b \s
ii ft -
No. 8
VRIJDAG 8 MEI 1931
153
Toen lna den hoorn weer
had opgehangen liep ze, in
radeloozen angst het balkon op.
Zou ze naar beneden durven
springen Neen, de afstand was
te groot, helaas
Daar zag ze de brandladder,
die naar boven leidde en zon
der nadenken, in een intense
behoefte aan menschen die haar
zouden kunnen beschermen,
begon ze die ladder op te
klimmen. Met eenige moeite
slaagde ze erin, daar boven op
een ander balkon te komen en
toen opeens keek ze in een
helder verlichte kamer.
Bij de tafel zat mevrouw
Hoogeweg rustig te handwer
ken en bij een grooten schilders
ezel stond Fred Hoogeweg bij
een bijna voltooid portret van
zijn moeder. Fel licht viel op
het groote schilderij, waarop
de moederlijke zachtheid van
het model zoo volkomen was
uitgedrukt. Voor een oogenblik
vergat lna alles wat haar hier
heen gedreven had. Door de
openstaande balkondeuren deed
ze een stap naar binnen en
bewonderend zei ze
„O, wat lijkt dat prachtig
De schilder keek haar stra
lend aan.
1 I tSB
F.en oase in het grootestaiislepenhet liegijnhof ie Amsterdam.
Middagrust; sleeperspaarden aan de Maaskade Ie Rotterdam.
„Vindt u vroeg daan prees hij. „Dan ga ik eens even
hij, alsof het heele- kijken."
maal niet vreemd Verschrikt greep lna hem bij den arm.
was, dat ze opeens „Neen, niet gaan Hij zou u kwaad kunnen
daar voor hem doen 1 Toe, gaat u niet
stond. Een stralende glimlach trok over zijn gezicht.
Maar mevrouw „Wees maar niet bang voor mij Ik neem
Hoogeweg stond 'n revolver mee."
verbaasd op. Toen hij weg was, scheen opeens alles om lna
„Hoe komt u --?" heen te wankelen, een mist kwam voor haar oogen,
Toen was lna ze viel achterover
weer terstond tot Het eerste wat ze daarna weer zag, was het
de werkelijkheid moederlijke, ronde gezicht van mevrouw Hooge-
terug gebracht. weg, dat over haar heen gebogen stond en
Ik was zoo bang," daarachter, angstig toekijkende kindergezichtjes,
klaag deze, zenuw- Zij glimlachte.
achtig haar handen „Gaat 't nu wat beter vroeg mevrouw Hooge-
wringend. „Heele- weg. Toen keek ze om, Ina's blik volgend,
maal alleen thuis, „Wel heb ik ooit! Wat doen jullie hier? En
en de ketting was allemaal op bloote voeten 1"
bijna door 1" Ze begonnen dadelijk allen door elkaar te
„De ketting praten en lieten zien hoe voorzichtig ze van
Welke ketting het kleine kleedje op 't groote karpet overstapten
Mevrouw Hooge- om den kouden vloer niet te raken,
weg drukte lna op lna breidde haar armen uit om de kinderen
een gemakkelijken naar zich toe te halen en toen Fred Hoogeweg
stoel neer. terugkwam, zat ze yroolijk te babbelen met de
„Was u heele- kleintjes, terwijl de moeder hoofdschuddend en
maal alleen thuis? glimlachend toekeek.
En wat gebeurde „De inbreker is geknipt," zei Fred, „dank zij
er toen vroeg ze de handige manier waarop u de zaak hebt aan-
goedig. gepakt."
„Ik was zoo lna bloosde en haar hart werd warm bij
bang en toen dien lof.
ging de deur open „Uw broer zal ook wel tevreden wezen en
en ik dacht dat 't we! uit zijn hart laten om u nóg eens alleen te
er iemand thuis ge- laten," voegde hij er aan toe met een grimmig
komen was en ik gezicht.
wilde den ketting Maar het was lna nu onverschillig, wat haar
afhaken, maar toen broer of de anderen ervan zouden denken. Het
kwam er een hand was of ze hen allen nu niet meer noodig had, nu
met een vijl, om ze hier vrienden gevonden had en ze zich niet
den ketting door meer eenzaam voelde.
te vijlen De kinderen werden naar bed gezonden, me-
„Een inbreker!" vrouw Hoogeweg ging gezellig thee zetten en lna
riep Fred. „Ik zal vertelde van haar belangstelling in de kunst van
dadelijk éérst de Fred Hoogeweg.
politie opbellen Later bij het afscheid, toen Ina's broer door den
,Dat is al ge- concierge gewaarschuwd naar boven was ge
beurd. Ik heb den komen om haar te halen, zei Fred
concierge gewaar- „Ik voel wel sympathie voor dien inbreker!
schuwd En u
„Uitstekend ge- „Ik ook," fluisterde lna blozend.
