enaam
DIE ZICH SCHU1L HIELD
<9itd nieuwe Jïemieboek
„3n de ócfaduut de* Guillotine"
^rfs
Goeden nacht,baas,"zei Dick Reeve. „Goeden
nacht, Kate."
Hij stak haar de hand toe, maar zij
hield zich alsof ze het niet zag, keerde
zich om en nam de lantaarn op.
Zij lichtte haar vader bij tot in z'n kamer en
ging toen naar haar eigen kamertje. Het was een
klein armoedig ingericht vertrek onder het dak.
Er stond enkel 'n bed in, een stoel, 'n tafel en
'n waschtafeltjemaar alles zag er netjes en
zindelijk uit en 'n bos bloemen op tafel, de net
geschikte gordijnen en 'n gevuld boekenrek ge
tuigden van de resultaten der kostschoolopvoe
ding.
Kate begon zich uit te kleeden. Ze maakte heur
haar los en keek toen onderzoekend in den kleinen
spiegel. Maar ze zag niet het beeld van haar eigen
meisjesachtige schoonheid, doch het gezicht en
de gestalte van den man, die haar vader betrapt
had in 't bosch.
Sedert ze hem gezien had, was hij geen oogenblik
uit haar gedachten geweest. Zelfs terwijl Dick
Reeve haar zijn liefde had verklaard, had ze
het knappe gebruinde gelaat steeds voor zich ge
zien.
Zijn stem, zoo kalm en beheerscht, had in haar
ooren geklonken, terwijl Dick sprak. Hij die
vreemdeling had gesproken op een manier,
welke iets had doen ontwaken in 't diepst van
haar hart. Zij herinnerde zich ieder woord, elk
gebaar, iederen blik van hem. Ze trachtte hem te
vergeten door aan haar vader te denken en aan
de liefdesverklaring van Dick Reeve maar die
vreemde man, dien ze pas twee maal had gezien,
drong door alles heen, kwam boven alles uit.
Zij kleedde zich langzaam uit en ging naar bed,
maar toen ze tenslotte in slaap gevallen was,
vervolgden haar in haar droomen nog de gestalte,
het gelaat en de stem van den vreemdeling.
TIENDE HOOFDSTUK.
Esther zou liever gestorven zijn, dan dat ze
het bekend zou hebben, maar, evenals Kate
Transom, dacht ook zij zeer veel aan Jack Gordon,
den meesterknecht van de boerderij van het huis.
Er was iets aan dien jongen man, dat haar, zooals
ze het uitdrukte, irriteerde. Hij had zoo'n buiten
gewoon knap gezicht en zijn diepe stem klonk
zoo muzikaal en bij al z'n ruwheid leek hij zoo
zacht en teergevoelig wat was hij niet bezorgd
voor haar geweest, toen ze met de bijl bezig was
en hoe dol was hij op z'n hond
Maar ondanks dat alles, zoo verklaarde ze
zichzelf, viel hij toch niet in haar smaak hij was
veel te ruw. Lieve help, hij was bijna onbeschoft
geweest tegenover haar, miss Esther Vancourt
van Vancourt Towers, zijn meesteresZe nam
zich voor, hem flink op z'n plaats te zetten als
zé hem weer ontmoette. Maar het ergste was, dat
ze hem al eens vaker uit de hoogte behandeld
had en dat hij er niets om scheen te geven hij
had zijn wil zelfs tegenover den haren gezet ja,
ze herinnerde zich nu, dat hij haar de bijl haast
met geweld had afgenomen. Maar ja, ze was
rechtvaardig en ze herinnerde zich ook, dat hij
zich, om haar eigen bestwil, had verzet tegen
haar wenschen.
Ongetwijfeld zou ze nog wel meer over Jack
Gordon hebben gepeinsd, als mr. Sell>y Layton
niet bij haar was geweest. En het moet gezegd
worden, dat Belby Layton charmant gezelschap
was. Esther en miss Worcester begonnen zich
aardig te vervelen eer hij kwam. Ze waren in den
rouw voor Sir Richard en konden dus uitgaan
noch ontvangen het groote huis met de ontelbare
kamers en de uitgestrekte gronden daar omheen
hadden zwaar op haar gewogen en de aankomst
-n mr. Selby Layton, een man uit de stad, was
zeer welkom geweest.
Hij praatte gezellig en over alle mogelijke
onderwerpen, waarvan sommige voor Esther nog
DOOR CHARLES GARVICE
nieuw waren hij zong en speelde als een engel,
en zijn woorden en blikken en gebaren toonden
aan, hoe veel er hem aan gelegen was, de gunst
te verwerven van de beide dames. Hij overlaadde
niet zoozeer Esther met attenties maar hij wijdde
zich meer speciaal aan miss Worcester, met wie
hij sprak over litteratuur en voor wie hij de stren
gen wol ophield.
Hij wandelde en reed met de dames en was
steeds bereid om voor haar te spelen en te zingen;
hij was buitengewoon handig en paste er wèl voor
op, dat ze hem niet èl te veel zagen. Hij maakte
lange wandelingen en daar hij lange wandelingen
kon maken, zonder zich van de bezitting te ver
wijderen, raakte hij er goed mee bekenden hoe
meer hij ervan zag, hoe meer hij ze bewonderde en
ernaar verlangde.
's Avonds, als de dames reeds naar bed waren,
zat hij alleen met whiskey-soda en de fijne sigaren
van Sir Richard en smeedde allerlei plannen met
een en hetzelfde onderwerp tot do<d het bezit
van Esther en de eigendommen dei Vancourts.
Wanneer ze wandelden of reden, ontmoetten ze
nu en dan Jack Gordon. Soms liep hij, soms zat
hij te paard met dat volkomen gemak, dat slechts
aan weinigen eigen is. Hij nam steeds zijn hoed
af met eerbiedige koelheid en Esther gaf hem slechts
een koel knikje terug, terwijl Selby Layton even
zijn hoed aanraakte, zooals hij dat tegenover
iederen ondergeschikte deed.
Hij wist niets van Esther's eerste ontmoeting
met Jack en sprak nooit over hem. Voor Mr. Selby
Layton was Jack Gordon alleen maar de meester
knecht van de boerderij en, ondanks zijn knap en
heerachtig voorkomen, was hij dus van geenerlei
belang.
Maar al wist Selby Layton ook nog zoo goed,
dat hij een aangenaam gezelschap vormde, toch
verveelde Esther zich vaak. In dit luxueuze leven
van nietsdoen miste ze zelfs de muzieklessen,
welke vroeger haar dagen hadden gevuld. Toen
ze op zekeren dag, lusteloos, haar garderobe na
keek, zag ze opeens haar rijcostuum. Ze had
het laten maken, omdat haar kleermaker haar
Een zeer groot genoegen is het ons om ditmaal
een roman aan te kondigen, die op historische
gegevens is opgebouwd. De titel
is alleen reeds voldoende om een verhaal te
mogen verwachten dat in hooge mate spannend
is. Zoo is het ook inderdaad, want dit boek.
hetwelk in het woelige tijdperk der Fransche
revolutie zich afspeelt en waarin verscheidene
historische persoonlijkheden een leidende rol
spelen, is van de eerste tot de laatste bladzijde
één aaneenschakeling van adembenemende avon
turen. die niet nalaten den lezer van begin tot
eind te boeien. Vooral zij. die momenteel hun
vacantie genieten of dit in de komende dagen
hopen te doen. mogen niet nalaten dit prachtige
boek van den beroemden schrijver ADDISCOMBE
aan te schaffen. Want zonder dit boek is Uw
vacantie niet volmaakt
Onze agent of bezorger en ons hoofdkantoor
heeft het voor u voorradig tegen den gewonen
prijs van f 0.17° ingenaaid en f 0.70 op luxe
papier en in keurigen linnen band.
had verzekerd, dat ze het noodig ISj 11
zou hebben, al had ze ook nog I>U. 11
nooit van haar leven op 'n paard
gezeten. Toen ze het nazag, vond ze opeens.dat
de meesteres van Vancourt Towers moest kunnen
paardrijden, dat ze mee op jacht moest kunnen
gaan en ze haalde het rijcostuum te voorschijn
en trok het aan.
Toen stond Esther 'n minuut of twee voor den
spiegel, om zich zelf goedkeurend te bekijken, waar
na ze weer haar jurk aantrok en naar beneden
ging.
Mr. Layton zat op het terras een sigaret te
rooken en babbelde met miss Worcester over het
boek, dat ze aan 't lezen was. Esther ging naar
hen toe en keek naar buiten.
„Wat 'n heerlijke ochtend voor 'n ritje, mr.
Layton I Rijdt u paard
Selby Layton had pas twee of drie keer in
z'n leven op een paard gezeten, maar hij antwoord
de terstond, zonder een oogenblik aarzelens
„O jal 'n Heerlijke sport paardrijden, vindt
u niet
Esther lachte.
„Ik weet 't niet. Ik heb nog nooit in m'n leven
te paard gezeten, maar'ik zou 't wel eens willen
probeeren. Als u 't niet vervelend Vindt, om zoo'n
beginnelinge bij u te hebben, gaan we samen paard
rijden
„Hoe zou ik dat vervelend künnen vinden t
zei Selby Layton met zijn lieven glimlach.
„M'n lieve Esther, wees asjeblieft voorzichtig!"
smeekte miss Worcester zenuwachtig. „Je krijgt
zoo makkelijk 'n ongeluk en ik weet zeker, dat
er geen enkel geschikt paard voor je in den stal is.
Ik heb er dezer dagen eens even in gekeken en
ze leken me allemaal vreeselijk wild. En gisteren
reed Giles op 'n paard en dat steigerde als als
wat
Selby Layton glimlachte flauwtjesmaar
Esther, die de energie der Vancourts even goed
geërfd had als de rijkdommen der familie, lachte
vroolijk.
„O, Giles zal vast wel iets voor me weten op
te "scharrelen, dat oud en veilig genoeg is en al
val ik er nou ook al eens af, dan hoef ik me toch
nog niet erg te bezeeren 1 In hoeveel tijd kan ti
klaar wezen, mr. Layton
„In vijf minuten," antwoordde hij met n lichte
buiging. uk
„O, ik zal minstens wel 'n half uur noodig heb
ben," zei Esther.
Ze rende de trap op, riep Marie en binnen drie
kwartier was ze gekleed. Mr. Layton wachtte
haar op in korte broek, zoodat hij er cenigszins
als in rijcostuum uitzag en samen gingen ze naar
de stallen, hij met inwendigen angst, zij luchthartig.
Ze vonden Giles, toekijkend bij het afwrijven
van 'n paard door een zijner ondergeschikten
„Giles, we gaan paardrijden," zei Esther. ..Ik
móet 'n heel veilig en kalm beestje hebben, maar
je moet mr. Layton iets goeds geven."
Selby Layton sidderde, maar hij sloeg zich tegen
het been met de zweep, die hij in de hall gevonden
had en trachtte eruit te zien, alsof hij volkomen
op z'n gemak was. Giles raakte met de hand z n
voorhoofd aan en dacht natoen ging hij de
anderen voor naar de stallen.
„Die merrie hier, dat is wel iets voor u, miss,
zei hij. „Ze is oud, maar ze is kalm en betrouwbaar,
en ze is gewend aan 'n dame in 't zadel. Voor
meneer heb ik 'n best paard, ik zal die bruine
voor u zadelen, waar u me gisteren op gezien
hebt." t
Setby Layton werd nog somberder gestema,
want toen hij Giles den vorigen dag had gezien,
steigerde en trappelde de bruine om bang van
te worden. Esther ging naar de oude merrie en
streelde haar.
„Je moet braaf zijn, hoor," zei ze op vertrouwe-
lijken toon. „Ik kan heelemaal niet paard rijden,
