1046
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1932
No. 38
blemen, waarin jullie verwikkeld bent," merkte Rachel sarcastisch op. „Door
jullie aandeel in de geschiedenis zijn jullie de eigenlijke oorzaak van Hyram
Shutter's dood en maken jullie 'n aardige kans, om opgehangen te worden.
Een prettige toestand, dat moet ik zeggen, vooral nu jullie je er nog dieper
ingewerkt hebt, door het goudwerk in huis te houden. Ik zeg nog eens, dat ik
niet wist, dat jullie twee zulke grenzelooze idioten waren."
„Wat dat tafelgerei betreft, heb je toch 't mis," haastte Gabriël zich te
zeggen. „Nat heeft het vanmorgen vroeg mee naar Londen genomen en het als
bestelgoed naar de Grange gestuurd."
„Het is haast niet te gelooven, dat jullie zoo'n helder oogenblik hebt
gehad," prees Rachel. „Na wat ik hier vanmiddag gehoord heb, had ik jullie
niet voor zoo snugger gehouden. Je hebt natuurlijk dien bediende van je
hoe heet hij ook weer? dat zaakje voor je laten inpakken en versturen.
Ik zie het jou al doen, Nat. Haha
„Alweer mis, Rachel," zei Nat met een luguber soort vroolijkheid hij
kon op dit onderdeel zich de luxe veroorloven, met voldoening op dit onderdeel
terug te zien, vond hij. „Ik heb den huisknecht met een boodschap uitgestuurd
en het zaakje zelf naar Euston-Station gebracht en vandaar verzonden."
„En wien heb je als afzender opgegeven vroeg zijn zuster, wier scherp
verstand blijkbaar met alle details rekening hield en wier weetgierigheid
onverzadiglijk scheen te zijn.
„Deksels! Daar heb ik nog niet eens aan gedacht," viel Gabriël uit.
„Hoe heb je dat klaar gespeeld, Nat?"
„O, dat heb ik héél aardig ingepikt," verklaarde Nathaniël met onrnis-
kenbaren trots en 'n triomfantelijk lachje. „Ik kon met den besten wil van
de wereld zoo gauw geen valschen naam verzinnen en daar ik steeds maar aan
dien Redmayne moest denken en ik bovendien de politie graag op een dwaal
spoor wilde brengen, als die met haar nieuwsgierigen neus naar den afzender
ging snuffelen, teekende ik het verzendingsformulier met den naam van Robert
Redmayne."
Er was even een gespannen stilte Gabriël keek naar Rachel en Rachel
naar Nathaniël.
„Schitterend Werkelijk schitterend," kwam het eindelijk over de dunne
lippen van Rachel Barnett, „als de politie naar Euston-Station gaat om in
lichtingen in te winnen over den afzender, zullen ze niet alleen jouw signale
ment krijgen en een onopvallend type ben je niet bepaald, Nat maar
in een moeite door ook den naam te weten komen van den inbreker. Het zal
hun direct duidelijk zijn, dat jij de gestolen goederen van hem hebt gekregen
of in bewaring genomen hoe je het noemen wilt en, jouw manie voor
zeldzame kunstvoorwerpen kennend, zullen ze niet veel moeite hebben de
gevolgtrekking te maken, dat jij dien meneer Redmayne hebt omgekocht
om dat ongeluksbeeld voor je te stelen. Als je nu ook nog naar het politiebureau
gaat om alles haarfijn te vertellen, is de maat van je stommiteiten heelemaal
vol
„Misschien in het eerst van mijn leven ben ik het met je eens, Rachel,"
zei Gabriël met een treiterend lachje. „Je hebt jezelf werkelijk overtroffen,
Nat. Mijn eenige troost ligt in het feit, dat het afgodsbeeldje jouw speciaal
eigendom is en mij dus alleen medeplichtigheid ten laste kan worden gelegd.
Je zult dus heel wat langer moeten brommen dan ik, en warempel, kerel, je
verdient het voor je verregaande ezelachtigheden."
„Ze zullen mij niet licht voor den onbekenden handlanger houden," ant
woordde Nat, in zijn wiek geschoten. „Ze zullen mij Nat Barnett nooit
met dien diefstal in verband brengen. Behalve dan, wanneer Redmayne
gesnapt is en zijn werkelijken naam opgeeft."
„En hoe weet jij zoo zeker, dat ze hem niet hebben bracht Rachel daar
tegen in. „Volgens je eigen verhaal moest hij dat beeld al lang en breed af
geleverd hebben. Kunnen jullie niet proheeren gewaar te worden of er iets
3k ®W'aa§ aft
da Jtieuwótad
tc falllttllrffW
omtrent hem bekend is, of
zijn jullie van plan kalm af
te wachten tot de politie alles
ontdekt en jullie komt op
pakken."
„Ik zal Jenkins eens
vragen of die misschien iets
weet," opperde Gabriël en
hij voerde zijn voornemen
uit, toen de bedienden met
den tweeden gang binnen
kwamen.
„Heb je nog bijzonder
heden gehoord over den
diefstal en den moord, Jen
kins?" richtte hij zich tot
den butler.
„Ja, wel iets, meneer,"
was 't antwoord. „De huis
bewaarder van de Grange
heeft aan een van onze tuin
lui, die daar eens een kijkje
is gaan nemen verteld, dat
de jongeman, die het beeld
gestolen en meneer Shut
ter vermoord heeft, van
nacht een ongeluk heeft
gehad
„Een ongeluk riepen de broers tegelijk.
„Zijn verdiende loon," merkte Rachel op. „En is hij gearresteerd
„Dat niet, juffrouw. Hij werd door een aanrijding uit Sir Anthony's
two-seater, dien hij gestolen had, geworpen en door den jongen meneer Dim-
mock op den weg gevonden .Die heeft hem meegenomen naar zijn huis. De
dokter kreeg argwaan, ging vanochtend naar de Grange, nadat hij hem in
zijn kamers had opgesloten, en toen hij terugkwam, was meneer Redmayne
gevlogen."
„O, heeft hij zijn naam genoemd vroeg Nathaniël, plotseling verblee-
kend.
„Zeker, meneer. Toen hij weer bij bewustzijn kwam. Hij heeft de kleeren
waarin hij ontsnapt is, gestolen en nu kunnen ze zijn spoor nergens terugvinden.
DAt heb ik gehoord, meneer."
„Jullie eenige hoop is nog," zei Rachel beslist, zoodra ze weer alleen
waren, „dat die lui in Euston, met hun gewone ambtenaarstraagheid, het
kistje nog niet verzonden hebben. Dat zou jullie een paar uur respijt geven
om na te denken over wat jullie nu het beste kunnen doen. Ik zou zeggen
of jullie probeert het land uit te komen öf jullie geeft jezelf bij de politie
aan."
„Maar mijn goeie mensch," riep Nathaniël uit. „Ik heb speciaal gevraagd
het kistje vlug te verzenden en de beambte heeft me verzekerd, dat het met
den trein van 10.30 meeging."
„Dan is het al ongeveer een uur geleden bezorgd," constateerde Rachel
grimmig, met een blik op de klok. „Jullie hebt nog tijd om je koffers te pakken
en te verdwijnen de politie heeft 'n uur of drie noodig om op het bestelgoe-
derenbureau inlichtingen in te winnen over den afzender en weer hier terug
te komen."
Nathaniël trachtte zijn zuster te overtuigen, dat de politie niet op het
idee zou komen, dat hij iets met de zaak uitstaande had. Hij had zijn gezicht
goed verborgen en een beambte aan een loket kreeg dagelijks zóóveel menschen
te zien, dat het niet heel waarschijnlijk was, dat hij een nauwkeurige persoons
beschrijving zou kunnen geven van iemand, dien hij slechts eenmaal en dan nog
vluchtig gezien had. En dan nog wat anders," ging hij voort, „waar zouden
we heen moeten, als we er inderdaad vandoor wilden gaan Ik heb overigens
absoluut geen plan om te vluchten. Het is gewoon belachelijk om je zoo op te
winden. Redmayne heeft beloofd om mij vóór vannacht twaalf uur het beeld
te komen brengen en ik kan het gevoel niet van mij afzetten, dat hij zich aan
die belofte zal houden. Wij zijn absoluut veilig, daar durf ik een eed op te doen.
Niemand denkt er aan, ons in verband te brengen met het gebeurde, als
Redmayne tenminste ons niet verraadt, en dat zal hij alleen al uit eigenbelang
niet doen. Hij komt hier vóór vannacht twaalf uur zijn tweehonderd pond
halen, let op wat ik zeg."
„Ik geloof heusch, dat Nat gelijk heeft," stemde de jongere broer na eenig
nadenken toe, „als de politie komt, zal het zijn om inlichtingen over ons be
zoek van gisteravond op de Hall en als ze over wat anders beginnen, is het
eenige wat we te doen hebben koelbloedig te liegen. Bewijzen kunnen ze niets.
Niemand was bij onze onderhandelingen met Redmayne tegenwoordig. Zelfs
als ze zouden ontdekken dat Nat vanmorgen in Londen is geweest, houdt
dat nog niet in, dat hij die gouden spullen bij zich had. Neen, ik zeg nog
eens ze kunnen niets bewijzen, hoogstens vermoedens hebben, en dat is in
ons land niet voldoende om ook maar een vinger naar iemand uit te steken."
„Ja, ik heb altijd gezegd, dat Engeland een buitengewoon veilig oord is
voor misdadigers," merkte Rachel met bijtend sarcasme op. „Misschien is het
inderdaad het verstandigst, dat jullie blijven."
Dus toen een poos later de bel ging en de brigadier der recherche Green
wood werd aangediend, hadden de gebroeders Barnett zich er op voorbereid,
den bezoeker met volmaakte zelfbehecrsching te woord te staan.
