^tinkelen ooox $t. Jticolaaó te Midddbutq.
082
VRIJDAG 4 DECEMBER 1931
No. 27
Hij deed een stap achteruit en hield zich aan de tafel staande. Ze keken
ellcander sprakeloos aan. Dan haalde de man de schouders -op.
„Laat me liever weggaan, Rhoda zei hij heesch.
„Alex 1" riep ze ongeloovig en toch jubelend van blijheid en liefde uit.
„Liefsteleef je dan werkelijk nog? Mijn eigen man.... Goddank!"
Ze sloeg de armen om hem heen en hij moest zich in een stoel laten neer
zinken. Ze viel op haar knieën naast hem neer en brak in snikken uit. Maar
spoedig herstelde ze zich en begon hem te verzorgen. Ze verbond zijn wond en
liet hem nog wat drinken. En intusschen antwoordde ze op zijn vragen en
vertelde hem, hoe ze de achttien jaren na zijn verdwijning doorgekomen was.
„En je hebt je dus maar gehouden, alsof je verdronken was, Alex?"
„Ja."
„Dacht je werkelijk, dat ik het gelooven zou?"
„Het was het beste, wat ik je kon laten gelooven."
„Neen, jongen, niet waarhet heeft mijn hart bijna gebroken. Ik had
het gevoel of het mijn schuld was.of jij me nooit verlaten zoudt hebben,
als ik niet zulke vreeselijke dingen tegen je gezegd had.en dat voor zoo'n
kleinigheid, als jij misdaan had.en dat terwijl je nog zoo jong was
Och, wat zijn we toen als jonge menschen hard geweestmaar ik was toen
zoo trotschik kon geen oneerlijkheid velennet als Jeromedie
overigens zoo veel op jou lijkt.
„Jerome?" riep hij, haar aanstarend. „De jongen, die me hierheen ge
bracht heeft
„Jadat is onze jongen Kende je hem niet terug?" vroeg ze verbijs
terd.
„Ja.nee.ik.
„Je moet er niet over tobben, Alex," zei ze, teeder zijn hand grijpend.
„Hij weet er niets van, dat er.iets.nu ja, niet in orde was.voordat
je vermist werd. Ik heb hem er geen woord van verteldhij zal even trotsch
op jou zijn, als hij op mij is.Morgen gaat hij naar Boston, naar college.
en dat meisje.dat bij hem was, weet je wel dat was de dochter van
Dr. Devine.. die me altijd met alles geholpen heeft in de opvoeding van
Jerome. Hij zal bij zijn broerbij den broer van Devine op kantoor ko
men.... De dokter denkt, dat Jerome een goede toekomst hebben zal, als
hij maar flink kan beginnenEn het is toch zoo'n heerlijke jongen....
dat zul je zien
„Ik zei Tennant, zijn hoed opnemend. „Hoor eens Rhoda, je moet de
waarheid onder de oogen durven zien. De zaak staat heel anders dan je denkt.
Ik blijf hier niet. Ik zou hier nooit gekomen zijn, als ik geweten had, dat je
hier woonde
„Zou jeniet'.... hier...."
„Nee.ik wist het pas, toen ik je zag.ik ben in deze streek onbe
kend. En hoe minder we over het heele geval zeggen, des te beter.ik had
denkelijk meer reden, dan jij vermoeden kon, om in die rivier zoogenaamd te
verdrinken. Je hebt indertijd gelijk gehad, toen je zei, dat je me niet meer
wilde zien, al meende je dat zoo niet. Ik ben een geboren schurk, liefste.
geen geschikte man voor jou.geen vader voor dien jongen Laat het daar
nu maar bijik moet wegWat is dat
Hij deed een stap terug, toen hij op den weg paardengetrappel hoorde.
Zijn vrouw zag, hoe zijn gezicht vertrok en haastte zich hem voorbij en naar
de voordeur. Voor het hek hield een ruiter stil op een dampend, stoffig paard.
Toen hij haar zag komen,
nam hij zijn hoed af.
„Ik denk, dat u het
laatste nieuws wel zult
willen weten, mevrouw
Tennant," zei hij. „Dat is
me een mooi geval. De
postkoets is aangehouden
en geplunderd."
„De postkoets?" vroeg
Rhoda verbaasd.
„Jaeven voorbij
Penville Centre. Ze zeg
gen, dat Hollende Jack.
Jack Texas weet u wel,
het gedaan heeft. Ze zeg
gen, dat die zulke dingen
altijd op z'n eentje doet
en die man was ook hee-
lemaal alleen. Het was een
korte, knappe, donkere
kerel. En handig! Hij heeft
ze tot den laatsten cent
laten afgeven. En hij zou
ontkomen zijn ook, als
Squire Lambert met een
paar mannetjes er niet net
aangekomen was. Hij
schoot zijn revolver op
hen leeg, zonder iemand
te raken, maar een van
hen heeft hem wel geraak!
en
„Doodgeschoten
„Neeeen schot
door zijn schouder....
rechterschouder, zeggen
zezoodoende was hij
weerloos. Hij wist nog
het bosch in te vluchten,
maar daar schijnen ze hem
achterhaald te hebben en hij zal nu wel hangen. Hij was vijf jaar geleden
uit den Staat verbannen en wtst, dat hij zou worden opgehangen, zoorfra bij
zich liet zien. En daarna heeft hij nog heel wat op zijn kerfstok gekregen
de strop is net zijn verdiende loon, zou ik zoo zeggen
De ruiter reed door. Langzaam, heel langzaam keerde mevrouw Tennant
in huis terug.
„Jij hijgde ze, buiten adem.
„Ik zei toch al ,dat je beter deed met me weg te laten gaan, Rhoda,"
antwoordde hij schor.
„Jij?.... Jack Texas?"
„Speler.... drinker.... struikroover en bandiet.... ja, dat ben ik!"
„En staat er een prijs op je hoofd
„Ja, dat is zoo. Als ze me pakken, dan lynchen ze me, of ik ga de gevange
nis inmaar vooreerst gebeurt dat nietvoegde hij er met een roekeloozen
lach bij. Ik ben een te slimme rot om in de val te loopen! Het is jammer, Rhoda,
maar de jongen mag het in geen geval te weten komen. Gedag dan maar!''
„De jongen Maar die is naar het kruispunt gereden en zal daar alles
te weten komen.. hij zal vertellen, dat hij je gevonden heeft en hierheen
gebrachten je eigen jongen brengt die lui hierheen En jij kunt niet weg
komen je bent veel te zwakze zullen je te pakken krijgenLuis
ter paarden Dat is Jerome.ik zal je verstoppen zeggen,
dat je weg bent.... gauw...."
Ze was onweerstaanbaar. Snel deed ze een groote kast open en duwde hem
erin. Ze had nauwelijks den tijd aan tafel te gaan zitten met een stuk naaigoed
in handen, toen Jerome, gevolgd door Claudia, binnen kwam stormen.
„Moeder.waar is ie vroeg hij buiten adem en opgewonden.
„Wie?"
„Wel.... die man! Dien ik hier gebracht heb!" antwoordde hij, de
kamer inkijkend. „U hebt hem zeker wat laten rusten, die schurk?U
weet natuurlijk niet, wie het is! Als ik het geweten had, dan zou ik hem
hebben laten liggen. Het is die bandiet, dien ze Jack Texas noemen
„Nee.nee.Jerome.dat kan niet, jongen zei ze, hem bij zijn
arm nemend.
„Heusch, wel waar! Hij heeft den postwagen aangevallen en is toen in
het bosch gevlucht. Zoodra ik tegen dokter Devine vertelde, hoe hij eruit zag,
zei hij, dat het dezelfde man zijn moest.hij komt aanstonds ook hier.
Waar is hij
„Die man is hier niet meer.. zei Rhoda. „Hij is.. weg."
„Weg? Hij kon toch niet weg?" zei de jongen botweg. „U moet u ver
gissen, moeder. Hij zou, om in 't bosch te komen, heel wat akkers overgeloopen
moeten zijn en Claudia heeft hier al dien tijd op wacht gestaan. Dat heb jc
immers gezegd Claudia? Je hebt hem immers niet weg zien gaan?.... Hij
moet hierZeg. dokter, moeder beweert, dat die schurk weg is.maar
ik wed, dat hij zich hier ergens moet verstopt hebben
De dokter was met nog een paar ruiters komen aanrijden en afgestegen.
Hij nam zijn hoed voor Rhoda af en stak haar de hand toe.
„Beste mevrouw Tennant,"' zei hij. ,,Er is geen reden om u zelf ongerust
te maken. Maar uit wat Jerome me vertelde, is die man ongetwijfeld een van
de grootste schurken hier uit de StatenU zegt, dat hij weg is Hoe lang
geleden dan Weet u het zeker Wanneer hebt u hem gemist Zouden we
het huis niet liever even doorzoeken
