DOOR
BARONESSE ORCZY
Zooals Ik reeds zei, ging Lance voort, „je
moet het zelf weten. In elk geval, wat mij
betreftook als de politie minder prettig
te werk zou gaan op Sans Souci, en zelfs
als ik de omgeving zou moeten verlaten, beteekent
dat voor mij geen twee jaar dwangarbeid in Dart
moor en evenmin den strop zooals voor dien
armen Tom. Het spijt me, Tom, maar als ze je
ophangen, moet je daar je vriend Lance Madoc,
alias Amos Beyvin, voor bedanken. De rest be
grijp je wel, niet waar, beste kerel Als jij voor
dit hm voor dit ongeluk gearresteerd wordt,
zal ik, zeer tegen mijn zin natuurlijk, verplicht
zijn mij terug te trekken als dinger naar de hand
van Miss Mazeline. Ik kan niet trouwen met de
zuster van een moordenaar."
„Vuile slang afschuwelijke, ellendige hond
Lance stak zijn vuist op. Het volgend oogenblik
zou Mr. Oskar Horfman op den grond hebben
gelegen, geschopt en afgeranseld zijn zooals hij
ongetwijfeld verdiende, maar Mr. Horfman bezat
een buitengewone zelfbeheersching en behendig
heid. Voor Lance tijd had gehad zijn arm uit te
slaan, had Mr. Horfman op de electrische schel
gedrukt, die vlak achter hem stond.
Lance bezat gelukkig genoeg tegenwoordigheid
van geest om zich weer geheel in zijn macht te
hebben, vooraleer op de deur werd geklopt en een
eerbiedige stem vroeg
„Heeft u gescheld, mijnheer?"
„Ja," zei Mr. Horfman kalm, „breng een nieuwen
syphon, wil je
Toen de bediende weer verdwenen was, hernam
hij met zijn gewone spotlachje„Een aanranding
in dit huis zou u geen goed doen, Mr. Beyvin
zoo iets doet werkelijk nooit goed, gelijk ik reeds
bij een vroegere gelegenheid opmerkte.
Terwijl Mr. Horfman sprak, onderging Lance's
houding een merkbare verandering. Zijn houding
was niet meer van iemand met een vastberaden
wilvan iemand, die, wat er ook gebeuren mocht,
besloten had door te zetten, maar van iemand die
besluiteloos op het kruispunt van twee wegen
staat.
Mr. Horfman, die zichzelf prees om zijn kennis
van de menschelijke natuur, was schrander genoeg,
deze verandering op te merken. De spotlach, die
gedurende het ouderhoud niet van zijn gezicht
was geweest, werd beslister en ook arglistiger.
Hoe langer Lance bleef zwijgen, hoe meer Lance
Mr. Horfman's blik ontweek, des te tevredener en
hoffelijker de laatste scheen, zijn eeuwigen spot
lach ten spijt.
Wat Tom betreft: hij zat daar als een armzalig
hoopje mensch, kneedbaarder nog dan stopverf.
Hij had veel meer gedronken, dan goed voor hem
was, en nu Madoc hem niet meer aanblafte en
Horfman hem niet meer prikkelde, verlangde hij
nog slechts één ding: slapen, slapen om te
vergeten.
Uit een afgelegen deel van het huis weerklonk
het geluid van een gong.
„Ah," zei Mr. Horfman vriendelijk, „de gong
voor de lunch."
Hij draaide zich om en keek Lance Madoc aan.
„Nu, Mr. Madoc," vroeg hij, „is het oorlog of
vrede
„Ik geloof niet, dat ik goed begrijp, wat u be
doelt," antwoordde Lance beschaamd.
„Bent u nog altijd van plan roet in ons eten te
gooien, of bent u nu voor rede vatbaar?"
„Als u het zoo voorstelt, Mr. Horfman...."
„Natuurlijk. Mijn goeie man, wat doet het er
allemaal toe Een kwestie van jaloezie van uw
kant hetgeen ik intusschen heel natuurlijk vind,
omdat u destijds met de dame in kwestie geënga
geerd bent geweest. U héét mij natuurlijk omdat
ik u in den weg trad, en nu zoudt u mij graag opzij
schuiven. Het is erg jammer, maar dat zult u
toch niet kunnen, zonder u zelf weer op den langen,
langen weg naar Dartmoor te brengen. Nu kunt u
zeggen, dat u dat niets kan schelen, en toch dat
vervloekte werk doen. Maar, ziet u, Tom bestaat
ook nog en Tom's zuster eveneens. Als u de politie
in deze zaken mengt, brengt u mij misschien in
moeilijkheden, maar Tom komt dan aan de galg,
vast en zeker en zijn zuster zal krankzinnig
worden van verdriet. Als u mij slaat, sla ik terug,
en zooals ik reeds zei ik heb getuigen. Begrijpt
u me nu
„Ik geloof het wel, Mr. Horfman," antwoordde
Lance gedwee.
„Blijft u lunchen
„Neen, Mr. Horfman. Als u er niets op tegen
hebt, zou ik graag naar huis gaan, om alles te
overdenken."
„Dat is goed. Denkt u er maar over na Mr. Madoc.
Ik heb hoop, dat we tot een vriendschap-
delijke overeenstemming zullen komen. U hebt
alleen maar te bedenken, dat Tom, als ik met Miss
Mazeline trouw, van mij niets meer te duchten
heeften ik kan u garandeeren, dat mijn vrienden
eveneens hun mond zullen houden. Maar als
iemand zich met mijn verlóving bemoeit, moeten
wij er allemaal aan gelooven. Nu heeft u het zeker
wel begrepen
„Ik geloof het wel."
„Wilt u heusch niet blijven....?"
„Neen, dank u. Wat is er, Tom
Tom was op het geluid van de gong wakker
geworden. Toen hij Madoc en Horfman in zulk een
vriendschappelijk gesprek zag, voelde hij zich op
gelucht.
Tom maakte zichzelf wijs, dat alles tenslotte nog
wel in orde zou komen.
Andere menschen zouden voor zijn misdaad
kunnen lijden zoolang hij zelf maar met rust
werd gelaten, maakte hij zich daar verder geen
KORTE INHOUD VAN DE VORIGE AFLEVERINGEN
Amos Beijvin, een luchthartig Londensch student, wordt
plotseling genoodzaakt, zich een bestaan te scheppen, daar
zijn vader hem slechts weinig fortuin nalaat. Deze heeft zich
in een vlaag van zwaarmoedigheid van het leven beroofd na
het vertrek zijner vrouw. Amos heeft eerst eenige maanden
bij Canadeesche vrinden, de familie Mazeline, doorgebracht,
en zich met hun dochter Fay verloofd. In Londen terugge
keerd, bezoekt hij met eene vriendin, Muriel Lampière, een
nachtclub; er wordt een inval gedaan, hij helpt Muriel ont
vluchten, maar stelt zich onder invloed van den wijn bij zijne
arrestatie teweer en doodt bij ongeluk een agent. Hij wordt
veroordeeld tot twee jaar dwangarbeidop de reis naar de
gevangenis te Dartmoor derailleert de trein, waarmee hij
wordt overgebracht; zijn bewakers zijn beiden dood, en een
verpleegster, die zich voor hem interesseert, redt hem en
doet hem doorgaan voor een zekeren mr. Madoc, die bij de
treinramp om het leven is gekomen. Zij vertrekt naar haar
zuster in Winnipag, en helpt hem met het paspoort en in de
kleeren van Mr. Madoc uit Engeland te vluchten, eveneens
naar Canada. Na verschillende betrekkingen komt hij tenslotte
als knecht op de farm van mr. Crum. Op een goeden dag
redt hij op den weg bij de farm de ziekelijke mrs. van
Menterghem en haar verpleegster (die Blauwoogje, zijn be
schermster blijkt te zijn), wier paard op hol geslagen was.
In het huis, van den heer van Menterghem blijkt hem, dat
deze na den dood van den heer Mazeline met diens weduwe
getrouwd is, en ontmoet hij zijne vroegere verloofde Fay, die
thans zoo goed als geëngageerd is met een Duitschen Canadees
mr. Oskar Horfman. Hij neemt het voorstel van mr. van Men
terghem aan, om bij dezen in dienst te treden als zijn assis
tent en als opvoeder van Fay's lastigen jongen broeder Tom.
Hij moet Tom bevrijden van Horfman's slechten invloed,
waardoor hij tot spelen en drinken kwam. Horfman bezit
eenige valsche chèques, waarmede Tom oplichting heeft ge
pleegd hij heeft die zaak echter verzwegen, op voorwaarde,
dat Fay hem huwen zou. Fay en de verpleegster, Blauwoogje,
houden als bij onderlinge stilzwijgen, de afspraak voor mevr.
Van Menterghem verborgen, dat mr. Lance Madoe, die een
weinig veranderd is, dezelfde is als Amos Beijvin. Trouwens
Blauwoogje's hulp is voor de oude dame langzamerhand
overbodig en zij vindt nu eene betrekking in een naburig
ziekenhuis. Lance Madoe weet zich in het vertrouwen te
dringen van Horfman, en ontdekt, dat deze bij zijn huis een
grootsch speelhol houdt. Hij is daar ook op een avond, wan
neer Tom er groote winsten maakt en nu meent, van Horfman
de valsche chèques en wissels te kunnen terugkoopen. Hij
hoort een gedeelte van hun gesprek, en begrijpt nu, welke
macht Horfman over Tom en zijn zuster Fay heeft. Hij onthult
de geheimen van het speelhol en van Horfman's identiteit,
zonder te spreken over de vervalschte papieren, aan Mr. van
Menterghem. Deze geeft Horfman een maand den tijd om zijn
engagement met Fay te verbreken en zijn speelhol op te ruimen.
Om Horfman de vervalschte papieren te kunnen afkoopen
vermoordt Tom op een eenzame plaats in het bosch zijn
stiefvader mr. van Menterghem, en steelt diens portefeuille.
Met de hulp van Horfman en eenige van diens vrienden
steekt hij den auto met het slachtoffer in brand om elk spoor
van de misdaad uit te wisschen. Maar Lance Madoc heeft
van een hoog bergplateau toevallig genoeg gezien om de
toedracht der zaak te gissen. Hij dreigt Tom en Horfman,
naar de politie te gaan, om den laatste te dwingen, van het
huwelijk met Fay af te zien.
zorg over. Zoo had hij er zonder "jV T i n
een greintje berouw in berust, dat In O» lO
zijn zuster zich verloofde met een
man, van wien hij wist, dat hij een schurk was
hij had daardoor voor onbepaalden tijd het on
derwerp van die vervalschte chèques op de lange
baan kunnen schuiven en was zelf gespaard ge
bleven. Hij kon zich zelfs wijsmaken, dat Fay
het heel goed met Horfman zou kunnen vinden,
ja, dat zij zelfs plezier zou krijgen in het luxueuze
leven op Sans Souci.
Zoo ging het ook nu. Zoolang Madoc dreigde
tusschenbeide te komen en er over de politie en
de galg gesproken werd, was Tom niets dan een
brok angst om wat hij gedaan had. Maar nu Madoc
en Horfman elkaar schenen te begrijpen, nu er
gesproken werd over lunchen en nog eens kalm over
alles nadenken, voelde Tom zich als een hond
die al bijna verdronken was, maar toen plotseling
in een handdoek werd gewikkeld, droog gewreven
en daarna in het zonnetje werd gelegd.
„Wat doe jij, Tom?" had Madoc heel natuurlijk
en gewoon gevraagd. Wel, Tom zou met
Mr. Horfman gaan lunchen en daarna....
„Zullen wij naar Bootham rijden stelde
Mr. Horfman met gepasten ernst voor. „Tom moet
zijn zuster het nieuws gaan vertellen."
Waarna Lance Madoc afscheid nam, en de beide
anderen arm in arm naar de eetzaal gingen
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK
T" ance ging Blauwoogje in het ziekenhuis afhalen
en gelukkig kon zij met hem gaan lunchen.
Ze vonden een rustig hoekje in een restaurant en
zoodra het maal was besteld, vertelde Lance
Blauwoogje wat er gebeurd was. Hij vertelde haar
niet alles. Hij verzweeg Tom's aandeel in de tragedie
en ook noemde hij den naam van Mr. Oskar Horf
man niet. Hij vertelde haar slechts van den ver-
schrikkelijken dood van Mr. van Menterghem
dat Tom naar Bootham zou gaan en daarna naar
Lake Louise om eerst zijn zuster en dan zijn
moeder van het nieuws op de hoogte te brengen.
„Miss Mazeline zal het verschrikkelijk vinden,"
zei zuster Browne, terwijl haar groote blauwe
oogen zich met tranen vulden „Niet, dat ze zoo
dol op haar stiefvader was, veel overeenkomst
hadden die twee niet, maar ze heeft den laatster
tijd al zooveel doorstaan ze is werkelijk niet in
staat, nog meer te dragen."
„Ze heeft heel wat te dragen," zei Lance, „maar
ik dacht niet, dat jij hiervan wist."
Blauwoogje lachte. „Je kunt niet lang met
Mrs. van Menterghem samen wonen," zeide ze,
„zonder van alles te hooren."
„Ja, dat weet ik, maar ik dacht niet, dat Miss
Mazeline
„O zij heeft niets tegen me gezegd. Maar je
brengt onwillekeurig sommige dingen met elkaar
in verband."
Lance zweeg eventoen zei hij plotseling,
ernstig en vol aandrang, als een man, die voor zijn
leven pleit
„Blauwoogje, laat haar niet met dien schurk
trouwen."
„Maar beste man," antwoordde ze op haar prac-
tische manier, en een beetje verbaasd over zijn
ernst, „hoe kan ik dat nu voorkomen
„Er moet toch iets gedaan worden...."
„Ja maar wat
„Kun je haar niet ergens naar toe krijgen
of
Het klonk allemaal zoo onnoozel en hopeloos.
Natuurlijk kon zij niets doen, herhaalde Blauwoog-
je, en ten slotte voegde ze er aan toe„Bovendien
is er, als ik goed begrijp, een verband tusschen
Mr. Tom en dit huwelijk."
„Het zou voor Fay het beste' zijn," zei hij,
„ik bedoel voor Miss Mazeline als ze er eens een
poosje tusschenuit was. Geloof jij ook niet Als
er dan iets gebeurt met dien schurk
Nu werd Blauwoogje ongeduldig.
„Beste jongen," zei ze, „eet nu eerst, en praat
dan als een redelijk mensch. Naar alle waarschijn-
