i
No. 34
VRIJDAG 22 JANUARI 1932 901
tot op den dag van heden altijd gehad voor het „ver
zien" 1 De complicaties, welke daaruit inderdaad
zouden kunnen ontstaan zijn legio, enneen,
men moet er eenvoudig niet aan denken. Dat
we intusschen ook van deze laatste mogelijkheid
niet zoo heel ver meer verwijderd zijn, mogen onze
laatste photo's bewijzen, waarop het voor 'n
paar jaar uitgevonden televisie-apparaat van
Mihaly nu eens niet in caricatuur, maar in werke
lijkheid is afgebeeld.
We hebben verder nu nog maar één wensch
dat de man die ons het geperfectionneerde televisie
apparaat zal brengen, waarmee men de heele wereld
kan beloeren, ons tegelijkertijd het middel aan de
hand zal doen om er zelf in minder gewenschte
oogenblikken aan te ontkomen.
Want verbeeld je IM. F.
Burgemeester Walker pan Nem-York, in
December 1929 gefotografeerd poor het Tele-
pisie-apparaat, maardoor hij BelliCompton,
een tooneelsterzooniet zien kon ah hooren.
van drie opera's tegelijk, en in den familiekring
luistert vader onder 't dessert naar de nieuwste
operette, terwijl moeder, die 'n tikje jaloersch is
van complexie, door op den knop „Arrêt" te
drukken, een eind maakt aan vaders verwijderde
amoureuse perikelen.
't Is echter een feit,
dat reeds in 1881 in
Berlijn goedgeslaagde
proeven werden ge
nomen met het tele-
phonisch overbrengen
van operaopvoeringen.
De kranten uit die
dagen gaven er hoog
van op. Natuurlijk,
zoo besloot de artist,
krijgen we straks wo
ningen met inge
bouwde opera-weer
gevers en luidverster-
kers 1 En heel ver heeft
hij inderdaad de plank
niet misgeslagen. Al
leen verhuurt de huis
baas ze er op heden
nog niet bijmaar dat
kan nog komen 1
Den grootstcn angst
hebben de menschen
„Ga poort, ik luister" zegt de phono graaf.
„Lieoe hemel! Nou heeft ie mijn portret f
Karikatuur op spreekmachine en photo-
graphisch toestel tegelijk. Onze radio-telenisie.
„En hier is de muziekleiding! Hier, door deze telephoon,
hoort u de Zang-academie; door hel
tweede 't Concertgebouw, en door 't
derde het „American Theatre"....
Karikatuur uit J8?7.
beeld te brengen, in den teekentrant van dien tijd.
Allerlei problemen, zoo stelden ze het voor,
zouden door de uitvinding van de telefoon op de
eenvoudigste manier worden opgelost. Vooral
de toenmalige fransche caricaturist Robida wijdde
aan dit interessante probleem een aantal schetsen,
die we op deze bladzij
den den lezer voorleggen,
ter vergelijking van het
geen men toen dacht te
zullen krijgen en van wat
men nu heeft.
Men vindt er zij het
niet altijd even geestig of
geslaagd in uitgebeeld
hoe de menschelijke stem
door den aether wordt
voortgebazuind,'t spraak-
onderricht, ja, zelfs de
luidspreker naast het bed
voor menschen die ergvan
hun gemak houden, moge
lijk ook aan slapeloosheid
lijden wordt niet vergeten.
'n Dame van de beau
monde, in een dik gepol-
sterde fauteuil weggedo
ken, geniet op een carica
tuur dateerend van 1849
totdat twee menschen zich van
uit de verte met elkaar konden
onderhouden, en, toen deze
eerste stap eenmaal was gezet,
hoeveel tientallen van jaren
heeft het daarna nog niet ge
duurd, vooraleer u bijvoorbeeld
in de gelegenheid was, om met
zoon of dochter in een heel an
der werelddeel te converseeren,
alsof ze in een stoel tegenover u
zaten, inplaats van in Indië?
Eerst uit de zeventiger jaren
intusschen dateert deze eerste
stap, werd de droom van
eeuwen verwezenlijkt.
Maar ook even spoedig waren
de geestige teekenaars uit die
dagen er bij om de mogelijk
heden welke de nieuwe vinding
bood, van den caricaturalen
kant te bekijken en deze in
Moeder heeft er genoeg pan en schakelt de radio uil 1
