Sen 3aüüeme op morgenwandeling met hoax poedel*
55?
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1931
No. 23
i
C~* eral„ speels ecu poosje nicl oen orn.1 en
T scheurde hem dan eindelijk open.
Beste Gerald,
Dit zal toch wel een verrassing voor je zijn 1
Miss Susan is met me meegegaan en we hebben
gedurende onzen geheelen overtocht het plan ge
koesterd, om je niets van onze komst te laten weten
en je te komen verrassen midden in je studenten
leventje. We hebben zijdelings wel gehoord, dat
je een harde werker bent, maar het is toch niet
erg aardig van je, dat je zelf nooit van je laat hooren.
Enfin, dat zal ik je nu maar vergeven.
We hebben op het allerlaatste oogenblik onze
plannen moeten wijzigen en jouw woonplaats
van ons reisplan moeten schrappen. We kunnen je
dus niet komen verrassen. Maar we hebben nu
een veel beter plan gemaakt. W4 zijn naar Europa
gekomen vooral voor de Festspiele in Bayreuth.
We blijven deze week in Londen, waar Miss Susan
haar vrienden gaat opzoeken uit haar kinderjaren
en de kennismaking wil hernieuwen met haar
speelgenootjes uit de mummieafdeeling van het
Britsch Museum. Als ze daarmee klaar is, hopen
we den vijftienden in Den Haag te zijn
Kom ons daar nu afhalen. We bevelen en smee-
ken het je tegelijkertijd. Miss Susan dringt er
ook heftig op aan, omdat ze graag inet eigen oogen
zou zien, of haar beste leerling van vroeger nu
werkelijk zoo'n muzikaal genie geworden is, als
ze altijd voorspeld heeft.
DOOR K. VAN POPPELEN
We zijn van plan verder langs den Rijn naar
Mainz te gaan, vandaar naar Neurenberg over
Heidelberg en dan net op tijd voor de eerste voor
stelling in Bayreuth aan te komen.
Is dat geen prachtplan En mogen we op je
rekenen Ik zal je ons adres nog wel nader opgeven
Dus tot den vijftienden
Dorothea.
Londen, 7 Juni
P. S. Ik sluit hierbij mijn laatste portret in, je
mocht me anders na zoo'n tijd eens niet meer her
kennen D.
Gerald wierp den brief op tafel en bekeek het
portret. Zonder de gedachte nu juist precies te
formuleeren, was hij er zich toch bewust van, dat
hij min of meer verwonderd was over het feit, dat
zijn pols niet sneller begon te kloppen op het gezicht
dat hem zoo welbekend was en dat hij er slechts
met vriendschappelijke nieuwsgierigheid naar keek.
,,Toch is ze wel knap geeuwde hij, naar zijn
pijp grijpend. Maar toen hij een paar trekjes gedaan
had, kwam zijn kostjuffrouw binnen met de bood
schap: „Daar is Fraülein Kenley, meneer Osborne!"
en ze werd door de jonge dame in kwestie op den
voet gevolgd.
„O, Gerald, je hebt het natuurlijk vergeven, is
het zoo niet heelemaal vergeten, dat we naar
de Negende Symphome zouden gaan
„Dat is me totaal ontgaan riep hij opspringend
uit. „En.... hoe laat is het nu?"
Hij keek op zijn horloge en wendde zich dan
half om naar de tafel. Maar het was te laat. Helen
had het portret reeds zien liggen.
„Wie is dat vroeg ze op eer toon, die uitleg
vorderde.
„Ocheen meisje, dat ik nog van thuis ken."
„Ze is erg knap, is het zoo niet Hoe heet ze
„Dorothy Pierce," antwoordde hij bijna norsch.
„Gek, dat je nooit over haar gesproken hebt,"
vervolgde Helen. „Ik geloof, dat ik je altijd over
iedereen vertel, die ik ontmoet
Ondanks zichzelf voelde Gerald zich wat in
de war, want niemand is gesteld op zulke schim
men uit het verleden en hij was te eerlijk om te
gaan liegen, dat miss Pierce nooit méér dan een
gewoon kennisje was geweest.
„Och, kijk eens, Helen," zei hij, naar de juiste
woorden zoekend, „als een jongen in z'n vlegeljaren
al eens 'n dwaasheidje uithaalt, dan hoeft hij dat
toch nog niet van de daken te verkondigen, om ieder
een te laten hooren, dat hij tot andere gedachten
gekomen is 'n Mensch erkent nu eenmaal niet
graag een fout en dat kun je het hoogstens noe
men. En dantegenover het meisje zelf is het
ook niet netjes
„En is het dan wel netjes tegenover. het
volgende meisie, om zooiets stil te houden vroeg
ze vinnig
