$ïaUb-Ón^wiUen-^mekeiu\%
No. 11 VRIJDAG 29 MEI 1931 213
Sinds onze laatste opgave keerden mij. tengevolge onzer
de volgende bedragen uit, aan
M. M. Dansberg, Rosenstraat 6, Rotterdam f 30.
H. Schellekens, Hofpoelstraat 36, Brunssum 300
H. J. Stickelbruch, Paradijsstraat 8, Sittard 300.-
W. Zonnevijlle, Dorpstraat 6. Nisse 30.-
H. Hoogkamer. Vlethock 14a, Rotterdam 30.-
f 690—
Vorig totaal bedrag 218271.
f 218961
De leeuwentemmer; schoonmaak van den allen Londenbezoe-
kers bekenden steenen leeuw tegenover het Parlementsgebouw
een der restaurants, die zij passeerde, gebruikte
zij een glas wijn en toefde zij een minuut of tien in
de telefooncel. Toen zij weer op straat stond, liep
zij naar een taxistandplaats en liet zij zich naar het
huis van Bruce rijden. Ongeveer een half uur, na
dat zij de garage verlaten had, liet de butler van
den detective haar binnen. Zij reikte hem kalm het
kaartje over.
De butler las het, herlas het en krabde zich op
de kin. „Ik weet niet...." mompelde hij.
„Je doet verstandig mij niet te laten wachten,"
„Mag ik je voorstellen, Ed
ward klonk een bekende stem.
Bruce zat tegenover zijn vriend
aan het schaaktafeltje. „Koningin!"
riep de industrieel trioinphantelijk.
Toen pas keek hij op.
De detective stond glimlachend
op. „Wilt u niet even gaan zitten,
miss Violet Kan ik u dienen met
een sigaretje
Met de handen in elkaar geklemd
bleef zij staan. Toen verscheurde
trapjes weer afdalen. Op zijn linkerzijde liggend, bleef hij
luisteren, tot het geluid wegstierf.
Violet „Charming", onder welken lokkenden bijnaam zij in
de onderwereld van vele steden van Europa bekend was,
verliet de garage en wandelde door de smalle straat. Het begon
te schemeren en reeds twinkelden in de huizen lichtjes aan. In
En zij reikte den ver
baasden bediende den be-
wusten sleutel over.
merkte zij koel op. „Je meester wacht
op me in een hotel en ieder opont
houd is kostbaar."
„Gaat u dan maar mee," zei hij be
leefd en ging haar voor naar de
werkkamer. Toen hij de deur voor
haar opende, zag zij, dat er licht
brandde.
„Is er iemand binnen vroeg zij en
er kwam een rimpel op het blanke
voorhoofd.
De butler bleef het antwoord
schuldig. Reeds liep hij weer door de
gang. De bekoorlijke bezoekster aar
zelde niet langer en trad binnen. Met
den knop van de deur nog in de hand
bleef zij met een schok staan. Alle
kleur trok uit haar gelaat.
Het morgenloilet der zeilsters.
zij langzaam het visitekaartje en haalde de
sleutels van de safe uit haar corsage. De butler
kwam onhoorbaar binnen en nam ze met een
lichte buiging in ontvangst.
„Mr. Bruce...." begon zij langzaam met haar
welluidende stem. „U hebt mijn bewondering voor
u grooter gemaakt. Mag ik misschien weten.
„Zeker zei hij opgewekt. „Reeds de telefoni
sche mededeeling wekte mijn argwaan. Ik ken den
attaché, ziet u Monsieur G. is geen man, die zich
met dergelijke gewichtige dingen zal vergissen.
Mijn compliment echter voor den man, die zijn
stem nadeed En wat die kast betreft, daar zat ik
werkelijk even mee in. Gelukkig moeten uw man
netjes nog leeren, hoe men iemand boeit. Toen ik
mij van de touwen had bevrijd, bleken de deur-
paneelen tamelijk dun te
1 zijn. En dan hebben de
meeste garages van die ge
makkelijke brandtrappen aan
de achterzijde...."
Zij had zwijgend geluis
terd, toen vroeg zij „En
wat bent u nu van plan
„Niet veel," stelde hij
haar hoffelijk gerust. „Als
u mij dat pakje bescheiden
geeft van Lord Lorimer,
kunt u rustig vertrekken."
Zij ging volmaakt kaim
zitten. „Zendt uw butler naar
Hotel Walhalla, kamer 32.
Hier is de sleutel van dc
city-bag, welke onder het
bed staat. Geheel bovenop
in de oorspronkelijke enve
loppe."
