BARONESSE ORCZY
DOOR
Vertel me eens precies," zei Lance nu heel
kalm, „wat het eigenlijk isHorfman
heeft invloed op je Vervalschte chè-
ques?ik begrijp het.hoeveel?"
„Drie."
„Wiens handteekening
„Van mijn stiefvader."
„Wel verduiveld 1 Anders niets
„Kwitanties, voor geld, dat ik op de bank
had moeten storten."
„Hoeveel
„Twee maar."
„MaarAnders niets?"
„Neen. Anders niets
„En hij zal je die papieren teruggeven in
ruil voor Fay's leven.... voor haar geluk....
voor..Hoe weet je, dat hij zijn woord zal hou
den
„Hij zegt, dat hij geen zwager in de gevangenis
wil hebben."
„Ach, natuurlijk 1 natuurlijkDat me dit spits
vondig argument niet eerder te binnen is gescho
ten.
Nu liep Lance met groote stappen op de waran
de heen en weer. Hij lachte grimmig. Tom keek
hem even aan en haalde de schouders op. Hij was
nu heel kalm, de kalmste van de twee. Hij vroeg
zich af, wat Madoc zoo opgewonden maakte. Hij
stak een cigaret oo, leunde over de balustrade
van de warande, rookte, en wachtte tot Lance
zou beginnen te spreken. Maar na een paar mi
nuten gooide hij zijn cigaret weg, draaide zich
om, en keek Madoc vlak in 't gezicht.
„Fay ziet er heel goed de noodzakelijkheid van
in," zei hij. „Horfman zal mij niet de das om doen,
als zij eenmaal getrouwd zijn. Ik geloof niet, dat
Fay een hekel aan Horfman heeft, zie je.... hij
is in werkelijkheid niet zoo'n schurk.... Hij wil
Sans Souci er aan geven. Hij houdt echt van het
buitenleven, en hij is van plan een boerderij te
koopen, hier ergens in de buurt...."
Maar Lance was nu niet kalm meer.
„In 's hemelsnaam, hou op," riep hij, bijna
razend van opwinding. Tegelijk was hij de trap
af en den tuin in. Hier riep hij Tom toe, zonder
zich om te draaien
,,'k Zie je straks nog wel
Tom keek hem na Lance liep dwars den tuin
door en verdween.
Over 't algemeen was het gesprek bevredigend
geweest. In ieder geval kon het geen kwaad en
het was werkelijk wel prettig iemand te hebben,
met wien je over die zaken kon praten. Het geheim
had hem soms benauwd, en Fay Fay be
greep hem niet. Meisjes zijn allemaal hetzelfde,
dacht Tom maken een massa drukte over een
huwelijk, als ze maar even denken, dat ze niet
genoeg van den man houden.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
{"lelukkig was Lance er niet, toen Mr. Horfman
laat in den namiddag in zijn Rolls-Royce arri
veerde. Als gewoonlijk was hij keurig gekleed
bloem in het knoopsgat een zelfvoldaan lachje
op zijn gezicht.
Tom vloog de warande-trap af, hem tegemoet.
„En vroeg hij ademloos, zoodra Mr. Horfman
was uitgestapt, en de chauffeur-in-livrei hem niet
meer hooren kon.
„Heb je 't al gehoord
„Ja, Madoc heeft het me verteld."
„Die jonge...."
„Jij hebt hem gevraagd 1"
„Ik weet het. Ik was een idiootik dacht,
dat hij tot de onzen hoorde."
„Hij was juist een spion. Maar wat zei de Hol
lander
„Voor het oogenblik zijn we het eens," ant
woordde Mr. Horfman. „Maar het heeft heel wat
gepraat gekost, dat vertel ik je. En we zijn er
nog lang niet uit, vriend."
„Laat ons eerst wat drinken
Het algemeene geneesmiddel voor moeilijk-
heden, zoowel voor lichaam als geest. Tom nam
zijn vriend bij den arm en bracht hem naar de
warande, waar spuitwater, whisky en ijs stonden.
„Zoo. En wat zei de Hollander?" vroeg Tom
nu, toen ze hun dorst hadden gelescht.
„Hij geeft me een maand tijd, om mijn engage
ment met je zuster te verbreken," zei hij met
een kort lachje, terwijl hij de schouders ophaalde.
Toen Tom bleef zwijgen, voegde hij er met een
tikje spijt in zijn scherpe stem aan toe „Nogal
sneu voor jou, niet
„Wat bedoel je
„Precies wat ik zeg. Ik zou Fay jouw ver
valschte chèques als huwelijkscadeau hebben
gegeven
„Groote hemel, man riep Tom uit, „je zult
toch niet
„Gelijk heb je," zei Mr. Horfman kalm. „Ik
zou haar de chèques niet geven, als ze niet met
me trouwde."
„Dat bedoel ik niet." Tom voelde zich plotse
ling weer ziek en uitgeputzijn voldoening over
het onderhoud met Madoc was verdwenen. Zelfs
een glas whisky was niet meer in staat, zijn ze
nuwen tot bedaren te brengen. Een koude rilling
liep langs zijn rug en zijn handen werden klam.
De keurig-gekleede Mr. Horfman daarentegen,
bleef doodbedaard. Hij nam een dure sigaar, stak
die met een volmaakt kalm gebaar aan, en wachtte
tot hij een paar trekjes had gedaan.
„Ik weet, wat je bedoelt, beste kerel," begon
hij, terwijl hij Tom's zenuwachtigen blik met een
kalmen ironischen glimlach beantwoordde. „Maar
je moet niet vergeten, dat mij zoo even een flinke
slag is toegebracht. Als een man onverhoeds een
slag op het hoofd krijgt en verwacht, dat hij vroeg
of laat opnieuw geslagen wordt, slaat hij van zich
af en stelt alles in het werk, om zich zelf te ver
dedigen. Je begrijpt wat ik bedoel
„Neenantwoordde Tom kort.
„Nu, dan zal ik het je duidelijk maken. Je
beminnelijke stiefvader heeft me niet alleen één
maand tijd gegeven om het engagement met je
zuster te verbreken.... (waardoor me, tusschen
haakjes, een zéér gevoelige slag is toegebracht)
maar hij heeft me dezelfde dertig dagen óók ge
geven, om mijn zaken te beëindigen, met andere
woorden, om de club op te doeken
„En heb je hem niet gezegd, dat hij naar de
maan kon loopen
„Ja, natuurlijk, maar hij gaat niet naar de
maan, hij gaat naar de politie, als ik mijn club
niet opdoek. Je zult wel hebben begrepen, dat
Sans Souci, met alles wat er in is, mijn kostwinning
is. Als ik de club opdoek, moet ik mijn huis ver-
koopen.
„Het zal heel wat geld opbrengen."
„Neen, voor zoo'n huis vind je geen goeden
kooperhet is te groot. Zooals je weet, kocht ik
het jaren geleden voor een appel en een ei. Maar
dat zijn mijn zaken, die gaan niemand aan. Als
ik de club niet uit eigen vrijen wil opdoek, doet
de politie het voor mij, en dat is heel onplezierig,
voor ons allemaal. Jouw oude Hollander zal
daar wel voor zorgen. Ze zullen het mij onmogelijk
maken, ergens anders in het land een dergelijk
winstgevend zaakje te beginnen. Ik zal moeten
uitwijken naar de Vereenigde Staten, of naar
Mexico. Daar voel ik weinig voor. Overigens zal
het wel eenigen tijd duren, voor ik een geschikt
plekje gevonden heb en me er bovenop heb ge
werkt. Kun je me volgen
„Ja," zei Tom gemelijk, „ik geloof het wel."
„Bovendien kan ik hier niet in de buurt blijven
als mijn engagement is verbroken, ik houd van
je zuster.
„Och! Schei uit...."
„Goed. Ik wijs hier even op, omdat dit me,
néést den financieelen kant van \T
de kwestie, zal dwingen Sans Souci IN O* 1
op te geven en uit haar omgeving
te verdwijnen. Ik heb dus den genadeslag gekre
gen."
„Dat is mijn schuld niet."
„Dat zeg ik niet. Of het jouw schuld of die
van iemand anders is, doet er weinig toe. Je moet
begrijpen, beste Tom, dat ik verplicht zal zijn,
zeer tegen mijn zin, al de middelen, die mij ten
dienste staan, te baat te nemen om een nieuw leven
te beginnen. Met andere woorden ik zal de vol
gende maand al het geld moeten innen, dat men
mij schuldig is
Hij wachtte, deed een paar trekken en blies
met saamgetrokken mond een reeks volmaakte
kringetjes ae lucht in. Toen vervolgde hij
„Van jou heb ik valsche chèques en kwitanties
in te lossen ten bedrage van zeventien duizend
dollar."
Even hield hij op, wachtend tot zijn vriendelijke
woorden tot Tom doorgedrongen waren. Deze
staarde met een bleek, strak gezicht verbijsterd
voor zich uit. Zijn saamgeklemde handen hield
hij tusschen de knieën. Tom begon te begrijpen,
waar Horfman heen wilde....
„Maar ik kan geen zeventien duizend dollar
bij elkaar krijgen," mompelde hij eindelijk. „Dan
moet ik vluchten."
Mr. Oskar Horfman glimlachte.
„Je zult het toch moeten doen, beste kerel,"
zei hij.
„Maar hoé? Hoe kan ik dat?"
„Dat 's jouw zaak, niet de mijne..
„Maar dat kan ik nietheusch, dat kan ik
niet
„Dan zal ik moeten...."
Mr. Horfman legde zijn sigaar neer. In zijn
stoel voorover leunend keek hij Tom zóó vast,
zóó strak aan, dat de jongen tenslotte zeer tegen
zijn zin gedwongen werd, dien blik te beantwoorden.
„Kijk eëns hier, Tom," zei Mr. Horfman erg
langzaam, „ik heb je willen laten beseffen, hoe
zwaar ik getroffen ben. In één oogenblik, met
één slag zag ik het heele gebouw van mijn for
tuin ineenstorten. Mijn engagement met een
vrouw, van wie ik krankzinnig veel hield, ver
broken, mijn zaken geruïneerd, mijn huis ver
kocht. Geloof je niet, dat een man, die zoo van
alle zijden getroffen wordt, neiging gevoelt van
zich af te slaan Oog om oog, tand om tand
Als je mijn vriend niet geweest was, als ik je niet
zoo aardig gevonden had, dan zou ik alles aan je
stiefvader verraden hebben, ik zou de rollen heb
ben omgekeerd, ik zou hem getart hebben naar
de politie te gaan, terwijl ik de valsche chèques
en kwitanties onder zijn leelijken neus had ge
duwd. Het lag mij op de lippen om te zeggen
„Of ik trouw Fay Mazeline en u houdt uw mond
over mijn zaken, óf haar broer Tom gaat de ge
vangenis in...."
„Maar
„Ja, zoo is het 1 Wat mij terughield was alleen
de zekerheid, dat de Hollander zou hebben ge
antwoord „Laat de jongen dan de gevangenis
maar in gaan, dat is beter, dan dat jij Fay trouwt."
„Geloof jij ook niet, dat hij dat gezegd zou heb
ben
„Ik denk het wel," zei Tom met een bedrukt
gezicht.
„Dus je ziet, dat slechts mijn genegenheid voor
jou je voor het beklaagdenbankje heeft gespaard.
Maar mijn zelfverloochening ging nog verder.
Buiten mijn schuld sta ik hier nu als een betrek
kelijk arm man, en ik haat armoede. Ik zal on
danks alles een nieuw leven beginnen, maar daar
voor moet ik geld hebben, en zooveel als ik maar
eenigszins krijgen kan. Ik krijg nog een paar
onbetaalde schulden, maar die van jou is de be
langrijkste. Je wisselt dus de valsche chèques
binnen een maand in, of ik stuur ze naar de po
litie. Het spijt me, maar dat is m'n laatste woord."
Tom zei niets. Onder den druk van deze veel-
