No. 29
VRIJDAG
Het Hollandsche landschap heeft eigenaardig
heden, die er staan als mijlpalen in de ge
schiedenis van ons volk. Deze eigenaardig
heden zijn bewaard gebleven, ondanks de steeds
verder gaande ontwikkeling van den menschelijken
geest. Dit vindt wellicht zijn oorzaak in het feit,
dat wij over het algemeen zeer traditie-getrouw
zijn, en gehecht aan alles wat ons volksverleden
betreft. Probeer maar eens het oude kabinet te
koopen van de boerin ze laat het niet los, al wilde
men er het gewicht in goud voor betalen.
Zoo blijft er veel gespaard mede dank zij de
talrijke vereenigingen die zich de bescherming van
natuurschoon en bouwwerken ten doel hebben
„/te mil te molen" nan Tholen, die om xjn
slanken norm nonral de aandacht trekt.
Vroeger had bijna ieder dorp xn molens. Thans morden ze steeds
schaarsclier. hr blijnen eoenmel nog heel mat fraaie molens in hel
Zeewnsche landschap bestaan, omdat het den echten molenaar,
wiens molen teeds nele geslachten nun nader op zoon onerging,
aan het hatl gaat, dezen op te ruimen. Maar het groote genuat
noot molens is te zoeken in het feitdut er geen molenmakers
weer zijn. die de bounmallige molens willen opkalefateren voor
redelyken prijs, Zoo b.t*. ook bij dit aardige
molentje te Sasput, dat reeds JOO jaar owl is.
De molen op de Middel-
burgsche grachtenthe al lang niet meer draait, maar
toch behouden blijft ter verfraaiing van de omgeving.
gesteld. Deze vereenigingen dragen niet weinig
bij tot de ontwikkeling en bestendiging van de lief
de voor het volksverleden. Maar ondanks dat,
zijn er nog altijd menschen, die van meening zijn,
dat alle oude rommel, zooals ze het plegen te noe
men, dient te worden opgeruimd. Ze willen vooral
met hun tijd meegaan, maar vergeten daarbij, dat
men daarvoor toch het oude niet behoeft te
vernietigen. Vooral geldt dit voor den Hol-
landschen molen. Ons land neemt op dit ge
bied wel een uitzonderingspositie in. Onze
molens zijn fraai van vorm, en zij geven een
bijzondere bekoring aan ons vlakke land
schap, dat juist dergelijke onderbrekingen
noodig heeft. Vooral in
De molenaar te Dreischor. die Zeeland komen zij zeer
nan x'n molen houdt, ook tot hun recht. Echter
om de schoonheid er nan in hel landschap. zijn er maar weinig
