No. 31
VRIJDAG 16 OCTOBER 1931
617
fantelijk, en keek toen, met de anderen, verwon
derd naar de groep menschen, die binnen kwamen
Miss Vancourt, Mr. Floss, Mr. Layton en Mr.
Coverdale.
„Ik vrees, Mr. Gordon, dat ik tegen u zal moeten
optreden," zei Mr. Floss.
Coverdale kwam op hem toe.
„Vancourtsmeekte hij, „kan je deze zaak niet
ophelderen
„Ik verzoek u hem niet Vancourt te noemen,"
zei Mr. Floss. „Er is geen enkel bewijs
Transom viel hem in de rede: „Mr. Gordon, u
hebt immers gezegd, dat u met m'n dochter zult
trouwen
„Ja," zei Jack.
„Goed I" riep Transom. „U hebt het allemaal
gehoord I En nu wil ik ook wel zeggen, dat dit de
vermiste Sir John Vancourt is." Hij vertelde, dat
hij in Australië tot een bende struikroovers had
behoord, waarvan Denzil de aanvoerder was.
Hij had buiten de hut op wacht gestaan en alles
gehoord, wat Arthur Burton en Jack Gordon met
elkaar gesproken hadden. „En déze meneer heette
Arthur Burton, daar kan ik 'n eed op doen
Ik kende hem dadelijk weer terug, toen ik hem hier
zag."
„Waarom hebt u dat dan niet dadelijk gezegd
vroeg Mr. Floss.
„Het waren mijn zaken niet maar nu wel
nu Sir John met mijn dochter trouwt."
„Neen!" riep Kate. „Hij trouwt niet met me!
Ik wil niet."
En ondanks de woede van haar vader bleef ze
bij dit besluit. En toen Transom nu hoorde dat
Mr. Gordon beschuldigd was van moord op Denzil,
gaf hij als zijn meening te kennen, dat Gordon
ook werkelijk de moordenaar was. Hij had Denzil
nog voor hem gewaarschuwd.
De verdenking werd nog sterker, toen Layton
met den opzichter kwam, die het geweer, dat later
van Gordon bleek te zijn, aan Kate had gegeven.
„Ze zei, dat 't van Dick Reeve was, is niet Johnson?"
De opzichter knikte onwillig. „Dan is er het feit
dat hij dien avond verdwenen is zonder eenige
reden," vervolgde Selby Layton. Hij zweeg opeens,
want Esther schoof een eindje van hem vandaan,
alsof hij haar beleedigd had. „Misschien kan Mr.
Gordon de zaak uitleggen zei hij toen.
„Ik heb niets uit te leggen," zei Jack kalm. „Er
is toch niemand, die me zou gelooven."
Esther kwam opeens naast hem staan met op
geheven hoofd. „Jawel!" zei ze. „Ik geloof u. Ik
durf er met mijn leven voor in te staan, dat u on
schuldig bent
Zij stak hem de hand toe en hij drukte die dank
baar.
Toen kwam Dick Reeve, bleek
en met een verband om zijn hoofd,
in gezelschap van een vreemden
heer de kamer in. De laatste stelde
zich voor als Bowler, van Scot
land Yard.
„Ik kom voor den moord,"
wendde hij zich tot Mr. Floss.
„Deze man, Richard Reeve, heeft
écu verklaring afgelegd in 't zie
kenhuis. Ze hebben mij laten halen
en zoodra hij er toe in staat was
zijn we hierheen gereisd. Hij is ge
tuige geweest van een moord, op
Dinsdag, den zevenden van de
vorige maand, bij een meertje,
Hawk's Pool genaamd, gepleegd."
Er volgde een opgewonden ge
mompel en Selby Layton keek
zegevierend rond. Nu de getuigenis
van Dick Reeve en nog bij kwam,
was Gordon zeker verloren.
Maar de detective liep op hem
toe: „Ik arresteer u in naam der
wet, Selby Layton."
„Met welk recht vroeg hij.
De detective ging tusschen Selby
en de deur staan en haalde eenige
papieren uit den zakde over
eenkomst tusschen Denzil en
Layton, de vulpen met Selby
Layton's initialen en de door
Layton onderteekende chèque,
welke op het lijk was gevonden.
I ischkoopnrouw te Middelburg.
Maar Selby Layton scheen onbewogen. „Ik
ontken niet, dat die pen van mij is," zei hij. „De
overledene heette Denzil Maykew. Hij was mijn
zwager en vroeg me om hulp, niet voor den eersten
keer, en u ziet, dat ik hem ook wilde helpen. Hij
bekende, dat mijn vrouw dood was en die brief
vervalscht en
Toen klonk er opeens een kreet door de kamer
en Miss Woods strekte de hand naar hem uit.
„Dat is mijn man riep ze.
De detective wist zich het eerst te herstellen
van de toenemende ontzetting.
„Blijft u bij uw verklaring, Reeve?" vroeg hij.
„Ja. Ik zag hoe hij het deed en hij weet dat.
Hij stookte me op om te zeggen, dat Mr. Gordon
het had gedaan. Ik dacht toen, dat die met Kate
was weggeloopen, maar nu weet ik beter. Hij heeft
me het leven gered. Ik heb gezien, dat Mr.
Layton sloeg met 't geweer en dat hij het lijk in 't
meertje heeft gegooid."
Jack liep op Esther toe en bracht haar naar
buiten. Willoos liet ze zich leiden en hij trok haar
arm door den zijnen om haar te ondersteunen.
„Zeg maar niets," zei hij heesch.... „Ik breng
u naar de Towers. U kunt doen wat u wilt, gaan
waar u wilt. Arm kind."
De zacht gefluisterde woorden waren zóó vol
teederheid en medelijden,,dat Esther's laatste kracht
er door gebroken werd. Met een lichten kreet viel
ze bewusteloos in de armen van Jack, die haar voor
zichtig naar huis droeg.
En intusschen werd Selby Layton naar de ge
vangenis geleid.
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
Zeeruimen tijd later zaten Sir John Vancourt,
Lord Fanworth en Harry Coverdale aan 't ont
bijt in Vancourt Towers. Ze zouden samen gaan
jagen.
„Het geheim van Vancourt Towers," zooals
het in de dagbladen werd genoemd, was reeds lang
opgehelderd en iedereen kende de geschiedenis
van Jack's zelfopoffering en Selby Layton's
slechtheid. Iedereen had er zich over verheugd,
toen Jack zijn erfgoed in bezit nam, maar of
schoon hij de meest populaire man was uit heel
den omtrek, voelde hij zich toch niet gelukkig.
Jack kon Esther niet vergeten en voortdurend
kwelde hem de gedachte, dat zij, in het saaie
Islington, weer haar brood verdiende met piano
lessen, terwijl hij hier omgeven was door alle
weelde. Jack had niet getracht eenigen invloed
op haar uit te oefenen. Geduldig wachtte hij tot
ze haar gekwetsten trots overwonnen had,
want hij wist dat dit zijn eenige kans was.
Het wachten viel hem niet gemakkelijk. Eeni
ge keeren had hij naar Miss Worcester geschreven
om haar bemiddeling in te roepen, maar in brieven
vol jammerklachten schreef ze, dat Esther voor
geen rede vatbaar scheen.
Jack werkte hard. Hij liet nieuwe huizen bou
wen voor zijn ondergeschikten, hij schafte zich
de nieuwste machines aan voor zijn boerderij, hij
legde den onzaligen poel droog, die in een vrucht
bare weide werd herschapen. Hij richtte vereeni-
gingen op voor zijn werklieden, bouwde scholen,
liet de kerk restaureeren kortom, hij deed zoo
veel goed als hij kon.
Ook voor de Transoms, voor Miss Woods
zooals zij zich bleef noemen en voor Dick Reeve
had hij gezorgd. Dien ochtend had hij een brief
ontvangen uit Australië van Miss Woods, dien hij
Coverdale liet lezen. Zij schreef, dat Dick Reeve
geheel veranderd was, hard werkte op zijn ranch
en wel spoedig met Kate zou trouwen, die het
evenals haar vader uitstekend maakte.
Mordy Jane had ook geschrevenzij en haar
vader hadden juist het nieuwe huis betrokken,
dat Jack hun gegeven had en alles was „reuze."
„Je hebt er slag van, je vrienden gelukkig te
maken," zei Coverdale. „Alleen maar jammer,
dat ze jou ook niet gelukkig kunnen maken."
„O, mij gaat 't best," zei Jack luchtig.
Dien dag kwam gedurende de jacht Jack's
paard te vallen en hij bleef bewusteloos liggen.
Coverdale haalde terstond een dokter, die het
geval zeer ernstig inzag.
Toen Jack later weer bijkwam vroeg hij „Co
verdale, denk je dat Esther komen zou als jij
't haar vroeg Ik zou haar graag goeden dag wil
len zeggen eer ik heenga."
Maar Coverdale had Esther reeds getelegra
feerd en even later stond ze voor zijn bed. De
dokter had haar gezegd: „Als we hem er maar toe
konden brengen om voor zijn leven te vechten,
dan was hij gered En die woorden klonken
nog in haar ooren na.
„Esther I" fluisterde hijBlijf je nu bij
me
„Als jij ook blijft," zei ze.
„Meen je dat
„Ja."
„Dan neem ik het aan Maar je moet het beze
gelen, Esther
Zij boog zich over hem heen en kuste hem.
Jack herstelde en hij hield haar aan haar be
lofte. Zij regeert nu weer op Vancourt Towers
naast hem.
