PATRICK
O N
No. 2 3
De gerechtelijke lijkschouwing is toch pas overmorgen. We zullen
eerst maar eens afwachten, hoe dat vanavond aflooptlaten we
hopen, dat we wat wijzer zijn geworden, als de nieuwe dag aanbreekt."
„Ik hoop het ook, inspecteur. En daar u vanavond wel zooveel
mogelijk hulp zult willen hebben, stel ik me ook beschikbaar," zei Anthonv
Hayden, terwijl hij opstond.
„Heel graag, Sir Anthony, ik neem uw aanbod in dank aan. Als je zoo'n
heele streek moet afzoeken, heb je heel wat menschen noodig Zoodra Green
wood komt, zal ik hem op de hoogte brengen van alles wat u mij verteld
hebt."
Een oogenblik later verliet Sir Anthony Hayden het politiebureau en zijn
auto was nauwelijks verdwenen achter een kromming in den weg, of Green
wood stapte de kamer van den inspecteur binnen.
„Ziezoo, begon hij bruusk, „die twee getuigen heb ik weer op den trein
gezet naar Euston, dus dat is weer achter den rug en onze vriend Nathaniel
zit veilig achter slot en grendel. Ik wou maar, dat ik dat van dien anderen
vriend óók kon zeggen. Nog wat nieuws
„Hoopjes Ga zitten en zet je ooren wijd open." En daarop gaf Ren
frew een verslag van zijn onderhoud met Sir Anthony Hayden, waarnaar
Greenwood met gefronste wenkbrauwen luisterde.
„Hm 1" zei hij, toen het verhaal uit was. „Misschien wèl en misschien
niet. Ik voor mij ben nog net zoo vast overtuigd van de schuld van mevrouw
Shutter, als vóór ik dit allemaal hoorde. Hoe weten we dat het waar is?
Als ze éénmaal gelogen heeft, zal ze het met plezier een tweeden of een derden
keer doen. Het is heel aardig van Sir Anthony, dat hij het gelooft, maar ik
ben Sir Anthony niet Een donkere kamer is een alleraardigst tooneel om
daarop een gefingeerde moordscène te laten spelen. Maar welk bewijs hebben
we, dat het licht werkelijk uit was Immers alleen de verklaring van mevrouw
Shutter
„Dat is natuurlijk zoo. Maar wat haar liegen betreft, dat vind ik heel
natuurlijk, nu ik weet, dat die knaap haar broer is," wierp Renfrew tegen.
„Nu ze bekend heeft, welke relatie er tusschen haar en Redmayne bestond,
lijkt de rest me volkomen geloofwaardig."
Greenwood schudde het hoofd.
„Mij niet. Voorloopig wil ik er nog mijn reputatie als detective onder
verwedden, dat ze het gedaan heeft. Maar we zijn in ieder geval wel verplicht
notitie te nemen van Sir Anthony's mededeelingen, en uw idee, om op Barnes
een val open te zetten voor een tweetal bezoekers, die daar verwacht kunnen
worden, vind ik uitnemend. Als Redmayne niet schuldig is aan den moord,
zal hij naar het landgoed van de Barnetts gaan om fiet beeld te brengen en
zijn loon in ontvangst te nemen. Als Ling er óók heengaat, beteekent het,
dat hij Redmayne's spel doorziet en hem zijn verraad betaald wil zetten.
Blijft de mogelijkheid, dat Redmayne wil probeeren van twee wallen te eten
en er vandoor te gaan met de beide beelden plus de belooning van de Barnetts.
Maar dat is allemaal niet in 'n oogenblikje gedaan. Het is een groot voordeel
voor ons, dat Redmayne volkomen onkundig is van hetgeen er vandaag op
Barnes is gebeurd, maar ik moet mij al heel hard vergissen, als die jongeman
ons niet dankbaar zal zijn, wanneer we op het goede oogenblik op het tooneel
verschijnen. Wat de moordaffaire betreft, daarmee hebben we den tijd tot
we Redmayne voor den diefstal hebben geknipt."
„Het was mijn bedoeling ook, om den moord zoolang te laten rusten,"
antwoordde Renfrew. „Tusschen haakjes, Greenwood, heb je nog iets ge
hoord van dat bezoek, dat tijdens het verhoor bij de Barnetts kwam
„Ja, dat is zuivere koffie. Antiquairs uit Londen, logeeren in „de Kroon",
hier vlak bij. Maar nu wilde ik u voorstellen, inspecteur, om eerst eens een
stukje te gaan eten, als we er vanavond nog op uit moeten. Het levenspad
van een politie-man gaat niet bepaald over rozen, vindt u ook niet En ons
tractement krijgen we niet cadeau
Het koude zweet brak Bobby Redmayne uit, toen hij het zachte klopje
op de deur hoorde. Wie kon dat zijn Behalve Simon Santley scheen dus
nóg iemand te weten, dat hij hier was Maar wie Hij wachtte in een spanning,
die hem haast den adem benam. Hij verwachtte een tweeden klop te zullen
hooren, maar in plaats daarvan kwam het geluid van den sleutel, die zacht
in het slot werd omgedraaid. De deur werd snel geopend en weer gesloten en
voor hem stond.... Sybil Petres, doodsbleek, de lippen strak, de oogen
hard en koud als staal.
„Juffrouw Petreshijgde hij.
Ze gaf geen antwoord, maar gooide wat kleeren, die ze over den arm
droeg, op een dichtbij-staanden stoel.
„U hoeft niet bang te zijn," begon ze eindelijk, haar stem even koud en
hard als haar oogen. „Lord Santley heeft me alles verteld en ik heb den sleutel
uit zijn handen gekregen door te dreigen de politie te waarschuwen, als hij
hem mij niet gaf. Hij weet niet wat ik van plan ben het eenige wat hij weet
is, dat ik u niet verraden zal.al was het alleen maar, omdat ik hem dan
ook in moeilijkheden zou brengen. Het is mijn bedoeling, te maken, dat u,
zoo gauw als 't kan, hier vandaan gaat."
„U riep Bobby uit, haar verbijsterd aanstarend.
„Ja, ik. Omdat ik niet wil, dat Lord Santley nog meer risico loopt ter
wille van uom geen enkele andere reden, dat verzeker ik u nadrukkelijk.
Daarom neem ik zelf de zaak in handen I"
„U?" kwam het nogmaals over Bobby's lippen. „Maar...."
Hij hield plotseling weer op het was hem onmogelijk om te spreken,
ja zelfs om helder te denken, terwijl die meisjesoogen tot in zijn ziel boorden,
zijn ziel haast verzengden met hun bedroefde uitdrukking.
„Er zijn geen maren," klonk Sybil's stem scherp. „Lord Santley's goede
naam hier in de streek is meer waard dan de mijne. Ik wil niet. dat op zijn
naam een smet komt, en dat zou kunnen gebeuren.door Er lag een
wereld van minachting en afkeer in den nadruk, dien ze op dat ééne woordje
liet vallen en ze vervolgde, iets minder geëmotionneerd, „door u, als het aan
het licht kwam wat hij gedaan heeft. En hoewel ik geen spelbreekster wilde
zijn, toen hij een beroep op mij deed, zal ik u nooit vergeven wat u hebt
gedaan."
„Juffrouw Petres...." begon Bobby, maar ze legde hem met een boos
handgebaar het zwijgen op.
„Houd u alstublieft stil het is nu mijn beurt om te spreken Hoe komt
het in uw hoofd op om ons op deze manier te.... te.... bedriegen? Een
ander woord weet ik er heusch niet voor Waar haalt u den moed vandaan,
om u aan ons op te dringen, als u gedaan hebt, en ons in de gevaarlijke en
vernederende positie te brengen, waarin wij nu door uw toedoen verkeeren
li, een beroepsinbrekererger nog.iemand, die door de politie gezocht
wordt wegens moord
„Ik smeek u, wees billijk, juffrouw Petres!" riep Bobby uit, met een
stem, waarin wanhoop doorklonk. „Het was volstrekt niet mijn bedoeling,
mij aan u op te dringen of u in moeilijkheden te brengen. Ik zag een kans
om te ontsnappenals u in mijn plaats geweest was, zou u hetzelfde
gedaan hebben Ik was als een opgejaagd wild dier en toen stak Lord Santlev
mij een helpende hand toe. En hij heeft die hand niet teruggetrokken toen
hij wist wie ik was."
„Dót is waar," erkende het me:sje en haar stem verloor iets van haar
stroeven, harden klank. „Als Lord Santley niet de leiding van het avontuur
had genomen, had u uw rol niet kunnen volhouden. Maar u hebt den naam
Leslie aangenomen en voorgegeven een van de Leslies te zijn, die Lady
Santley kende. U bedroog haar, het liefste wezen, dat ooit bestaan heeft
en u bedroog ons allemaal."
„Dat was puur toeval," verdedigde Bobby zich op bitteren toon. „Ik
moest een naam noemen en toevallig was de naam Leslie de eerste, die mii
te binnen schoot. Ik had er geen idee van dat u kennissen hebt, die zoo heeten.
Hoe kon ik dat weten Achteraf had ik ontzettend het land, dat ik u zoo
moest voorliegen. Heusch, ik gruw van dat bedrog, juffrouw Petres Ik hoop,
dat u mij zult gelooven, als ik u plechtig verzeker, dat ik nog nooit in mijn
leven me zóó over iets geschaamd heb, als over de comedie, die ik tegenover
u allen heb gespeeld. Toen Lord Santley en ik straks in den auto hierheen
reden, had ik mii vast voorgenomen, mezelf bij de politie aan te melden.
Maar hij wilde er absoluut niet van hooren en stond er op mij hierheen te
brengen."
„Is dat de waarheid vroeg ze, hem scherp en strak in het bleeke, door
emotie vertrokken gezicht kijkend.
„De absolute waarheid."
„En als u gearresteerd wordt, dan zult u de politie zeker vertellen, dat
Lord Santley u geholpen heeft u schuil te houden, terwijl hij wist wie u was.
Dat zou uw straf waarschijnlijk verminderen
„Als u dat denkt, is het verloren moeite u te vertellen, dat ik liever zou
sterven, dan den naam van een van u allen te noemen."
Even was het doodstil in de kamer. En toen
„Meneer Redmayne," vroeg Sybil, „zult u mij de waarheid zeggen, als ik
u op den man af iets vraag. De waarheidin ruil voor hetgeen Lord Santley
vandaag voor u gedaan heeft
„Wanneer uw vraag mijzelf betreft," zei Bobby ernstig, „zal ik die
volkomen naar waarheid beantwoorden, maar niet om de reden, die u noemde
Want wat Lord Santley voor mii heeft gedaan, kan ik niet vergelden, nooit
Ze knikte.
„Ik ben heel blij, dat u dat zegt." Weer een pauze en toen kwam de
vraag. „Hebt meneer Shutter gedood?"
De diepe, sprekende meisjesoogen priemden in de zijne, maar Bobbv
hief het hoofd op en doorstond dapper haar blik.
„Neen. Ik bezweer het u."
„Weet u wie het gedaan heeft
„Ja."
„En als u gearresteerd wordt en moet terechtstaan voor den moord
waaraan u onschuldig bent u ziet, dat ik u geloof, meneer Redmayne
zult u dan de waarheid vertellen, of
Dit was te veel voor Bobby Redmayne. Zijn kracht brak met een
gesmoorden snik liet hij zich in een stoel vallen en begroef het gezicht in de
handen.
„Neen," zei hij, zijn stem heesch en trillend van ontroering lk zal
volhouden tot het bittere einde."
Een nieuwe stilte toen was er beweeg van voetstappen in de kamer en
een smalle hand werd zacht op Bobby's schouder gelegd. „Ik ben hard tegen
u geweest, zei Sybil Petres eenvoudig. „Ik begrijp nu, waarom Lord Santley
u geholpen heeft, nadat hij vermoedde wie u was. Ik had mij voorgenomen
ook te helpen, maar noodgedwongen nu zal ik het meer van harte doen."
