Bie ons op 5t durp
838
VRIJDAG 8 JANUARI 1932
No. 32
.De pluimveetentoonstelling te Axel, die aldaar pan 24 -28 l)ec. werd gehouden, mocht zich evenals
alle andere tentoonstellingen in onze provincie in 'n flinke belangstelling, zoomei van de zijde der inzen
ders, als van de bezoekers, verheugen. Ie prijs Wit te leghorn haan. Eig. de heer J. A. Breepoel, Axel.
Van de weinige sneeuw, die
in onze provincie gevallen
is. heeft de jeugd reeds volop
genoten. Een kiekje van de
glijdende jeugd te Goes.
Mooiste konijn van de
tentoonstelling te Axel.
Haaskleurige Vlaam
se he Reus, voedster.
Eig. R.Jansen te Axel.
Ie prijs Plymont Rocks haan
Eigenaar Mr. Loof te Axel.
A je zó mie ol die feesdaegen bie inekaore bie de
schouwe zit, dan 'oor je zó 's effen wat! Wh mó je
noe anders doe, dan ntae zó 'n bitje klesse, ee
Z' èn op Scheevekerke 'n nieuwen domenee be
roepen, en dh gong dae nie al te best. Ze kusten d'r
mae gin kriegen, liek h ze d'r een wouifn èn.
En noe mó je weten, 'oe h zedatdeejen. D'ouwer-
liengen gongen nut de kerke, t'n an't preeken was.
Z' hn 'n pael en 'n 'aemer bie d'r, en dan liepen ze
zó verre wig, tol h ze 'urn nie mi kusten 'ooren, en
dae siogen ze den pael in de grond.
Dh deejen ze bïe eiken dominee, die dae kwam,
en die z'n paeltje 't verste van de kerke afstieng,
die zoue ze nemen. Mae 't was nooit varre 'enog.
]aet, j 'ei toch aerige diengen. Mie de keuningin ök,
dat 'ei Jaepik Visser, den veldwachter m'n 's verteld.
Toen was t'n pelisieagent in de stad, mó je begrie-
pen, en toen 't oag waeter was, kwam de keuningin
kieken, zonder dat iemand t'r wh van wist.
Ze kwam op 't stad'uus, ntae dae was niemand as
Visser, en die most d'n burregemeester gaen 'aelen.
l-ader kwam t'n dén diekgraef tegen, en den diejen
zee Visser, was jie toch nie benauwd, toen je zó
ineens tegenover de keuningin stieng?
hè neent, zee Visser, ik zeg ik: je iieken glad
nie op 't pertret dat in de raedzael 'angi. glad nie!
Zó, zee ze, vin jie dat? Mae ik kenne ik joe we.
Jie 'eit ommers vroger op Schaerenberg veldwachter
'ewist? Net, zee Visser, dh bin 'k.
bè menschen toch, zee de diekgraef, en urn
gloafde 'n 't noch ók.
Da bin toch diengen, ee
Kwh, mae 'k schee d'r uut. Mc zurn mie t nieuwe
jaer alles is gaen uutkelleven, dh mó zó 'ebetiren, dh
begriep je wè. En daevoe gaet de penne wee in de
spinnè, en tot kommende weeke!
PIER VAN 'T HOF.
De slee mei d eoen
ooor den dag gehaald.
