3n fat zweet uwó aanócMjtë
zult gif Uw btood verdienen
1142
VRIJDAG 11 MAART 1932
No. 41
gezicht en zijn kleeren zijn eigenlijk al voldoende, maar dat litteeken zou hem,
om het zoo maar eens te noemen, den genadeslag geven."
Nathaniel Barnett's rechterhandschoen verhuisde van zijn hand naar
de schrijftafel van den inspecteuren een oogenblik later was Nathaniël-
zelf óók verhuisdnaar de cel
XVIII. HET ZEVENTIENDE UUR
Hoor eens, beste kind, je zult me de waarheid moeten vertellen," zei An
thony Hayden. Hij stond bij den schoorsteenmantel en keek neer op Evan
geline Shutter, die ineengedoken op een sofa zat in den salon van Trend Hall,
het hoofd in de handen gesteund haar heele houding drukte de diepste wan
hoop en verslagenheid uit.
„Ik kan het niet, Tony heusch ik kan het niet 1" antwoordde ze heesch,
zonder het hoofd op te lichten.
„Maar het moet," bleef hij aandringen en hoewel hij op vriendelijken toon
sprak, was er een klank van beslistheid in zijn stem, die haar niet ontging.
„Kijk eens hier, beste Evangeline, het komt hier op neer," vervolgde hij, ter
wijl hij op haar toeging en naast haar op de sofa plaats nam, „ik moet open
hartig tegen je zijn, als ik je helpen wil, en jij moet naar mij luisteren. Je weet,
dat die Greenwood ernstige verdenking tegen je koestert, ja, eerlijk gezegd
overtuigd is van je schuld. Laten wij daar alsjeblieft geen doekjes om win
den. Hij is er even zeker van dat je je man hebt gedood, als ik het van het te
gendeel ben. Maar hoe vast ik ook van je onschuld overtuigd mag zijn, ik kan
me toch wel begrijpen, dat hij tot die gevolgtrekking gekomen is natuurlijk,
dit stel ik voorop, doordat hij hoogst oppervlakkig oordeelt en alleen op den
schijn afgaat. Want kijk eens," zijn stem klonk nu heel ernstig, „je moet niet
vergeten, hoe je hem.nu.laten we het kind maar bij den naam noe
men.bedrogen hebt."
„Je bedoelt, dat ik hem voorgelogen heb," zei Evangeline mat.
„Zeker. Je hebt hem niet de waarheid verteld over die snuifdoozen, dat
wil met andere woorden zeggen, je jokte, toen je ontkende, dat je dien Red-
mayne gezien had. Kom nu speel tegen mij open kaartvertel mij de
waarheid. Ik geef je plechtig mijn woord van eer, als het erger is dan ik denk
als als je werkelijkO, kindlief, je weet wat ik bedoel
Hij brak den zin abrupt af en sprong van de sofa op.
„Je bedoelt, als wat ik je vertel bewijst dat ik mijn man gedood heb 1"
barstte zij uit, eveneens opstaande. „Zeg het maar gerust, als je dat bedoelt,
Tony. Ik wil liever precies weten wat je denkt."
Hij pakte haar bij den schouder, zijn gezicht donkerrood van drift.
„Evangeline 1 Hoe durf je riep hij uit. „Ben je je niet bewust, dat je je
in een verschrikkelijken toestand bevindt, heelemaal door je eigen schuld en
je onzinnige leugens? Begrijp je dan niet, dat, als je de waarheid niet zegt
als je niet precies vertelt, wat er werkelijk vannacht in deze kamer gebeurd is
de politie volmaakt in haar recht is, je te arresteeren als verdacht van
moord. Want je moet er rekening mee houden, dat iedereen hier in den omtrek
wel weet, dat om het zacht uit te drukken jij en je man het niet zoo heel
goed met elkaar konden vinden en dergelijke dingen worden door de buiten
wereld nog altijd sterk overdreven. Daarom wilde ik zoo graag, dat je inzag,
dat ik mijn uiterste best doe je te helpen, en als je mij de waarheid zou willen
vertellen, konden wij alles samen bespreken en onze verdere gedragslijn vast
stellen. Want, óf de politie heeft gelijk ja, ik ben verplicht dat te zeggen
óf anders is er iets een motief, dat alleen aan jou zelf bekend is en dat wel
bijzonder klemmend moet zijn, waarom je gelogen hebt tegen Greenwood --
iets dat met dien Redmayne in verband staat en dat je voor anderen verbor
gen wilt houden. En ik vraag je, gesteld dat dit inderdaad zoo is, en wat hij
ook voor je beteekenen mag, is hij het waard daarvoor je goeden naam, je vrij
heid, misschien zelfs je leven, in de waagschaal te stellen? Evangeline Begrijp
me toch alsjeblieft. Ik geloof in je onschuld, omdat ik overtuigd ben, dat je
'n geldige reden had dat wil zeggen geldig van jouw gezichtspunt uit beke
ken om achter te houden wat je weet. Maar je kunt niet verwachten, dat
wildvreemden dit net zoo beoordeelen als ik werkelijk, dat doet niemand."
„Tony" ze keek hem met oogen vol wanhoop aan," kun je je niet
voorstellen, dat zoolang jij in mijn onschuld gelooft, het er verder niet op aan
komt, dat het mij totaal onverschillig is wat andere menschen verkiezen te
denken Wie hier in den omtrek weet iets van mij af Zelfs jij, onze eenige
werkelijke vriend, kent mijn levensgeschiedenis niet. Ik leidde een armzalig
bestaan in New York, toen ik met Hyram in aanraking kwam en hij mij ten
huwelijk vroeg. En toen wij hier kwamen wonen, deed ik weinig moeite om
vriendschap te sluiten met andere families in de buurt, omdat ik toch vooruit
wist, dat het maar voor korten duur zou zijn Hyram had immers een manie
om telkens weer te verhuizen. Ik kende niemand in Engeland, mijn ouders
gingen naar Canada, toen wij toen ik een kind was, en later naar New York
waar ze gestorven zijn. Daarna was ik heelemaal op mezelf aangewezen. Mijn
ouders hadden haast niets nagelaten en dus was ik blij met iemand te kunnen
trouwen, die mij een onbezorgd bestaan kon bieden. Maar Hyram bleek een
jaloerschen aard te hebben hij was ontzettend zelfzuchtig, onbarmhartig en
onredelijk. Tot we jou leerden kennen, had ik geen enkelen vriend. Verwondert
het je dan, dat ik totaal onverschillig ben voor wat andere menschen denken
en zeggen en dat jij de eenige bent, om wiens oordeel ik geef Jij gelooft, dat
ik onschuldig ben en daarvoor ben ik je dankbaarder dan ik in staat ben je te
zeggen. Maar ik kan er niets aan doen, als anderen niet aan mijn onschuld ge-
looven. Overigens, in dit land worden onschuldigen niet opgehangen. Zonder
bewijs kunnen ze mij niets doen - de politie bedoel ik. Ze probeeren me alleen
maar bang te maken."
Anthony Hayden schudde ernstig het hoofd. „Neen, lieve kind, je hebt
het heusch mis er zijn al eerder onschuldigen aan de galg gekomen. Luister
nu eens goed naar mij, dan zal ik je de feiten voorleggen en trachten je duide
lijk te maken, hoe ontzettend gevaarlijk je zwijgen is. En niet alleen je zwijgen,
want dat zou je kunnen verhelpen door nog te vertellen wat je weet maar
vooral het feit, dat je tegen Greenwood gelogen hebt. Dat is buitengewoon be
zwarend voor je."
„Hoe weten ze, dat ik gelogen heb vroeg ze met opgeheven hoofd.
„Greenwood heeft zijn wetenschap omtrent de snuifdoozen door een ver
klaring van Manning. Hij heeft kunnen vaststellen, dat ze van den schoor
steenmantel verwijderd zijn, nadat je man en jij naar bed waren gegaan. Daar
uit maakte hij de gevolgtrekking, dat er een speciale reden moet zijn geweest
om ze te verleggen, want het is toch moeilijk aan te nemen, dat jij of je man
om één uur in den nacht of nog later beneden zijn gekomen om ze van den
schoorsteenmantel te nemen en ze op de kleine tafel neer te leggen, waar ze
gevonden zijn. Zie je dat niet in
„Natuurlijk zie ik dat in," gaf ze toe, „maar dat
„Stil nu even viel hij haar in de rede. „Vooropgesteld dus dat jij noch
je man zooiets dwaas en overbodigs hebben gedaan, dan blijft er maar één
mogelijkheid over. Het staat vast, dat Redmayne ingebroken heeft volgens
Greenwood is hij zelfs tweemaal binnengedrongen
„Waaruit leidt hij dat af vroeg ze snel.
„De inspecteur heeft mij alle bijzonderheden verteld. Greenwood heeft in
den grond buiten en op den vloer van de provisiekamer voetsporen gevonden,
waarvan de loop bewees, dat hij tweemaal het venster daar is binnengekomen,
maar slechts éénmaal er uit is gegaan. Het is dus heel natuurlijk, dat hij ver
onderstelt, dat Redmayne den eersten keer het huis langs een anderen weg ver
laten heeft. Dat hij door een ander venster is weggegaan, is hoogst onwaar
schijnlijk, omdat bij geen van de andere vensters zijn voetafdrukken te vinden
zijn. Dus neemt Greenwood aan ,dat hij de eerste maal door de voordeur is
ontsnapt, terwijl hij na zijn tweede bezoek door het venster van de provisie
kamer moet zijn verdwenen, want anders had de veldwachter, die buiten stond
te wachten, hem moeten zien. Begrijp je?"
„Ja, ik kan heel goed volgen, hoe hij het beredeneert, maar
„Nu dan, beste kind, ligt het dan niet voor de hand, dat hij veronderstelt,
dat Redmayne bij zijn eerste bezoek hulp heeft gehad van iemand in huis
Want de ketting was op de deur, toen Manning naar buiten rende. Wanneer
we dit nu als uitgangspunt nemen, is het dan niet heel redelijk om te vermoe-
