VRIJDAG 21 NOVEMBER 1930
No. 36
OUD-VL1SSINGEN, of wat de voorkant verbergen kan.
Ylissingen is ja, wat is Vlissingen
Een Engelschman, die veel van de wereld
gezien had, lachte, toen hij Vlissingen
als badplaats hoorde noemen. Dat stukje strand
en die paar hotels.... dat was immers niks.
En een oude Zeeuwsche, die nog nooit van
haar dorp vandaan was geweest, sloeg de handen
in elkaar, toen ze voor 't eerst in Vlissingen kwam.
Menschen lieve, wat 'n stad 1
Je begriep nie wat 'at die menschen daer
allegaere doeë. En dan al die errebergen, en
de meziek. De verleidige, weet jeFoetsjie
was ze Kwam nooit terug.
Wie heeft er nu gelijk Luister. Een boeren-
vrouwtje, een „ouwentje", die heelemaal achter
in 't land woonde, kwam
Scharretjoeoeoe
voor het eerst in tien jaar in het naastbij liggend
gehucht, dat 400 inwoners telde. Toen ze binnen
het half uur twee fietsen door de dorpsstraat
zag komen, sloeg ze haar handen in elkaar en
zeigosterlieve, 'oe 'ou je 't uut mie die drokte 1
Ik wil maar zeggen, dat alles betrekkelijk is.
En zoo kunnen wij in Zeeland Vlissingen met
een gerust hart èn stad èn badplaats noemen.
En wat 'n aardige stad, en wat 'n aardige bad
plaats. Zoo gezellig, dat menhaast niet meer
van Zeeuwsch kan spreken. Maar ondanks zijn
vele niet-Zeeuwsche gewoonten, die in 't heele
leven tot uiting komen, blijft Vlissingen tóch
een echt-Zeeuwsche stad.
Overigens is het karakter van de stad moeilijk
te bepalen. Het is een oude stad en tóch weer
een moderne.'Alsof oud en nieuw door elkaar zijn
gegooid. De stad mist de intieme, historische
He» oude hofje Erve de Bok in de Walstraat.
