Bie ons op 't durp
382
VRIJDAG 24 JULI 1931
No. 19
VIII
Noe bin 'k dan 's nae de gemeenteraed 'ewist. 'k
Mó zeggen: mooi is 't 'et er; ommenebie zó mooi as
in Ter Goes en dae is 't ók mooil
Afijn, me zaeten dae allegaere rond 'n taefel, en
den burgemeester in de midden. En die vroog of m'n
d'r allegaere wazzen, en ik riep ik: Ola! mae da
deugde 'n nie, wan je mos j'n mond 'ouwen, a je
niks 'evrogen wier, of je most 't et eerst vraegen of
je ies moch vraegen. Kaerel, den timmerman, die
neffen me zat, die zee: dienk 't er nou om, van 't
Hof, je bien 'ier nie op de kla'banke, je mot 'ier meer
zwiegen as praeten, da's je geraojen, ars tuusteren
ze toch nie nae wat je zeit.
Bè zó, zee ik, noe, ik zal ik m'n mond wè toe-
niepen. En toen luusterde 'n ik 'n stuitje* De burge
meester 'iel 'n lange riddenansie over de lantaeren-
paeien op 't durp. Noe mó je weten, da Kneel, de
gemeentewerkman, die mos verreven, en toen 'eit ie
ze zuiver 'emaekt. Jao, 't is toch mae waer, glad
van zuiver.
En daevoe was de burgemeester kwaed, wan zuivere
lantaernpaelen, da's niks, die 'ooren in 'n zael en
niet op straete.
Afijn, dè was ik glad mie z'n seens, en dat èn 'k
'ezeid ók. Voorzitter, zee ik, j'eit bie 't rechte ende,
en dè wil ik je vertellen ók. En toen wier 't an-
'enoraen en Kneel zou d'r voe op z'n teste kriegen.
Toen zee de burgemeester, dat de Wurvelwigt be-
straet most worren. Afijn, dè was ik glad mie z'n
eens, en dat èn 'k 'ezeid ók.
Mae toen kwam Arjaen de Beste voe den dag en die
zee: Voorzitter, waevoe mot noe die wigt bestraet
worren, a wulder mie onze klompen in de modder
bluven steken? En d'r bin allegaere blaaijen ók, d'r
is 'winters gin deurkommen an.
Mae toen wier Ko Riekse 's even giftig, en die
riep: BI je noe glad beschoefeld, nie doen 'oor,voor
zitter! Dè vraegt 'urn allenig niaer, omdat 't umsen
wigt is.
En toen schrèten z'allegaere deur mekaere en 'k
kos d'r gin woard van verstaen.
De burgemeester sloog mae mie z'n 'aemer op de
taefel en da 'd 'ielp 'n bitje. En toen 't stille 'eworren
was, giengen ze stemmen, en toen stemden 'eel de
Kroovoe 1
Noe, vee meer was 't er nie te doen, en toen 'emmen
nog 'n bitje geklest en toen was 't acht uure.
Mae toen 'k tuus kwam, was de deure dicht. Ik
riengelde 's an de klienke, mae 't bleef stille. Toen
gieng 'k achterum, mae dae was ók niemand. Allenig
zie 'k bure Janne staen en die'n schrèt: mae men-
schen, lieve Pier, bin jie 'ier? Ei je 't dan nog nie
g'oore bè neent, zee ik, wè gaet 't er omme?
E maar menschen, Pier, je vrouwe is van de trap
'esoenkeld en z'eit enbeen 'ebroken!
Bï je noe glad in j'n oot! riep ik.
Bè neent, zee Janne, 't is waer, en z'èn ze mie den
auto g'aeld en nae Goe 'ebrocht, nae 't zieken'uus.
Wè vertel je m'n noe! Afijn, menschen, je begriep
wè dè 'k noe nie ml schrieven kan. M'n oot is vol
mie muzenisten.
PIER VAN 'T HOF.
De Bond van gediplomeerde oud-leerlingen der Land- en Tuinbouw-wintercursussen in Zeeland hield op Dinsdag 14 Juli
zijn jaarvergadering te St. Maartensdijk (Tholen).
Het fraaie passagiersschip Meigenlandder Antwerjxm-Amerika Ijjn op de Schelde.
De Kampioen van Sluis, Gascon d'Ahea van Gebrs Aernoudi maakt
een eereronde.
Een beeld van vergankelijkheid en van vervlogen
kampioensillusies op het feestterrein.
Kop van een 1 e-prijsvaars op de rundveetentoon
stelling.
Een tweetal ri
valen, die de
jury voor een
zeer moeilijke
keuze stelden.
Op 14 Juli werd te Sluis de zesde fokpaarden- en rundveetentoonstelling gehouden, maar een keur van pracht,
dieren was aangevoerd. Een der meest aantrekkelijke nummershet voorleiden van de vierspannen.
