DooQ ARMSTRONG PERRY
Maïkt met JtaadfmU
te MiddeUxuty.
No. 24
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1931
585
TV"-
t««VT
CNPirm
rosxmtr
Wilcox wist, dat hij op één motor en propeller het vliegtuig met zoo'n
zwaren last nooit in de lucht zou kunnen houden hij wilde het naar
een veilige landingsplaats brengen op niet al te grooten afstand hij
had altijd bepaalde punten in 't hoofd waar hij, op de verschillende étappes
van zijn route, in geval van nood de „kist" neer kon zetten.
Hij behoefde zich niet bezorgd te maken, dat Towson een of anderen dwazen
streek zou uithalen. De bankier grinnikte over zijn schouder hij scheen het
een bijzonder-geslaagde mop te vinden twee ongelukken op één dag Zijn
grijnzend gezicht werkte er niet weinig toe mee om de paniekstemming onder
de passagiers in de cabine, die ondanks den schrik groot vertrouwen in hun
rustigen, beheerschten piloot hadden, te doen bedaren.
De eenige passagier, over wien Wilcox zich werkelijk bezorgd maakte,
was Montinello en hij hield hem scherp in de gaten, dat hij geen sprong zou
wagen, terwijl hij het vliegtuig deed dalen. Maar Montinello keek alsof hij
verwacht had, dat dit malheur zou gebeuren het meest kenmerkend aan zijn
houding was een te groote koelbloedigheid op dit oogenblik.
Wilcox Jcoos een vlakke strook strand uit, bracht het toestel met den kop
in den wind en minderde de vaart om te landen. Véél behoefde dat niet te zijn,
omdat één motor de zwaarbelaste machine niet sneller kon trekken dan zestig
mijl per uur. De groote
ballonbanden deden
het toestel zoo zacht
op 't zand neerkomen
als het op het best-
onderhouden vliegveld
geland zou zijn. Maar
juist toen de machine
zijn vaart verloor, met
afgezetten motor, ge
raakte het bakboord-
wiel in 'n mul gedeelte
van het strand, waar
door de neus stootte
tegen een oud wrak,
dat daar in het zand
lag en waarvan een
stuk mast uitstak. Het
oude scheepje was op
zijn zij gekanteld en de
mast bevond zich op
dezelfde hoogte als de
neus van het vliegtuig.
Towson dook op het
moment van de bot
sing met zijn hoofd
naar beneden, maar
terwijl hij dit deed,
kreeg hij 'n slag onder
de kin, die hem be
wusteloos deed ineen
zakken.
De machine gleed
nog enkele meters door
en stopte. Wilcox keek
achterom en consta
teerde, dat in de ca
bine niets ernstigs was
voorgevallen. Daarna
liet hij Harris de deur
openmaken om de
passagiers naar buiten
te helpen en kroop
naar de vóórplaats
om naar Towson te
kijken, die daar on
beweeglijk, als een
vormelooze hoop, in
eengedoken zat. Wil
cox dacht, dat hij een
klap van den mast
gekregen had.
Er ging eenige tijd
mee heen voor Wilcox'
eerste-hulp-bij-onge-
lukken-kunst Towson
weer bij bewustzijn
bracht. Het eerste wat
hij deed, nadat hij de
oogen weer geopend
had, was over den
grond tasten.
„Mijn tasch, waar is mijn tasch vroeg hij angstig.
Wilcox sprong op, om er naar te zoeken, zich tegelijk afvragend, waar
Montinello gebleven was. Hij was langs den vreemdeling gekomen, toen hij
naar voren klom om Towson te helpen hij moest óf door den nauwen door
gang langs de plaats van den piloot naar de cabine zijn gegaan en door het
deurtje daarvan de machine hebben verlaten, óf zich omlaag hebben laten
vallen langs den zijkant. Wilcox was te druk met Towson bezig geweest, om te
merken, hoe Montinello naar buiten was gekomen.
Alles wat de aviateur op den grond vond, waren twee revolverpatronen
in de ééne zat de kogel nog, van de andere was alleen de huls over.
Wilcox keek naar de passagiers op het strand. Zij riepen hem compli
menten toe over zijn handigheid en tegenwoordigheid-van-geest, maar hij
schonk er geen aandacht aan Montinello en Towson's tasch waren verdwenen!
Towson vergat plotseling zijn pijnlijk hoofd.*Wilcox liet hem zien wat hij
gevonden had.
„De schurk moet wel groot vertrouwen in uw bekwaamheid hebben gehad
en vast overtuigd zijn geweest, dat u de machine op één motor veilig zou doen
landen," verklaarde hij, terwijl hij peinzend naar de patronen keek. „Ik zou
zeggen, dat hij den kogel uit die leege huls in de propeller gejaagd heeft."
„Daar is geen
twijfel aan,"antwoord-
de Wilcox. „Het is vol
maakt duidelijk dat
het hem van den aan
vang af om uw tasch
te doen was. Hij kon
zijn oogen er niet van
afhouden. Voelt u zich
al weer flink genoeg
om achter hem aan te
gaan
Op dat oogenblik
hoorden zij een auto
aankomen op den weg
aan den anderen kant
van de duinen. Wilcox
liet zich langs den zij
kant van de machine
op den grond zakken
en Towson volgde hem.
Zij renden door de
groep van passagiers
heen en klauterden
tegen het duin op. De
auto stopte ongeveer
200 meter verder.
Wilcox en Towson
vlogen er op af. Ze
zouden er gebruik van
kunnen maken om
Montinello te vinden.
Wilcox was den
bankkoerier een meter
of tien vóór en bevond
zich halverwege den
auto, toen een man
uit het hooge gras
langs den weg op
sprong. De chauffeur
opende het portier
achter zich en de man
glipte er snel in. Zij
kregen slechts een
glimp van hem te
zien, maar hij leek
veel op Montinello en
hij droeg een tasch.
Wilcox versnelde
zijn vaart en schreeuw
de „halt I"
Er volgde een
vuurstraal uit het open
portier en Wilcox viel
plat op den grond. De
chauffeur gaf vol gas en
de wagen suisde weg.
