ikn mooi maat qtiezelig boeit: de ktuiüfun
No 4? VRIJDAG 22 APRIL 1932 1323
uitzicht al voor jaren heeft geopend en je zult kunnen begrijpen dat Lou zich
zelf niet meer was, toen zij op zekeren dag moest vreezen dat zij in haar ver
wachtingen teleurgesteld zou worden. Die vrees ontwaakte, zoowel in je moeder
als in haar, toen je vanuit dat circuskamp een brief schreef, waarin je er op
zinspeelde dat er een gevoel in je hart geboren was, dat geheel nieuw voor je
was Je moeder, bevreesd dat je het slachtoffer dreigde te worden van een
intrigante, kon natuurlijk niet nalaten van haar angst tegenover Lou te laten
blijken. Je begrijpt ook wel hoe Lou geschrokken jnoet zijn en hoe zij vanaf
dit oogenblik reeds op plannen zon, die je de oogen moesten openen voor het
gevaar waarin je verkeerde. Het stond al direct bij hen vast dat een circus-
meisje niet veel bijzonders kon zijn en om eenige zekerheid te krijgen omtrent
de plannen die je je gevormd scheen te hebben, stelde je moeder aan Lou
voor om eens poolshoogte te gaan nemen. Op verzoek van je moeder ging ik
met haar mee, je herinnert je natuurlijk ons bezoek nog wel. Het toeval wdde
dat je afwezig was, Paul, en wij vernamen dat je was gaan wandelen met een
meisje uit het circus. Lou vermoedde natuurlijk onmiddellijk, dat dit het
meisje was dat haar vooruitzichten in gevaar bracht en toen zij eenige bedekte
toespelingen opving en
„Wacht even, Corrie," viel Paul het meisje met heesche stem m de rede.
Wie" veroorloofde zich die toespelingen
Die Duitsche paardrijdster, wier gastvrijheid Lou had aangenomen, in
de hoop iets te vernemen, dat haar op weg kon helpen achter de waarheid
te komen, Paul," antwoordde het meisje.
Fraulein Erna," liet Paul zich ontvallen, terwijl hij de vuisten balde,
"juist," hernam Corrie, „zij liet zich eenigszins minachtend over je
nieuwe kennisje uit en daardoor begreep Lou, dat zij in die Duitsche een help
ster kon vinden, of in elk geval een bron, waaruit zij haar inlichtingen kon
putten. Toen haar gesprek met de Duitsche door jouw terugkeer werd afge
broken, verzocht zij het meisje haar 's avonds een samenkomst toe te staan,
die inderdaad om bij negen uur in het station plaats vond."
Was jewas je bij die bespreking tegenwoordig?" vroeg Paul met
schorre stem.
,Neen," antwoordde Corrie met een hoogrooden blos op haar gelaat.
„Ik had Lou tevoren gezegd dat ik geen deel wilde nemen aan hun overleg,
het stuitte me tegen de borst, de rol van spionne te spelen
En verder, verder...." drong Paul aan, toen het
meisje bleef zwijgen.
„Ik kom nu tot veronderstellingen, Paul, aarzelde
Corrie, „maar ik durf beweren dat zij de waarheid nabij
komen. Ik veronderstel, dat als gevolg van het overleg van
Lou met dat slechte Duitsche mensch een tweetal, of mis
schien wel meer, anonieme brieven werden geschreven en
verzonden.
„Mijn God, wat zei jeLou veerde Paul plotseling
op. „Lou heeft die anonieme brieven verzonden
- Zijn stem klonk zoo klagend en zijn blik verried zoo
veel pijn, dat Corrie met een impulsieve beweging haar hand
op zijn arm legde en met smeekende stem hernam
„Doeach toe, doe niet zoo ongelukkig, alles kan
immers nog terechtkomen
Met een ingehouden snik liet Paul zich op de bank
vallen.
„Vertel verder, Corrie," drong hij aan. „Hoe kwam je
tot de veronderstelling, dat Lou achter die brieven zat
„Wel, zij zei me 's avonds op de terugreis naar huis, dat
zij zekere maatregelen genomen had om je de oogen te
openen en die je zouden doen inzien wie Tine van Staveren
eigenlijk was. Omdat ik een afschuw heb van intriges en
gekonkel, vroeg ik haar niet verder naar die maatregelen,
maar toen zij mij eenige dagen later vertelde dat je moeder
en jij een anoniemen brief ontvangen hadden, begreep ik dat
dit haar werk moest zijn geweest. Maar, Paul, voor ik verder
ga wil ik er den nadruk op leggen, dat Lou in die dagen vol
komen te goeder trouw was. De Duitsche scheen dat meisje
niet te kennen, ik bedoel haar geschiedenis niet en alles wat
haar vreemd voorkwam ik hoorde Lou spreken over be
trekkingen die zij met een dronkaard onderhield en over
een zelfmoord van een zuster of zooiets legde zij natuur
lijk in het nadeel van het meisje uit. En Lou vreesde dat
je je, onbekend met die geschiedenis, aan de dompteuse
binden zou en om dat te voorkomen zond zij die brieven.
Met het verloop van wat daarop volgde, bleef ik langen
tijd onbekend, Paul, maar op zekeren dag, toen ik Lou naar
jouw welzijn vroeg, vertelde zij mij dat zij nogmaals een
poging had gedaan om de betrekkingen tusschen dat meisje
en jou te verbreken."
„Vertelde zij welke poging?" viel Paul het meisje
kortaf in de rede, met een donkeren blik in zijn oogen.
„Ja, zij vertelde, de dompteuse tot een samenkomst in
Arnhem te hebben uitgenoodigd en haar daar te hebben
gesproken."
„In Arnhem?" viel Paul in hooge mate verrast uit.
Plotseling ging er een licht voor hem op. Op den dag
dat hij naar het circus was teruggekeer had Tine een brief
ontvangen die haar had doen besluiten naar Arnhem te gaan.
Na de ontvangst van dien brief had zij hem in het oog loopend
ontweken en na de reis had zij hem afgewezen.
„Maar wat had Lou met Tine te bespreken, Corrie?"
hernam Paul, die zich opnieuw voor een raadsel zag geplaatst.
„Lou heeft het meisje overgehaald je aanzoek af te wijzen, en haar daartoe
als het ware gedwongen."
Gedwongen?" vroeg Paul pijnlijk-verbaasd. „Maar welke middelen
kon 'zij dan te baat nemen om dwang op haar uit te oefenen
„Wel, zij is aanvankelijk begonnen het meisje uit naam van je moeder
geld te bieden als zij van je wilde afzien."
Opnieuw sprong Paul op, doch nu met een ingehouden verwenschmg.
„Ze heeft haar geld geboden, geld riep hij toornig uit. „En daar wist
mijn moeder van, zei je?"
„Stil toch, Paul, de menschen kijken naar ons," smeekte het meisje.
"vergeef me," stamelde hij ongelukkig, „maar het is alles zoo laag en
gemeen mijn eigen moeder
„Ssst," brak Corrie zijn klacht af, „stel je gerust, je moeder had er geen
deel aan. Wel had je moeder zich tegenover Lou laten ontvallen, dat zij
wenschte dat Tine haar verwachtingen zou laten afkoopen, maar zij wist er
niets van dat dit Lou tot handelen prikkelde. Lou hield de reis voor je moeder
geheim, doch zij stelde zich voor, om, als het meisje geld wilde aannemen,
alles aan je moeder te zeggen, omdat zij natuurlijk voor een eenigszins belang
rijke som toch bij haar terecht moest komen."
„En Tine, hoe reageerde zij op dit laaghartige voorstel?" bracht Paul
met moeite uit.
„Zij weigerde verontwaardigd en antwoordde dat ze zich niet verkocht,
noch aan een man voor een goede positie, noch aan een vrouw om haar hart
te verraden. Toen begreep Lou dat ze het meisje anders aan moest pakken.
Zij toonde haar een brief, die van je moeder afkomstig heette te zijn. Het was
een dringende smeekbede van een oude vrouw, wier leven waardeloos zou zijn
als haar liefste verwachtingen niet in vervulling zouden gaan. Die verwach
tingen betroffen een verbintenis met Lou en de brief vermeldde hoe jij eigen
lijk al langen tijd met Lou verloofd was, al was het engagement om bepaalde
redenen nog niet publiek gemaakt. Voorts stond erin dat Tine's jawoord twee
vrouwen hopeloos ongelukkig zou maken, je moeder en Lou en bovendien ook
jou, omdat je moeder je den toegang tot haar huis ontzeggen zou. Voor deze
smeekbeden en argumenten bezweek het meisje.
(Slot volgt)
