L
Oui-Amattfoovl.
yiaal-jianonama
tc Jtifmecpn.
No. 25
VRIJDAG 20 NOVEMBER 1931
deur werd opengerukt. De conducteur stapte in. Achter hem
net verdere treinpersoneel en een stoet publiek.
Het meisje stortte zich op den conducteur met een vertwijfe
lenden schreeuw „God zij dank, gered.en met een zachte,
gebroken stem, en op Parrott wijzend „Die man heeft me aangeval-
enlk kon no8 net bij de noodrem komenMeer kon ze
niet zeggen, ze snikte krampachtig.
„Weest u maar kalm, dame, u staat nu onder onze bescher
ming. De conducteur hielp het meisje voorzichtig de coupé uit.
„Cowler wenkte hij een neger in uniform, „breng deze dame
in den dienstwagen en geef haar wat te drinken Met een buiging
en begrijpend tandengeschitter voerde Jim Cowler het bevel uit
De conducteur had het portier gesloten. Hij greep met de hand
in zijn jaszak. „Meneer, u blijft rustig zitten, anders zal ik mijn
revolver moeten gebruiken. Ik zal u op 't eerstvolgende station in
handen der politie moeten geven."
Parrott had kalm naar zijn sigaar zitten kijken. Nu zag hij den
conducteur spottend aan en zei „Je vergist je man, ik rijd netjes
mee naar New York Eer hij tot verdere verklaring kon overgaan
Gefluister33" gek'°Pt' De conducteur deed vlug open!
„Alstublieft meneer de commissaris, jawel meneer, ik zal
buiten blijven staan."
Terwijl de conducteur zich terugtrok hoorde men van bui-
ten af en door het gangetje stemmen, die wilde verwenschingen
en bedreigingen tegen Parrott uitstieten.
De commissaris maakte een lichte buiging, toonde zijn politiepen
ning, stelde zich kort voor „Henderson", trok toen een boekje uit
Zijn zak en wendde zich tot den vreedzaam rookenden Parrott
„Uw naam
„Parrott, James Parrott uit San Francisco."
„Bekent u, dat u in deze coupé een dame hebt aangevallen
Parrott schudde het hoofd. „Helaas heeft de dame mij aan-
gevallen.
De commissaris kreeg een kleurtje. „Maak er alsjeblieft geen
grapje van, Parrott. U schijnt niet te weten, welke straf de Ameri-
kaansche wet voor zoo'n misdrijf heeft vastgesteld, drie jaar
tuchthuisstraf, en dan moeten er nog verzachtende omstandigheden
aan te voeren zijn."
"D*ar maak lk, volstrekt 8een aanspraak op, meneer de commis
saris Parrott had de bijna opgerookte sigaar voorzichtig uit
zijn mond genomen en wendde zich nu tot Henderson
„Wilt u eens goed deze sigaar bekijken Er is niet veel meer
van over maar ziet u het lange grijze stuk asch Er is minstens
twintig minuten voor noodig om deze sigaar, een zware Mexicaan,
zoo n eind op te rooken. Alleen moet men in dien tijd geen
dames aanvallen, anders valt de mooie zilvergrijze asch er zóó af.
Begrijpt u t nu, meneer Henderson V*
De commissaris keek zeer verbluft.
„Dat is allemaal heel mooi, meneer Parrott, maar hoe verklaart u
dan den gehavenden toestand van de dame, - de verscheurde
blouse, en het opengekrabde gezicht
623
„Een geraffineerde truc,
beste Henderson, die
helaas dezen keer door een
kleinigheid mislukt is...."
De commissaris „Na
melijk
Parrott dat ik
zoo'n hartstochtelijk roo-
ker ben, anders was
ik er op 't oogenblik leelijk
aan toe, misschien even
leelijk als die jonge dame,
die u in mijn plaats aan 't
eerste station zult moeten
afleveren."
Henderson schudde het
hoofd. „Maar wat wou ze
dan eigenlijk
Parrott lachte, zeer
tevreden. Hij hield de
grijze kaars van zijn opge
rookte sigaar in de hand
en boog zich naar Hen
derson toe.
„Gaat u maar eens mee,
naar de dienstafdeeling.
Dan kunt u te hooren krij
gen, hoe men met weinig
moeite duizend dollar ver
dienen kan, als men een
geschikten reisgezel treft."
