No. 4
VRIJDAG 10 APRIL 1931
73
„Hier is de club-correspondentie," zei de dokter
op afgemeten toon, „ingekomen brieven en
copieën der verzonden epistels, 't Is mij een raadsel
wat u er in denkt te vinden. U zult mij moeten
excuseeren, want ik ben verplicht mijn middag
route bij mijn patiënten te doen. Maar U kunt
het zich gemakkelijk maken. Hier zijn sigaren.
Indien u iets wilt gebruiken kunt u mijn bediende
schellen. Ik zal hem instructies geven. Bonjour,
Mr. O'Neill, ensucces
De laatste zin klonk sarcastisch, doch de groote
speurder deed, of hij het niet merkte, Behaaglijk
nestelde hij zich in den gemakkelijken leeren club
fauteuil en begon toen de paperassen te door
bladeren. De werkkamer van den dokter lag aan
de straatzijde en terwijl hij ijverig bezig was,
luisterde de detective scherp naar de geluiden,
die van buiten kwamen. Hij hoorde het aanzetten
van een motor, liep toen snel naar het raam, en
zag nog juist den dokter wegrijden.
Een glimlachje speelde om zijn lippen, en ver
genoegd wreef hij zich de handen. Daarna stak
hij kalm een sigaar op, sloot de deur van de kamer
met den sleutel af, enkeek niet meer naar de
dahcor respondent ie om! I
itssajïfe
Detail nan den tempelkoepel.
Hij stapte op het keurige cylinderbureau van
den dokter toe, dat echter gesloten was. Het kostte
Jack O'Neill heel weinig moeite, met zijn looper
het slot te openen. Toen snuffelde hij rond, doch
kon aanvankelijk niets vinden.
Teleurgesteld gleed zijn blik langs alle voor
werpen op het bureau. Niets sloeg hij over, en
opeens kwam er een harde glans in zijn oogen.
Vlug haalde hij eenspiegeltje te voor
schijn.
Eenige minuten zat hij ingespannen te turen
met het spiegeltje, dat hij heen en weer bewoog,
in zijn hand. Telkens noteerde hij iets in zijn
zakboekje. En een oogenblik later verliet hij Dr.
Carrews' huis, nadat hij het bureau weer geheel
in orde had gebracht.
Buiten gekomen, riep hij een taxi aan, die hem
in volle vaart naar één van Londens voorsteden
bracht. Daar vertoefde hij bijna een uur in het
huis, waarheen de taxi hem had gebracht. Ver
gezeld van een vrouw stapte hij weer in den wagen,
dien hij had laten wachten, en reed
toen naar Scotland Yard.
In één der wachtkamers liet hij de
vrouw achter blijven. Zelf trad hij
het kantoor van commissaris Denver
binnen.
„Het raadsei is opgelost, Denver,"
begon de detective het gesprek. „Ik
kenden bedrijver van het misdrijf."
Met verbazing staarde de politie
commissaris Jack O'Neill aan.
„Dót zou een record zijn," bracht
hij uit, eenigszins van zijn verwon
dering bekomend. „En wie is de
dader
„Geef me eerst één van je be
roemde Henry Clay's, old chap,"
lachte Jack. En toen de blauwe wol
kjes naar boven stegen, keek hij zijn
vriend voldaan aan.
„Sta me toe, dat ik je nog even in
het onzekere laat, beste kerel," ver
zocht hij toen. „Je weet, jk hou
van verrassingen. Ik zal overigens
regelmatig vertellen, hoe ik mijn
conclusies heb getrokken
en het spoor ontdekte.
Bij het gesprek met
Dr. Carrews vanmorgen,
was het mij opgevallen,
dat deze zeer nerveus was,
endat hij. niet de
volle waarheid vertelde
Hij trachtte iets te ver
bergen, en daar ik
nieuwsgierig van aard
ben, trachtte ik te weten
te komen, wat dat „iets"
was
Toen ik eens goed de
omgeving opnam, bleek
mij al spoedig, dat de dokter in één
opzicht zeker gelogen nadOf in
ieder geval den toestand niet zuiver
had weergegeven.
Op de plaats, waar het lijk lag,
waren geen boomenDe jas van den
dokter nu was geschroeid door het
schot, een bewijs, dat dit van zeer
dichtbij was gelostWas dus de dader
van achter een boom gesprongen,
zooals de dokter voorgaf, dan kon
zijn jas nooit geschroeid zijn geweest,
want de dichtsbijzijnde boom was
zeker een meter of acht verwijderd
van de plaats des onheils.
Dat was dus een bewijs, dat Dr.
Carrews gefantaseerd hadMaar waar
om Toen ik een paar stappen
verder ging, bleek, dat de grond
daar zooals je je zal herinneren, is
de weg daar zeer zanderig was
omgewoeld, als had er 'n worsteling
plaats gevonden. Ook dót klopte niet
met Dr. Carrews' verklaring, dat hij
den dader niet had kunnen grijpen.
Er waren twee verklaringen voor. Of
Dr. Carrews had den dader wèl ge
grepen, en met hem geworsteld, ofhij had
geworsteld met het slachtoffer
Toen ik nauwkeuriger toekeek, zag ik, dat de
laatste veronderstelling moest vervallen. Want
ik zag afdrukken van.... dameshakkenHet
was mogelijk, dat alles goed te constateeren.
Je herinnert je immers mijn opmerking over het
mooie weer En tenslotte vond ik ook nog een
knoop van een damesmantel
Er kwam dus licht. Er was klaarblijkelijk een
vrouw in het spel. Welke rol zij had gespeeld,
was nog niet duidelijk. De dokter had met haar
geworsteld, dat stond vast. Maar ik kon niet
weten, waarom. Was zij wellicht een medeplichtige,
of had de dokter haar onder de worsteling her
kend, en haar daarna laten gaan En waarom
had hij dat dan gedaan Had hij verplichtingen
aan die vrouw Had zij den aanslag gepleegd, en
had hij haar om die verplichtingen losgelaten,
zoodoende medeplichtige wordend
Om dat te ontdekken, verzon ik het trucje van
de clubcorrespondentie. Die interesseerde mij abso
luut niet, maar..ik wilde eens in het huis van
Dr. Carrews rondsnuffelen 1 En het vliegertje ging
Reliefmerk op den geoel nan het Permanente Koloniale Museum.
op. Toen ik het bureau van den dokter doorsnuf
felde, ontdekte ik eerst niets. Maar toevallig rustte
mijn blik even op het vloeiblad, dat voor me lag,
en ik zag, dat dit pas gebruikt was. Het was een
betrekkelijk maagdelijk blad en door middel van
een spiegeltje kon ik een gedeelte van een pasge
schreven brief ontcijferen, en, wat meer was....
het adres van de vrouw, aan wie de brief was ge
schreven Het was een zekere Miss Cunningham
in één der voorsteden.
Onmiddellijk liet ik mij er heen rijden en ik trof
Miss Cunningham in een erg overspannen toestand
aan. Zij bekende direct 11 Zij had den aanslag ge
pleegd. De mantel met den ontbrekenden knoop
hing bovendien nog in de gang."
Jack O'Neill blies een paar zware rookwolken
uit, en zijn oogen waren half-dichtgeknepen.
„Denver," zei hij toen plotseling, die aanslag
was een vergissing!"
De commissaris gaf zijn verwondering te ken
nen. Doch Jack O'Neill knikte uitdrukkelijk.
„De kogel was voor dokter Carrews bestemd 11
Slechts een onwillekeurige achterwaartsche bewe
ging redde hem, en maakte zijn vriend tot slacht
offer.
De arme vrouw heeft mij haar lijdensgeschiede
nis verteld. Dr. Carrews heeft haar leven vernie
tigd. Hóé, dat zal ze je zelf nog wel vertellen. In
ieder geval was langzamerhand in haar overspan
nen brein het plan gerijpt, den dokter te dooden.
Zij had dien avond bij de club op wacht gestaan en
was de heeren gevolgd. Toen het oogenblik haar
gunstig scheen, haalde zij hen in en vuurde. De rest
weet je. Ze is door het gebeurde heelemaal over
stuur, en in een zenuwlijdersgesticht hoort ze eer
der thuis dan in de gevangenis, Denver. Eén ding
vergat ik nog. Carrews had haar geadviseerd, het
land te verlaten. Hij schreef, dat hij het benoodigde
geld te harer beschikking hield. En dat is alles. Op
het oogenblik zit de stakker in de wachtkamer."
Miss Cunningham kwam in een zenuwlijdersge
sticht, waar ze het echter niet lang meer maakte.
Dr. Carrews gaf er zijn praktijk aan, en vestigde
zich in het buitenland. Zijn reputatie was te veel
geschokt.
Die van Jack O'Neill was er te steviger om ge
worden
