Ik vvDii ei o
5 >6 VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1931 No- 26
<T>oor J. F. BALJE
Wij bieden onzen lezers ditmaal een serie
belangwekkende foto's uit de landen aan
Afrika's Noordkust, Marokko, Algiers en Tunis.
Hoewel slechts door een zeelengte van Europa
gescheiden, verschillen land, volk, zeden en
gewoonten in hooge mate van die in het
avondland. Onze kieken bewijzen dit reeds
voldoende. Foto hiernaast: Marktplein te Fez,
de hoofdstad van Fransch-Marokko.
lag naast hemeen stapel kranten met
ellenlange artikelen over zijn kranig spel
en tientallen foto's
Hij rekte zich uit en geeuwde eens.
Vandaag, dat stond was, ontving hij
niemand. Hij moest nu eens uitrusten,
eens in zijn eentje genieten van z'n
triomf.
Doch hij had dat besluit nog niet
genomen, of er werd op zijn deur ge
klopt en zijn hospita kondigde hem een
bezoeker aan.
„Van de krantvoegde ze er aan toe.
Raoul Durand fronste de wenkbrauwen.
„Vandaag ontvang ik nietzei hij
kortaf. „Ik wil rusten!"
Zijn hospita slofte weg, maar kwam
twee minuten later weer terug. Met een
verlegen trekje om haar mond ze was
bang afgesnauwd te worden, maar ze
riskeerde het, want het fooitje was te
mooi geweest 1 zei ze, dat de bezoeker
bleef aandringen, 't Was van 't grootste
belang, had-ie gezegd en meneer zou er
zeker geen spijt van hebben, want het
beteekende voor meneer 'n buitenkansje.
Besluiteloos beet Raoul zich op de
nagels. Dan zuchtte hij en onverschillig
antwoordde hij
„Laat den- kerel dan maar binnen."
Het was 'n klein, beweeglijk mannetje,
K et een vermoeid gebaar
1 legde Raoul Durand
de vijfentwintigste krant,
die hij dien morgen gelezen
had, op het stapeltje anaere aan zijn rechter
hand en keek er eens naar met een vergenoegd
en zelfgenoegzaam glimlachje. Alle dagbladen
waren unaniem in hun lof. De ééne verslaggever
mocht het dan eens met mooiere, vleiender woor
den zeggen dan de ander, allemaal waren ze het er
over eens, dat de nieuwe tenniskampioen, Raoul
Durand, zijn titel dubbel en dwars verdiende, dat
hij den oud-kampioen Lambert op overtuigende
wijze geklopt had, en zijn formidabele forehand een
wapen was, te machtig voor welken anderen tennis
ser ter wereld ook.
Eindelijk, na geduldige, intensieve training,
na vele teleurstellingen ook, was het dan bereikt,
waar hij met hartstocht voor gestreden had het
internationale tenniskampioenschap de Wimble-
don-titel 1 Gisteren was de dag van de finale, en
niet zoodra was de
strijd door hem ge
wonnen, of hij werd
bestormd door fo
tografen, reporters
en alles wat pers
muskiet was. De
deur van zijn wo
ning werd platge-
loopen, en met
engelengeduld had
hij de verslagge
vers te woord ge
staan het was im
mers een deel van
zijn roem. Het resul
taat van dat alles
Arabische straatjongen,
zooals er duizenden rond
zwerven in de nauwe
straten van Algiers.
