No. 44
VRIJDAG 1 APRIL 1932
1231
s>
%en païadip-kiaanoogel uit den Siantyuitei ,,%eo
sen. De jongen zelf leek een beetje achterlijk
Zijn hoofd was iets te groot in verhouding met
Zijn korte beentjes, die „o"-nijgingen hadden.
Ook zijn handen vond Lewis na eenige studie
te groot en eveneens zijn ooren, die eenigszins
uitstonden. En bovendien, welke jongen van elf
jaar zou gaan jengelen, als hij verdwaald was
„Luisterzei hij vriendelijk„ik zal je naar
huis brengen, ventje, met den electrischen trein.
Het begint al schemerdonker te worden en je
ouders zullen wel ongerust zijn. Geef me maar
een stevige hand."
„Papa zal wel erg naar me verlangenant
woordde de jongen op pedanten toon en Lewis
ergerde zich iedere seconde meer. Wat een branie
Wat een ellendig vervelend en verwend misselijk
kind
Tijdens de wandeling
naar de stad dacht hij
ernstig na. Zou hij een
voudig een brief schrij
ven naar den vader of
zou hij in een café tele-
foneeren
En hoeveel zou de
kleine George z'n ouders
waard zijn? Tien dui
zend dollar Daar zou
hij mee kunnen be
ginnen.
„Ik ben zoo moe en
ik heb zoo'n dorst 1" be
gon de knaap te klagen,
toen zij de eerste huizen
bereikt hadden.
„We zullen ergens
iets gaan drinken. Hou
je van taartjes
„Ik heb liever mocca-
ijs was het vermoeide
antwoord.
„Nou, dan zal ik je
eens verwennen. Dan
gaan we in dat restau
rant daar, mocca-ijs
eten l" zei Lewis.
Toen ze aan 'n tafeltje
zaten en hij de bestelling
had opgegeven, vertelde hij, dat hij even weg
moest. De jongen trok een angstig gezicht, doch
Lewis stelde hem gerust. Hij zou over vijf minuten
terug zijn.
Er waren twee telefooncellen, beide vrij. In
de rechtsche zocht hij het telefoonnummer van
den filmacteur op. Bijna onmiddellijk kreeg hij
contact.
„U spreekt met den secretaris van Mr. Biddle
zei een stem.
„Verbind mij door met Mr. Biddle zelf I"
commandeerde Lewis Lloyd. ,,Het gaat over zijn
zoontje George Gustave
„Is hij terecht Zijn ouders zijn radeloos
zei de secretaris.
Een minuut later kwam de vader aan het toestel.
In enkele woorden legde Lewis zijn plan uit met
veranderde stem. „Uw zoontje is gezond en wel
en als u er prijs op stelt hem behouden terug te
krijgen, gelieve u een bedrag van tien duizend
dollar heden avond te deponeeren onder letter X,
nummer 717 aan het bijkantoor van de Neutral-
Studio-Bank. Wanneer het bedrag er morgen
ochtend niet is, ziet u het kind nooit meer
terug."
Het gesprek duurde langer dan Lewis gedacht
had. De radelooze vader scheen niet direct te
kunnen besluiten. Maar Lewis voelde zich safe.
Reeds een kwartier was hij aan het onder
handelen, toen de deur van de telefooncel geopend
werd. Twee handen legden zich op zijn schou
ders.
„Hé, wat is dat voor brutaliteitschreeuwde
de chanteur en hij keek woedend om.
„Niets anders dan inspecteur Mattews van de
zedenpolitieklonk een volmaakt rustige stem.
„Laat het toestel maar met rust, waarde heer en
maak je gereed voor een autorit naar het hoofd
bureau 1"
In de korte worsteling, die volgde, werd Mr.Lewis
Lloyd overwonnene. Binnen vijf minuten was hij
geboeid en onder geleide van twee agenten naar
buiten gebracht. Daar stond een politie-auto, doch
achter het voertuig zag Lewis tot zijn woede den
elfjarigen George Gustave Cutcliffe Biddle staan
met een dikke sigaar in het te groote hoofd.
„Houd je maar bedaard zei de inspecteur
vermanend, toen hij Lewis hielp met uitstappen.
Zij stonden op het ommuurde plein van de gevange
nis.
„Maar wat moet dat dan voor den duvel be-
teekenen schreeuwde de woedende man.
„Niets anders dan een geslaagd trucje van
onzen geheimen rechercheur Tommy Awkins
legde de politieman uit. „Zie je, Lewis Lloyd,
voor menschen als jij, die er een beroep van maken
verdwaalde en weggelokte kinderen voor een hoog
losgeld aan hun ouders of familieleden terug te
geven, moesten wij wel gebruik maken van een
dwergmenschDat had je niet gedacht hè, dat
het elfjarige jochie al drie en dertig is En wat
Mr. Biddle aangaat, de filmacteur, hij was in het
complot en tot nu toe is zijn huwelijk kinderloos
gebleven."
3e ftemeUcke blik aan den
jongenkeeï Oiang-oetan bij
bet tuinen.
„Elf
„Hoe heet je?"
„George Gustave Cut
cliffe Biddle!"
„Wat schrok Lewis op,
doch hij haastte zich zijn
kalmte te houden.
„Zeker 1" zei de jongen
trotsch. „Ik ben de zoon van
George Gustave Cutcliffe
Biddle, den beroemden film
acteur en mijn moeder is
Barbara Walford, van de
Emerson Hunt-studio's
Lewis dacht snel na. Het
was duidelijk, dat dit kind
een bijzonder kind was. Zijn
ouders waren bekende en
geliefde filmsterren met een
vermogen aan maandsalaris-
