Wat Morrison vergat
Elliot Bailey
door
Jlouemb&t-tymboUek
59(1
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1931
No. 24
Arthur Morrison staarde op het getypte briefje,
dat hij in de hand had zijn chef, John
Hardcastle, had het hem door een jongen
van het kantoor laten brengen.
Het leek een heel gewoon briefje. niemand
anders dan Morrison kon de bedreiging voelen,
die verscholen lag achter die enkele woorden
,,Mr. Hardcastle zal gaarne den heer Arthur Morri
son 'hedenavond 9
uur op zijn kantoor spreken
Dat was alles, maar het schuldig geweten van
Morrison maakte er uit op, dat gebeurd was, wat
hij allang had gevreesd zijn knoeierijen waren
ontdekt. Hardcastle wou hem spreken, om hem den
diefstal teverwijtenenhemzijnstraf aan te kondigen.
Oppervlakkig gezien was er aan dien oproep
niets buitengewoons Hardcastle besprak dikwijls
zaken met de leidende personen van zijn bedrijf
buiten de zakenuren. En dan kwam de uitnoodi-
ging altijd in zoo'n briefje. Maar Morrison voelde
het, hij wist'.
Hij was dien middag al niet naar 't kantoor
gegaan, omdat hij iets aan voelde komen, had
ziekte voorgewend, daarom had een jongen dit
briefje bij hem thuis moeten bezorgen.
Hij stond te peinzen. Hij had al dikwijls nage
dacht, wat hij doen zou, als eindelijk de bom barst
te. Hij wist wel, wat hij wou. Maar kón het zonder
gevaar
Hij ging zitten, tuurde op het briefje, als wilde
hij in de woorden inspiratie zoeken. Toen kwam er
langzaam een glimlach over zijn gezicht. Hij begon
zijn weg te onderscheiden.
Uit een klein laadje haalde hij een dun fleschje
en een fijn penseel. Dat doopte hij in het fleschje,
en streek toen de vloeistof over het cijfer 9. Toen
hij het penseeltje neerlegde, was de 9 van het
papier verdwenen.
Toen het papier droog was, ging hij er mee naar
zijn eigen schrijfmachine zelfde merk, dat op
het kantoor gebruikt werd legde het met zorg
in, en sloeg op een paar toetsen. Nu stond er
„Mr. Hardcastle zal gaarne den heer Arthur
Morrison hedenavond 10
uur op zijn kantoor spreken."
Hij bekeek het papier lang; er was niet te zien,
dat er iets aan veranderd was. Gelukkig, dat die
9 juist aan 't eind van den regel stond
Morrison stak het briefje in zijn portefeuille.
Hij keek op zijn horloge half zes. Hij trok hand
schoenen aan, borg fleschje en penseel op, haalde
uit een grootere la een stuk stok met looden einde,
dat met leer overdekt was. Dien stok had hij lang
geleden gebroken, maar met de vage gedachte
aan inbrekers, had hij 't looden eind bewaard.
Niemand wist, dat hij dat had hij was 't zélf
bijna vergeten.
Om tien over zes kwam hij zijn club binnen,
las wat, dineerde om zeven uur, en ging toen naar
het kantoor van Hardcastle en Co. Het was ruim
acht uur, toen hij daar kwam.
Morrison merkte op, toen hij het gebouw be
trad, dat de portier niet op zijn post was. Misschien
een boodschap. Het lot scheen hem gunstig te
zijn Hij liep door, klopte zonder aarzelen op de
deur van het privé-kantoor.
„Binnen 1" riep Hardcastle.
Toen Morrison, twintig minuten later, weer de
straat opging, zag hij, dat de portier er nog steeds
niet was. Hij nam een kaartje naar South Ken
sington, en tien vóór negen belde hij kalm aan het
huis van Hardcastle, en vroeg of meneer ook thuis
was. Meneer was er niet, zou men mevrouw
even vragen
Morrison wachtte. Mevrouw Hardcastle kwam,
en vertelde, dat haar man niet thuis was geweest
om te dineeren.
„Dat spijt me," zei Morrison. „Ik had een briefje
van meneer, dat ik om tien uur even op 't kantoor
moest komen, ziet u maar ik voel me wat moe,
ik was niet erg in orde vanmiddag, ik wou vra
gen, of 't morgen niet konEnfin
„Misschien wilt u even 't kantoor opbellen,"
zei mevrouw Hardcastle, en Morrison deed dit.
Hij keek zeer verbaasd, toen er „geen gehoor"
kwam. Hij bleef toen nog even met mevrouw
Hardcastle praten, en verliet het huis om
half tien.
Om vijf voor tien was hij weer aan het kantoor
gebouw, de portier was er nu wel. Morrison
groette hem opgewekt. Twee minuten later ging
hij de kamer binngn, waar alles was, zooals hij het
bijna twee uur geleden verlaten had.
Snel liep Morrison naar de trap en riep naar be
neden „Barker, Barker Kom eens gauw boven
Er is iets ontzettends gebeurd
De man holde naar boven, en sprong met een
kreet van schrik terug, toen hij over den drempel
kwam.
„Groote God riep hij, „wat is er gebeurd
„Moord," zei Morrison. „Blijf jij hier, dan ga ik
de politie opbellen."
„U hebt zeker nog niets gevonden vroeg Mor-
risson
