No. 27 VRIJDAG 18 SEPTEMBER 1931
537
waar tunnel op tunnel volgt, ik zat alleen in
mijn compartiment en was van dit voortdurende
reizen erg vermoeid. Misschien weet je wel, dat de
treinen in de tunnels een geweldig lawaai maken,
omdat de razende wielen een geluid maken, dat
door de tunnelwanden als het ware wordt vast
gehouden. Ik was ervan overtuigd alleen te zijn
daar werd ik plots gekust! Toen het weer licht werd,
was ik alleen 1 Ik sprong op, opende de deur, die
naar de gang leidde, maar vond daar ook geen
mensch. Ik keek in de coupé's naast den mijnen.
Rechts twee dikke heeren, die zaten te kaarten,
links drie magere oude dames, die als vreedzame
hennen naast elkaar zaten, de hoofden achterover
geleund, de neuzen sluimerend in de lucht. Wie had
mij gekust? In den tweeden tunnel was ik op mijn
hoede. Er kwam niemand.Pas in den vierden werd ik
weer gezoend 1 Ik deed een greep in het donker
en hield een gestalte vastze probeerde niet te
ontsnappen. Toen het licht werd, stond ze voor me
en lachte een heel knap jong meisje. Het was een
Engelsche, hoogblond, groote oogen, een fijn neusje,
blinkend-witte tanden. En weet je wat dit verruk
kelijk schepsel mij bekende? Ze reisde me sinds
drie maanden naVan den tijd toen ik nog in
Engeland reisde 1 Ze had me in een „speisewagen"
gezien en was op het eerste gezicht verliefd ge
worden 1 Of ik haar niet wilde trouwen, vroeg ze
me met de onbewuste onbeschaamdheid van een
echte sport-girl.
„Neen, ik ben gehuwd!" antwoordde ik. Het
kwam me beter voor te doen alsof ik getrouwd was,
omdat ze ondanks haar bekoorlijkheid toch geen
gepaste vrouw voor me leek.
„Dan zal ik uw vrouw dooden 1" zei ze heel
eenvoudig, deed de coupédeur open en verdween
in de duisternis van een nieuwen tunnel. Twee
dagen later beleefde ik door haar een verschrikke
lijk schandaal. Ik speelde in den laten namiddag
met een jonge Duitsche tennis. Ze was een gast
uit het hotel. Plots verscheen mijn Engelsche,
hield de jonge dame voor mijn vrouw en trok
bliksemsnel een revolver. Ik was nauwelijks in
staat haar arm omlaag te drukken. Mijn tennis-
partnerin verzocht me geen ruchtbaarheid aan de
zaak te geven en het woedende meisje niet aan
de politie over te leveren, daar ze toch dienzelfden
avond zou vertrekken en de dolle aanslagen van
de jaloersche Engelsche dus niet meer behoefde
te vreezen. Ik greep de kleine moordenares en
gaf haar een geduchten uitbrander. Ze luisterde
geduldig en keek met haar mooie blagwe oogen
VUchreiger, loerend op buit.
als ik niet Zondag om vijf uur op
Engelschen bodem ben 1"
Ik weet niet hoe het kwam, maar
eensklaps was ze mij lief geworden.
Wellicht was het haar openhartig
heid Ik zei verlangend„Wil
je mijn vrouw worden?" Ze schud
de het hoofd „Denk er niet aan I"
Maar ik vatte vuur en vlam voor
dat jonge blonde kind. „Ik heb je
lief, ik reis je na, zooals je het mij
gedaan hebtZe lachte me uit.
„Je weet niet eens mijn werkelij-
ken naam 1" „Dien moet je mij
direct zeggen „Niet voor we
afscheid nemen. Om drie uur ver
trekt mijn trein, om vier uur de
jouwe. Breng je me om drie uur
naar het station En hier I" Ze
wierp me een revolver toe, dezelfde
waarmee zc mijn tennispartnerin
bedreigd had. „Als herinnering
zei ze. Ik bekeek het voorwerp
nauwkeuriger het was een alarm
pistool. Merkwaardig meisjeVóór
drieën was ik al in de hotel-hall,
maar ze kwam niet. Ik informeerde
bijeen portier. Hij ver
telde, dat ze
reeds om twee
zoo liefdevol naar mij op
als was zij een bakvisch,
die dweept met een profes
sor in de kunstgeschiedenis
of slagroom. Ze was ver
duiveld lief, dat moet ik
zeggenMaar, Issy,
waarom ga je zoo ver van
de kachel af zitten. Heb je
het nu ineens warm Eerst
zit je te huiveren en nu zit
je met je zakdoek tegen je
voorhoofd
Issy vroeg„Was ze
erg lief?"
„Ja, heel lief. Haar groo
te liefde had mij tenslotte
ontwapend. Ik bekende
haar dat ik ongehuwd was en
kuste haar. Veertien dagen lang
noemde ik haar mijn lief meisje.
Toen kreeg ik een telegram van
mijn chef, dat ik thuis moest ko
men. Ik had twee brieven, die
mijn vertrek naar Triest noodzakelijk
maakten, eenvoudig in de prullenmand ge
deponeerd en het telegram was dan ook alles
behalve vriendelijk. Het beteekende vertrekken.
Erg naar vond ik het niet. Ik had in mijn veertien-
daagschen „verlovingstijd" ondanks de uiterlijke
bekoorlijkheden van het meisje toch bemerkt dat
ze niet de geschikte vrouw voor me was en zei het
haar onomwonden, toen ik afscheid kwam nemen.
Ik verwachtte een heftige scène. En wat deed ze
Ze ging op haar teenen staan, nam mijn hoofd tus-
schen haar handen en lachte heel dicht bij mijn
gezicht haar verrukkelijk lachje Ik heb je ver
schrikkelijk belogen, lieve Karl 1 Ik houd niet van
je 1 Het ging slechts om een weddenschap met mijn
vriendin Mary. Mary beweerde namelijk dat ik
jou, koude reus, niet verliefd kon maken Ze had
je twintig minuten gadegeslagen en vond, dat je
zoo langzaam at als menschen die eten geen genot
vinden en daaruit maakte ze de gevolgtrekking,
dat je ook in de liefde niet erg gemakkelijk ont
vlambaar was. Maar ik zeilieve Mary, ik zal je
bewijzen, dat deze jonge reus mij hartstochtelijk
kussen wil! Zie je, jongen, de schaduw, die gisteren
avond tusschen ons viel, toen je me op het terras
in je armen sloot, was Mary.... Ik heb de wed
denschap gewonnen Ik ben nu vier maanden weg
en papa heeft me geschreven, dat hij me verstoot,
Moeder
en kinderen.
uur per auto was afgereisd! Doel onbekend. Haar
familienaam Dodd 1 Nu, die was natuurlijk valsch
en hoe zou ik haar in het groote Engeland kun
nen vinden 1 Ik had verdriet. Nu ze mij niet meer
wilde hebben, hield ik van haar. Ze bleef het
onvergetelijke avontuur in mijn leven
Issy had de plaid van zich afgeworpen. Het
dienstmeisje kwam, de schort vol houtblokken
voor den haard.
„Niet doen! Het is hier om te stikken!" riep
Issy.
Het meisje ging verwonderd de kamer uit.
„Het is maar dertien graden 1" zei Karl.
„Het is anders warm 1" zei Issy kort.
„Wel schat, zoo'n liefdeshistorie had je nooit
bij mij gezocht hè
„Een idiote geschiedenis!"
„Om warm te worden zijn idiote geschiedenissen
onmisbaar, Issy 1 Ik ben blij, dat deze haar doel
bereikt heeft; dan ben je tenminste gevrijwaard
voor een longontsteking. Want alleen om je te
verwarmen heb ik deze geschiedenis verteld en
daarom kan ik tot mijn verontschuldiging zeggen,
dat het geen fantasie van mij is. Je kunt de heele
geschiedenis trouwens lezen in den nieuwen roman,
dien ik gisteren toegezonden kreeg I"
