Bie ons op yt durp
No. 12
VRIJDAG 5 JUNI 1931
Langs de lijn te Serooskcrke.
Een heildronk te Oost Souburg,
Je mot nie gloove dat het niks is, zo mae te gaen
schrieven! Sint dó Noome Dies uit den tied is (ie was
in Amerika) schrieven me nie meer in de fermielje en
vaneiges bluuft den ienktpot in de spinne ie was
biekant uut'edroogd en vol mie dodden en vliegen
Mae z' et me 'evrogen en alia, noe doe'k'et dan mae.
Al is 't noe mie de vrouwe ok nie zoo goed. Mie
zukken ievalligen weer leit ze mae stief in bedde.
Als mae steken in d'r rikke en dó trokt glad deu d'r
lief en mae sinteren I Me smaeren noe moe mie groene
zeepe op d'r rik en d'r wezen, en kouplaaisters op d'r
schoften, mae 't elpt nie vee. Neent, 't is niks'e dae
wulder ouwentjes bèn glad uut den tied 'erocht. En
ie mot teegswoordig al lank blie wezen de guus
je nie onivarre loopen. Ee? Dat è'k toch aars'ekend,
weet jel A' je vroeger niet dee wó d'en ouwen tegen
je zee, kree je trek mie 'n ende 'out op je pooke. En
noe loopen ze 't 'uus uut, en 'n finten en keeren
dazze dan 's èn! Ik zegge mae, wat 'ei j er noe nog
an om te leven? Ee De beste boereplekken bin
fcliet 'eslogen't is toch «en aorigen tied. Mie die
banken ók; ze sprienge mae of 't glad niks is, en
ie weet effen of nie wae je mie je centen mot bluven.
Nie, dat ik noe centen zou èn,'oor, dat nie, mae moeie
Piete die ei nog wat en z'is 't er toch zó benauwd
voe. Pier ik 'eette nae d'r, mö je begriepen Pier,
zee ze, m'n centen die 'ouw ik tuus. 'k E' ze in de
bedstee, wee in 'n ouwe kouse, krek as dat opa bie
z'n leven 'e doen eit. Dienk jie soms dó 'k m'n kostelike
centen nae 'n banke zk briengen? Man, dan bi jé ze
trek kwiet ók. En jie zó toch laeter nie van mien
kunne zeggen, dó je gin cent van m'n geurreven'eit.
Kiek, docht ik, das noe nog 's 'n flienkwuuf! en 'k
et 'r 'ezeid ók. Moeie, èk 'e zeid, ouw jie je centen
niac dichte onder je lief, dan is 't zeker dó jc ze nie
kwictrocht. En ik êk nie, docht ik t'er bie, mae dat
Ck nie 'ezeid, weetje? Wan die ouwe wuven bin
allegaere zo wandochtig, en ze zou dienken dó k op
d'r dood zat te wachten, en da's glad gin wacr; 'k
gunne d'r 'onderd jaer.
Allé, 't bladje is awee vol. Mie de vrouwe is 't 'n
bitje heter; ze lei nog wè op bedde, mae ze jónk nie
meer zó van de piene, eii d'r net eit ze nog zes stu-
eJ. nne hrupvet in'cslogen. Dus dó zó wè gaen,ee?
f»t kommende weeke!
PIER VAN 'T HOF.
En te Oudelande op Zuid Beveland leidt de cavalier in een mooi versierde tilbury de
ringsteekster naar het feestterrein, waar velen van de geliefde sport kunnen genieten.
En als Arjaen" een prijs gewonnen heeft,
wordt hij op de schouders genomen.
Bij wie het feest jeugd
herinneringen opwekt.
Verscheidenheid van kleederdrachten maakt, dat
het festjjn overal een andere bekoring heeft.
