No. 44
VRIJDAG 16 JANUARI 1931
867
maar zoo ver mogelijk uit de buurt van Bradmere
blijven, als hij het kon klaarspelen. Hij moest in
wendig kreunen, als hij aan Rufe dacht. Wat had
het meisje hem gedaan Als z'n kameraad nog
leefde, zou hij toch zeker z'n kaptein bijstaan.
Kresserie verwenschte zichzelf hartgrondig, toen
de waarheid voor hem opdoemde, dat door zijn
eigen orders Mike en Wallie in een toestand van
verdooving waren gebracht. Maar waar bijj alle
duivels was Rufe
Plotseling werd hij opgeschrikt door Rita's stem,
die schreeuwde
„Je stuurt den verkeerden kant uit. Ik ken ieder
lichtje langs deze baai. Houd den juisten koers
asjeblief, en ik wil je één ding zeggen als je niet
recht op Evergreen Island afstuurt, dan dan
zal ik het zelf doen."
Zonder te antwoorden, veranderde Jack de
richting van de boot.
„Je gaat te langzaam, meneerriep zij met
schrille stem. „Vlugger
Kresserie had z'n goede reden om langzamer te
varen. In vijf seconden, misschien nog minder,
had hij z'n stuurrad vastgezet en 'n pistool afge
vuurd.
Pang I Krak klonken twee revolverschoten.
Een gesmoorde schreeuw ontsnapte aan Rita's
lippen, toen ze daar stond met de rookende revol
ver in haar vingers. Kresserie liet een luid gekreun
hooren, terwijl zijn revolver op den vloer kletterde,
bijna bij haar voeten. Toen zeeg hij van zijn zit
plaats en viel, met het gezicht naar beneden, door
de deuropening, die hem van het sidderende meisje
scheidde.
Wanneer Rita zich later de gebeurtenissen in
volgorde trachtte te herinneren, leek alles haar een
afschuwelijke nachtmerrie toe. Het was zóó plot
seling gebeurd -[zijn schot
op haar en hóar schot
op hem in 'n oogwenk,
om zoo te zeggen. Zij
had afgetrokken op het
zelfde oogenblik, dat zij
hem de hand had zien
leggen op z'n revolver,
die op een plank vóór
hem lag.
De boot stevende voort
in haar koers, terwijl zij
neerstaarde op hetbreede,
doodstille lichaam. Leefde
hij niet meer Had zij
hem gedood
Met bevende stem
vroeg zij hem, of hij erg
bezeerd was.
Geen antwoord niets
dan de vreeselijke stilte,
waarin alleen het stampen
der machine weerklonk.
Nooit had Rita zoo'n
ellendig gevoel gehad als
toen. O, kon ze teruggaan
naar gisteren met al z'n
smarten en vernederingen,
terwijl Edmond veilig
thuis was 1 O, nog eens
het meisje te zijn, dat
niet de moordenares was
van een man I
Niettemin hield de
voorzichtigheid haar op
een veiligen afstand. Plot
seling zag ze, dat hij
zich verroerde. Dan was
hij ook niet dood 1 Ha,
vreeselijk gekwetst onge
twijfeld I Spontaan ging
zij 'n beetje dichter naar
hem toe.
„Spreek 'n woord,"
smeekte ze, met 'n snik
in haar keel, „en als je
kunt, kruip dan van de
deur weg, en ik zal het
stuurrad nemen."
Als de bliksem zoo vlug
stond hij overeind en vlak
bij haar, en wederom
zengde de knal van een
revolver den in scheme
ring overgaanden nacht.
Toen sprong hij terug in het stuurhuisje.
„Jij helleveeg, wacht maar tot ik je te pakken
krijg, en ik scheur je 't hart uit het lijf," raasde hij.
Z'n schouders kromden zich en hij zag haar met
'n wezenloozen blik aan. Het was reeds voldoende
licht om te kunnen zien, hoe haar oogen flikkerden
en zij den loop van de revolver nogmaals op zijn
hart richtte. Hij was bang en innerlijk vloekend
moest hij dat zichzelf toegeven.
Alle zachtheid, alle teedere vrouwelijkheid was
uit Rita's hart verdwenen.
„Wacht 1" gebood zij, en gehoorzaam wachtte
hij.
Twee seconden van gespannen waakzaamheid,
haar blik vast op hem gericht, en zij had zich mees
ter gemaakt van de revolver, die hij had laten
vallen.
„Nu ga jij terug naar het stuurrad," gebood zij
„Als ik nog eens moet schieten, zal ik zelf de boot
naar Pock's werf sturen."
En aangezien er niets anders voor hem overbleef,
nam hij kreunend plaats in den stuurstoel.
„En nu spoed gemaakt 1" zei Rita toen op kal
mer toon.
Na een lange poos van stilte barstte hij plotse
ling los
„Zeg ereis, meisje, waar is m'n kameraad Je
hebt hem toch zeker niet gedood
„O nee," antwoordde Rita, „ik heb hem niet
vermoord De mannen, die je dronken hebt ge
maakt, zijn nog steeds in slaap. De andere maakt
het opperbest. Vlugger varen Je zult zelf een
dokter noodig hebben, zoodra we binnenloopen
Er is bloed op den grond."
„Ik wou, dat het jouw bloed was," antwoordde
hij barsch, en daarna lachte hij grimmig.
Opnieuw omving hen de stilte.
ten fijn ritje
Over Kresserie's schouder kon Rita de scheeps
klok zien. Zij berekende, dat het voile dag zou zijn,
als zij op Evergreen Island aankwamen.
„Zul je ons allemaal laten oppakken, als we
binnen zijn vroeg Kresserie.
Rita dacht een oogenblik na.
„O, het gaat mij niet in het minste aan, wat er
met jullie gebeurt, nadat nadat Zij aarzelde,
en hij haastte zich haar in de rede te vallen
„Luister eens, meisje! Jij bent geen koppige
gekkin. Uat kan ik duidelijk zien. Ik zou graag de
vader zijn van zoo'n pittig vrouwspersoontje als
jij bent. Komaan, laten jij en ik nou eens samen 'n
klein zaakje doen. Jij bent niet zoo rijk, dat je je
kunt permitteeren 'n goede ronde som van de
hand te slaan. Wij kerels maken 'n heeleboel geld
en kunnen ons permitteeren gul te zijn. Ik ben
geen man uit Bradmere, God zij dank, maar ik heb
hier veel in de buurt rond gezworven, en ik ken Bill
Pock. Hij zou ons in de gevangenis laten stoppen,
nog sneller dan een uil kan knipoogen. Ik weet,
dat jij bij hem en z'n vrouw inwoont. De jongen,
dien je nu tracht te helpen, komt uit een familie
van gemeene, verachtelijke schurken, en een aardig
meisje als jij moest met hen niets te maken willen
hebben. Ik zal 'n overeenkomst met je aangaan.
Ik zal je bij Cranberry's Dok, ten oosten van Brad
mere, van boord zetten, met het aardige sommetje
van honderd dollar in je zak. Laat den jongen lig
gen waar hij ligt en vertel tegen niemand iets van
wat aan boord van „De Vliegende Havik" gaande
is. De volgende week zal ik je nog vier honderd
dollar sturen, per adres Mr. Pock. Samen wordt
dat dus een rond sommetje van vijf honderd dollar.
Is dat soms een mooi bod of niet
Van terzijde beschouwde hij aandachtig het
liefelijke jonge gezicht, kwistig omlijst door de
vochtige krullen en met
de groote donkere oogen.
die hem aanstaarden.
Aangemoedigd door haar
stilzwijgen, ging hij voort
„Ik heb 'n wrok tegen
Will Blackstone, en daar
heb ik 'n verduiveld
goede reden voorBlack
stone is er zóó eentje
je kunt] zijn ziel enkel be
reiken door zijn porte
feuille. Ik wil z'n smerige
hart uitpersen, tot er
geen bloed genoeg meer
in is om 'n gerookten pa
ling te voeden. Dat is
enkel mogelijk door dien
jongen daar achter in de
hut. Maar ik wou je eerst
even zeggen" en hij
wierp haar 'n staalharden
blik toe „dat je die
verwenschte revolver niet
zoo stijf omhoog moet
houden. Daar krijg ik de
stuipen van. Als-ie afging,
was m'n hoofd eraf. Hijsch
de witte vlag en Iaat ons
kameraden zijn. Ik kan
een heeleboel voor je
doen, als je maar 'n beetje
gezond verstand aan den
dag legt. Drommels nog
toe ik zou er m'n laat-
sten dollar om verwed
den, dat je verliefd bent
op dien aardigen jongen
Rixby. Heb ik geen
gelijk
Rita verstijfde. Het
scheen een heiligschennis,
het woord „liefde" van
zulke gemeene lippen te
hooren. Haar tong wei
gerde antwoord te geven
op een veronderstelling,
die uit zoo'n verachte
lijke bron kwam.
„Vooruit, naar Pock 1"
commandeerde zij kortaf.
„Alle donders en dui
vels, dus dat is het 1"
brieschte hij.
(Wordt voortgezet)
