HUIS-
TUIN
EN
KEUKEN
512
VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1931
No. 26
wandelt de inbreker je huis binnen en voor geld
speurt de politie hem weer op (dit laatste bij voor
uitbetaling). En als we dan den anderen dag in
de courant, die anderen voor geld laten drukken,
lezen, dat de brandkast van den weledelen heer
lan Pieterszoon Coen van zijn klinkende en rui-
schende ingewanden is
ontdaan en dat daarvoor
een brandkastdeur van 45
of meer centimeter dikt
werd opengesneden, dan
stapel geld eens voor je uit te spreiden, zoodat je
overtuigd was, dat die nullen werkelijkheid waren
We zouden den ingenieur van de dikste brandkas-
tendeur wel willen interviewen om hem te vragen,
of hij ook zoo'n onopenbaar sluitstuk heeft. Doch
dan blijkt, dat de prijs van zoo n deur boven het
Geld Wat doet de p.
mensch daar niet
voorDagen, we- l 7
ken, maanden oefenen
menschen zich om zes
emmers te laten balan-
ceeren op het puntje van hun kin tracht een wielrijder op
een fiets zonder wielen, subsidiair wielen van een zeer
bijzonderen vorm, in alle mogelijke bochten te rijden
en te rennen en onderwijl over zichzelf heen te krui
pen zwoegt een rekenend hoofd dag in dag uit over
boeken en staten, slechts onderbroken door een kop
koffie in de morgenuren en een soort thee des namiddags;
peutert een horlogemaker in de binnenste binnensten
van klokken en uurwerken en belasting-ontvangers in
de zakken der menschen; tracht de een het Kanaal over
te zwemmen en de ander erover heen te vliegen, terwijl een
derde 'n geregelden bootdienst onderhoudt. Voor geld
blijkt ons hieruit over
duidelijk, dat niet al
leen de pogingen om
geld te krijgen, energie
behoeven, maar ook om
het te houden. En dan
zouden we ons heele
bezit wel mee willen
nemen in onze porte
feuille, indien we zeker
waren, haar niet te ver
liezen. We staren arg
wanend bankgebouwen
aan en trachten ons
zelf te laten vermurwen
door de meest klinkende
namen en het ontzet
tende aantal nullen, dat
achter,.reserves" hangt.
We zouden zoo'n direc
teur, indien het niet
zoo gek stond, willen
vragen, om dien heelen
bedrag.dat je bij elkaar gespaard hebt, uitgaat en
er dus niets meer te bewaren valt.
En als we dan zien, hoe iemand zijn bankbil
jetten van tien, vijf en twintigen honderd gulden
maar heel nonchalant in zijn vestjeszak draagt, en
zijn klinkende munten in z'n broekzak laat glij
den, dan weten we zeker.dat deze methode de
juiste is en heel schuchter probeeren we hetzelfde.
Doch des avonds komen we al tot de conclusie,
dat de voornaamste op onverklaarbare wijze ver
dwenen zijn.
Spaarbanken springen (of directeuren doen het
zelfde den trein in), banken gaan failliet, brand
kasten worden geforceerd, portefeuilles worden
gerold en vestjeszakken blijken te „openbaar".
En iederen dag wordt het probleem zwaarder,
je zorgen grooter en je geld minder. En toch zijn
er tallooze betrouwbare manieren, om je geld te
bewaren. Of die in alle opzichten safe zijn Ja,
absoluut veilig is niets op dit ondermaansche. Ik
ken menschen, die hun woning niet durfden ver
laten uit vrees overreden te worden, en die thuis
in een stukje kalfsvleesch gestikt zijn. Dat is nu
De hoeksteen van het huisgezin.
Hoe gij een twijfelachtige ets, op uw huwelijksdag cadeau gedaan,
ten nutte kunt maken. Achter zoo'n prul, zoekt, niemand iets.
