mmÊzM
ZUN
fs
d.
VRIJDAG 19 DECEMBER 1930
No. 40
tt ^l"°^rtje.Da" he' J" d" klem hebbe" Sleten-. Amputatie van
het voorondervoetje mas noodzakelijk, kén stuk oor i, nog verbonden.
De vorige week hebben wij in ons artikel er
op gewezen, dat de onkunde van degenen,
die dieren houden, vaak heel groot is, en
dat dit voor den dierenarts bijzondere moeilijk
heden bij de uitoefening van zijn vak mee
brengt. Daarenboven heeft het publiek omtrent
de beteekenis van de taak van den dierenarts
zeer dikwijls een opvatting welke niet geschraagd
Poes mordt een kies uit
getrokken. Om krabben te
voorkomen zit het dier
in een hoes van canvas.
wordt door een zekeren eerbied
voor zijn universitaire opleiding
gelijk toch verwacht zou mogen
worden.
Dit alles maakt het leven van
den dierenarts wel eens een klein
beetje zuur. Hij heeft vaak te
kampen tegèn vooroordeelen en onkunde, en
van waardeering voor zijn arbeid is niet altijd
in voldoende mate sprake. Hij heeft altijd met
lastige patiënten te doen. Niet alleen, omdat de
baas geen antwoord kan geven op de vraag of het
dier in zijn ziekte veel drinkt, braakt, enz., noch
afdoende bescheid weet op informaties omtrent
leeftijd, voeding, ligplaats e.d., maar ook, omdat
het dier geneigd is bij de behandeling tot bijten,
krabben, trappen, enz. Het vak van den dieren-
„Pudding" met een
halskraag om, opdat
zy een verband om haar
romp niet af kan bijten.
Breek by het medicijnen
ingeven nooit den mond
o/ren. Een vinger trekt
den mondhoek opzij,
en er vurmj zich een
natuurlijke trechter,
roaarin de vloeistof ge
makkelijk overgegoten
kan morden.
Een poes met tmee
gebroken voorbeenen
(tengevolge van een
auto-orternjdingin het
gipsverband.
