<Ket dtogen en sotteeïen aan zijde-cocons in 1Ubek fóibeïïë)
566
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1931
No. 23
liet uwe.'' En na deze voltreffer op de gebroeders te hebben
afgevuurd, wees hij naar de whisky-karaf en de syphon er naast.
„Dat is iets om op te drinken, en terwijl we dat doen, moet u
me maar eens goed uitleggen, waar ik den collega van dat
lieve afgodsbeeldje vinden kan. Daarna zal ik de eer hebben
u te groeten."
III. HET EERSTE IT'R (vervolg).
Bobby Redmayne, een vrije vogel nu weer, bleef een oogenblik
op het zachte grasveld voor Barnes stilstaan om na te denken.
Dat was nog eens een eigenaardige situatie eenig in zijn
loopbaan, waarin het tot nu toe aan spannende afwisseling
toch niet ontbroken had. Het doel immers, dat hem naar deze
buurt had gebracht, was op twee buitens in te breken op
Barnes en Trend Hall om het tweetal Chineesche afgods
beelden te bemachtigen en ze te overhandigen aan een Chinees
in Londen, die hem daarvoor een belooning van honderd pond
zou geven. Nu, op zichzelf was de uitvoering van deze opdracht
geen kunst, voor Bobby Redmayne. die over een groote
deskundigheid beschikte in het binnendringen in andermans
woningen zonder gesnapt te worden. Et) honderd pond vormde
voor hem een bedrag van beteekenis, dat het risico, dat hij zou
ioopen, ruimschoots waard was.' Hij had vaker dergelijke
karweitjes voor anderen opgeknapt en ze waren meestal
voordeeliger gebleken dan het werken „voor eigen rekening".
Die Chinees Ah Ling heette hij was een vriend van hem;
een échte Chinees was het eigenlijk niet, hij had Engelsch bloed
in zijn aderen en zag er ook meer als een Engelschman uit
dan als een zoon van het Hemelsche Rijk. Maar toch, vond
Bobby Redmayne, was er een sfeer van Oostersche geheim
zinnigheid om dezen halfbloed, want Ah Ling was al drie jaar
bezig twee Engelsehen op te sporen, die uit een tempel in de
binnenlanden van China twee beelden van oflschatbare waarde
hadden geroofd, en iemand aan te werven, die bereid was deze
beelden, wanneer hij hun huidige verblijfplaats ontdekt had,
voor hem te stelen.
Ah Ling was geen type om met zich te laten spelen en Bobby
zag heel goed in, dat hij, nu hij de opdracht van den Oosterling
had aangenomen,deze ook tot een goed einde moest brengen
En nu was ei' een ander op het tooneel verschenen, die hem
had aangenomen om hetzelfde ding te stelen, al was het dan
uit andere motieven dan de Chinees er voor aanvoerde. Ter,vijl
het Ah Ling er alleen om te doen was het geroofde eigendom
van den tempel terug te krijgen, wenschte Barnett, het beeld te
bezitten om zijn krankzinnige verzamelwoede te bevredigen
en misschien ook uit wrok tegen Shutter Zonderlinge samen
loop, dat hij in de klauwen van dat onaangename heerschap
gevallen was, terwijl hij het onbewoonde huis een bezoek
bracht gevolg van een onweerstaanbare opwelling om voor
eigen rekening „zaken te doen" voor hij dat aangenomen
werkje, dat hij al drie weken had moeten uitstellen door een
griepaanval, ging opknappen! En op denzelfden avond dat hij
zijn visite op Trend Hall eindelijk wilde afleggen, werd hem
door den eigenaar van het andere beeld een veel grooter bedrag
aangeboden voor het stelen van één exemplaar, dan hij van
Ah Ling^zou krijgen voor beide.
Maar hij had den Chinees beloofd, dat moois voor dezen in
handen te zullen krijgen, en Robert Redmayne bezat de voor
een beroepsmisdadiger merkwaardige eigenschap, dat hij
nooit zijn eens-gegeven woord brak. Daarom zou hij, als het ook
maar eeuigszins mogelijk was, die twee beelden aan Ah Ling ter
hand stellen en de honderd pond opstrijken. Het geld was
goed. daaraan twijfelde Bobby geen moment; naar zijn
meening was de combinatie China-Engeland Ah Ling's
moeder was een Engelsche geweest voldoende waarborg in
zaken van eer. Maar dat wilde nog niet zeggen, dat hij de
unieke gelegenheid om honderd pond tot driehonderd te laten
uitdijen, zou laten voorbijgaan. Zijn vruchtbaar brein had
terstond mogelijkheden gespeurd, toen de eene Barnett het
voorstel gedaan had. En hoewel de jongeman tot eiken prijs
zijn vrijheid wenschte te behouden, zag hij tegelijkertijd een
schitterende kans om een goeden slag te slaan.
Ongetwijfeld deed de kwestie van eer zich ook hier gelden,
want hij had in ruil voor zijn vrijheid en tweehonderd pond
op zich genomen Barnett binnen een overeengekomen tijd het
beeld te bezorgen. Zeker, maar daar stond tegenover, dat
Barnett er evenmin eenig recht op had als Shutter, en met
Ah Ling was dat wel het geval. Dus was er tenslotte geen
bezwaar tegen, redeneerde Bobby, om, als hij de beelden onder
één dak bijeen had, deze Barnett weer afhandig te maken, zijn
belofte aan Ah Ling na te komen en daarbij tweehonderd pond
extra te verdienen. De Barnett's waren geen haar beter dan hij
- eigenlijk erger - want zij hadden geen reden om te stelen en
bij wel, tenminste zoo beschouwde hij het. Volgens Bobby's
opvattingen van eerlijkheid en fatsoen waren de gebroeders een
