VTfïM
ai
Bie ons op 't durp
Zonder onderbreking haast gaan de
dilettanten-tooneelspelers verder met
het opvoeren van bekende en min
der bekende tooneelstukken. De Middel-
burgsche gymnasiasten-vereeniging be
reikte een record, door op één avond drie
stukken op te voeren, die resp. heetten
„Kou"
'k Stieng nae een wuuf te kieken, in een roojen zieden keuze,
die de kop van een vint in d'r 'anden 'ieuw, toen 'k ineens achter
m'n 'oore Noe, ik vind ik 'et mae ieselik, en 'k gae d'r uut ok.
Kiek, da was Moei Piete, mie een jonge meid die 'k glad
nie kende. Zó, zó Pier, zee ze, mó jie al je kostelijke centen
verdoe in zó'n spul liek as 'ier
En jie dan vroog ik.
D'r a ze toch nie vee op te zeggen.
Wien 'ei jie dae noe bie je vroog ik, en ik duidde op dA
misje, wan dae wou ik wè's mee bekend weze.
DA's Kriena, die altied bie m'n werkt, zee Piete. Die 'ei jc
toch wè's meer ezie
Bè neent, zee ik, mae noe is wat aers. Lae m'n is 'n endetje
gae keuren, want 'ier is 't noe net niks.
Ja, gló'k, zee Piete, dat é'k ok a 'ezeid, mae die meid wou dA
zie, maer ik vind ik 'et een ieselijk gedoe, dA kan 'k je wé ver-
telle.
En toen bin me d'r uut'egae, en wiste danse, dae op den
'oek. je weet wè. Ikke mie Kriena, wan Piete kost 'et nie mir,
en 'eur zat mae glesjes rooie liefde te drinken, en op 't lest riep
ze Julder moste mae trouwe, julder bin een mooi span, en
dan krie je al mien centen.
Mae Moeie Piete, ik bin toch A 'etrouwd riep ik.
Ja, zee ze, dA kan noe wé zó weze, mae julder moste toch mae
trouwe, da vind ik d'r van.
Ik gaf Kriena een oagje en toen zeeje me mae jae en amen,
en toen m'n d'r mae tuusebrocht ok.
Mae toen 'k gister bie d'r kwam, mie een deel van 't verreke,
wan dA's de gewente bie ons, mó je wete. toen zee 'eur zó zach-
jes Pier, dat é'k nie zó bedoeld, 't is toch zonde.
En toen begos ze te schreeuwen.
Ik zegge Mae Moeie Piete noe toch, mae 'eur riep allé,
laete wulder mae trouwe, en toen begreep ik ineens, dA ze van
d'r verstand of was. Ja, je beleef toch wat in je fermielje
'k E d'r trek den dokter bie g'aele, die keek t'r zó mae geffen
nae, en 'urn zee trek Ja, Van 't Hof, 't is spietig, mae ze mot
trek vort. Ik zegge Nae wae en 'um zee Nae een inrichting.
Menschen lieve, dA 'k dat noe op m'n ouwen dag nog mó
beleve. 'k Zk d'r mae van zwiege, mae z'is noe wig, en ze zA wè
nooit vromme komme.
Zó is 't mie de kerremisse verloape, en 'k kA je wè zegge,
dA 'k t'r een paer kwaeje daegen van g'ad.
En noe zee de vrouwe wè Allé, je kan nie 'eel de wereld
op je nikke neme, mae ondertusschen, 't is van 'eur gin fer
mielje, en dan kA je licht klesse.
Mae noe m'n toch een kaerte g'ad, dA 't goed gong.
Mie dat al é'k vee zurge an m'n kop, wan de fermielje ei'
beslote om Moei Piete d'r zakjes noe mae an kant te doe, er
noe bin ik zó'ezeid den uutvoerder en is t'r altied wat te bestellen,
en da val nie mee, wan je mó mie al je menschen rekenienge
'ouwe, en goed is 't nooit. Dus je begriept, 't mot deze weeke mae
's een bietje korter weze. Dae gae noe eenmael zó, je kan nie
altied liek A dA je wè zou wensche. PIER VAN 'T HOF.
Yes, Yes".
„Het geheim van IIar ten fels'
Het voorjaar lokt, de vogels fluiten,
En onze jeugd verlangt naar buiten.
(Scherpenisse)
Daar loopt alweer zoo'n
vroolijk stel,
Die vinden bun verma
ken wel.
(Vlissingen)
Van een oogenblikje rust maakt de schipper
gebruik om z'n schip mat op te kalfateren.
