UIT HET ENGELSCH VAN PATRICK LEYTON - No. 27
/3qqerj)xfi3QMtinmr
Maar" - Ah Ling maakte een wuivende beweging met zijn fijne,
welverzorgde hand „laat ik meneer Barnett niet ophouden met
deze weinig belangrijke bijkomstigheden. U, meneer Redmayne,
zult in de eerste plaats nieuwsgierig zijn te vernemen, wat mij in de
eerste plaats hierheen heeft gevoerd. Ik koesterde twijfel ten opzichte van
u, hoewel ik niet kan zeggen dat het mij voldoening geeft, dat de feiten de
gegrondheid van mijn twijfel bewezen hebben. Ik zag een advertentie,
waarin Sir Anthony Hayden een tuinman vroeg en in de overweging, dat
Sir Anthony's landgoed hier vlakbij is, ging ik erheen om naar de be
trekking te solliciteeren en had het voorrecht direct te worden aangenomen.
Dit had, zooals u weet, een maand geleden plaats."
„Juist," zei Bobby toonloos. Hij keek terloops naar Gabriël Barnett, die
zich niet bewogen en nog steeds geen woord gezegd had. Roerloos zat hij in
zijn stoel en staarde al maar met doffe oogen recht voor zich uit. Toen, iets
levendiger, vervolgde Bobby Redmayne
„Ik lag met een griep-aanval in bed en daar u geen enkele maal bij mij
bent geweest en ik u niet wist te bereiken, kon ik u niet daarvan op de hoogte
brengen."
„Zoo In ieder geval wachtte ik een maand en u kwam niet opdagen.
Toen dacht ik, dat ik, hoe ondeskundig ik op dat gebied ook was, maar zélf
het karwei ter hand moest zien te nemen. Ik ging gisteravond naar Trend
Hall en was in de gelegenheid een zeker tafelgesprek bij te wonen, waaruit
ik vernam, dat meneer Nathaniel Barnett bereid was duizend pond te
geven voor het voorwerp in kwestie" hij maakte een handbeweging naar
de beelden op tafel „dat zich in het bezit bevond van meneer Shutter.
Met andere woorden want ik was op de hoogte gekomen van de usances
van de heeren hier het drong tot me door, dat meneer Barnett voor geen
enkel middel zou terugschrikken om het begeerde beeld in handen te krijgen.
Maar wat mijzelf betreft, stond de zaak precies zoo Later op den avond was
ik getuige van een aandoenlijk wederzien van een broer en een zuster, die
elkaar jaren uit het oog hadden verloren; gelukkig voor mij, meneer Redmayne,
opende u het venster, zoodat ik uw gesprek woordelijk kon volgen. Ik mag
daar wel aan toevoegen, dat het in hooge mate leerzaam was."
„Dat zal wel," viel Bobby grimmig uit.
„Het werd mij toen duidelijk iets wat ik al eerder had moeten begrijpen
-dat ik een overeenkomst had aangegaan met een onbetrouwbaar en eerloos
individu. Maar wat ik niet begreep, was dat hij een poging zou doen om zijn
afspraak met meneer Barnett te kunnen houden."
„Of dat het zijn bedoeling was, léter zijn belofte aan u te kunnen houden,
Ah Ling 1" bracht Bobby snel in het midden.
De ander maakte weer de wuivende handbeweging, die karakteristiek
voor hem was.
„Dat, meneer Redmayne, is zóó onwaarschijnlijk, dat we daar maar
verder geen woord aan zullen verspillen Het eenige, waar we op het oogenblik
iets aan hebben, zijn feiten. Laat ik dus liever voortgaan en u meedeelen, dat
ik eveneens getuige was van uw tweede bezoek aan Trend Hall en de nood
lottige gevolgen daarvan."
In een natuurlijke opwelling leunde Bobby naar voren en direct ging het
automatisch pistool weer omhoog.
„U.bent.erbijgeweest hijgde hij. „U.hebt gezien.
wat.... gebeurde?"
„Ja, ik heb het gezien. Alles. Maar we zullen dat op het oogenblik laten
rusten. Toen ik dus tot de conclusie was gekomen, dat ik dien nacht dien
van gisteren op vandaag geen verdere poging hoefde te doen, ging ik naar
mijn woning terug. Ik sliep rustig, in het besef dat als u niets overkwam
en mijn veelbewogen leven in alle wereldstreken en tusschen de meest ver
schillende soorten menschen heeft me geleerd, dat het geluk meestal hèn
blindelings volgt, die 't het minst verdienen ik mij vóór vanavond nergens
druk over hoefde te maken. Het stond bij mij vast, meneer Redmayne, dat
u, als het u ook maar eenigszins mogelijk was, vanavond hier zou verschijnen
om" er kwam 'n vleugje sarcasme in Ah Ling's effen stem „de bestelde
goederen bij meneer Barnett af te leveren en het overeengekomen bedrag te
incasseeren. Maar het was van het allergrootste belang, dat ik mij vroegtijdig
hier in huis zou bevinden, en daar de politie mij toen nog niet zocht, onder
vond ik bij mijn reis naar Londen en terug niet het minste bezwaar. Ik was
in gezelschap van een vriend ditmaal een vriend, dien ik vertrouwen kon,
meneer Redmayne Intusschen het was een groote verrassing voor mij de
politie reeds hier te vind_en. Ofschoon ik niets wensch af te dingen op de wel
bekende intelligentie van dit nuttige maatschappelijke instituut, geloof ik
toch, dat hun spoedig ingrijpen in dit geval minder een gevolg was van hun
eigen scherpzinnigheid dan van het tekort daaraan bij meneer Barnett.
Want ofschoon het genoemden heer zeker niet ontbreekt aan geniepige sluw
heid, als het om kleine gemeenheden gaat, voldoende hersens voor misdadig
heid in grooten stijl bezit hij heel zeker niet 1"
„Verdraaid-nog-aan-toe," kreunde Bobby, „daar had ik geen moment aan
gedacht."
„Het is moeilijk om overól aan te denken, meneer Redmayne, zelfs in
uw beroep. Maar om op de zaak terug te komen. Meneer Nathaniel Barnett
was het slachtoffer geworden van zijn gebrekkige intelligentie, dus ik wist
dat ik het verdere met zijn broer moest afhandelen. Welnu, ik hèb met hem
afgehandeld" Ah Ling maakte weer het wuifgebaar, nu in de richting
van den zwijgenden man in den armstoel „en daarna had ik niets anders
meer te doen dan op uw komst te wachten, meneer Redmayne. En mijn
theorie dat het geluk met hèn is, die 't het minst verdienen, is ook thans weer
juist gebleken. U bent hier. U hebt het voorwerp, dat ik wensch te bezitten,
meegebracht en de tweehonderd pond liggen voor u klaar. Toch ben ik bang.
dat u niet in staat zult zijn te profiteeren van dit overigens niet onaardige
bedrag."
Wéér leunde Bobby naar voren, het koude zweet parelde in dikke drup
pels op zijn voorhoofd. En wéér ging het automatisch pistool omhoog.
„Wat bent u van plan?" vroeg hij, maar zijn stem klonk nauwelijks
luider dan gefluister.
„Wat ik van plan ben Wel, ik vrees dat ik u 'n beetje hardhandig zal
moeten aanpakken. Ik zal een dame, wier naam ik niet noemen zal, meneer
Redmayne, bevrijden van iets, dat gedurende haar heele verdere leven een
sta-in-den-weg, 'een ramp zelfs voor haar zou zijn. En ik zal u ook de beweeg
redenen uiteenzetten voor mijn handelwijze, die u wellicht eenigszins zonder
ling lijkt. Kijkt u eens, in de maand, die ik bij Sir Anthony Hayden heb door
gebracht, ben ik behandeld als een héér door een héér. Ik heb leeren beseffen,
wat het beteekent, in dienst te zijn bij een Engelsch aristocraat van den
ouden stempel een ras, dat helaas uitsterftIk heb want ik heb 'n paar
scherpe ooren, meneer Redmayne gehoord dat Sir Anthony de dame,
over wie ik het zooeven had, groote sympathie toedraagt, en ik ben voldoende
menschenkenner om te weten, welke mogelijkheden zich openen, nu die
dame weduwe is geworden. Die scherpe ooren, waarvan ik u vertelde, hebben
óók opgevangen, dat die dame een om het zacht uit te drukken niet
zeer aangenaam leven heeft gehad bij haar overleden echtgenoot, en uit een
gesprek, dat ik toevalligerwijze vannacht woordelijk kon volgen, heb ik een
indruk gekregen van wat de aanleiding tot haar ongelukkige keuze kan zijn
geweest. Ik heb het besluit genomen om, voor zoover het in mijn vermogen
ligt, te voorkomen, dat de bedoelde dame in de toekomst door zorgen en
moeilijkheden wordt gekweld. Van die zorgen en moeilijkheden bent voor
een groot deel de oorzaak geweest, meneer Redmayne, zooals mij in den af-
geloopen nacht duidelijk is geworden. Als u gearresteerd wordt, zult u terecht
staan, niet wegens diefstal met braak, maar wegens moord. We behoeven
ons niet te verdiepen in de vraag of u schuldig zult worden bevonden of
niet Als uw schuld mocht worden aangenomen, wordt u natuurlijk op
gehangen en de schande daarvan beteekent de ruïne van het leven van de
dame over wie we het hebben. Vrijgesproken zou u overigens alleen kunnen
worden, indien een ander dan u de moordenaar blijkt te zijn. Maar zooals ik
zeg, we behoeven ons daarin niet te verdiepen, want geen van deze beide
theoretische mogelijkheden -zal ooit werkelijkheid worden."
„Wat bent u dan in vredesnaam van plan herhaalde Bobby hijgend en
zijn doodsbleek gezicht vertrok van angst en wanhoop. „Ik zweer u op
mijn woord van eer, dat ik van plan was de overeenkomst met u na te komen.
Ah Ling. Ik zweer...."
„Houd u alstublieft op 1" De fijne hand ging in protest omhoog. „U moet
toch zelf inzien, dat het niet minder dan een wonder is, dat u op het oogenblik
hier zit en niet in de cel U moet toch begrijpen, dat de politie overal naar
u uitkijkt, dat uw signalement wijd en zijd verspreid, dat uw arrestatie alleen
maar een kwestie van tijd is Ik wensch dat te vermijden ik wensch, dat
als de politie komt om u in hechtenis te nemen, u.welnu, laten we zeg
gen. onschendbaar zult zijn, niet meer in staat om iemand ter wereld nog
last of onaangenaamheden te berokkenen. Ik veronderstel, dat mijn bedoeling
u duidelijk is
„U wilt mij vermoorden schreeuwde Bobby schor.
„Neen, niet vermoorden. Dooden is het juiste woord," was het rustige,
haast vriendelijke antwoord.
„Dat komt op hetzelfde neer. En wat bereikt u er mee Ziet u niet in,
dat mijn zuster gearresteerd zal worden als schuldig aan den moord, wanneer
ik er niet ben om de verdenking van haar af te nemen Ziet u niet in..
„Pardon, meneer Redmayne, verkeert u in de meening, dat uw zuster
den dood van haar man op haar geweten heeft
„Maar goede hemel! Als u er toch bij bent geweest.... als u gezien
hebt.
„Hoe kan ik iets gezien hebben, terwijl het licht uit was?" viel Ah Ling
hem in de rede. „Hoe kan ik iets gezien hebben, dat zich in een donkere kamer
afspeelde
„Maar.
In zijn ontzetting was Bobby half overeind gekomen.
„Ga zitten beval Ah Ling, met een stem koud en hard als staal. En
Bobby gehoorzaamde. „En wees nu zoo goed dit te lezen," vervolgde hij op
denzelfden, onmeedoogend-bevelenden toon.
En de Chinees haalde een velletje papier te voorschijn, dicht beschreven
in het keurige handschrift van een ontwikkeld man.
Bobby las aandachtig wat op het papier stond en een uitdrukking van
grenzelooze verbazing trok over zijn krijtwit, vertrokken gezicht.
„Hemel 1" schreeuwde hij toen en in dezelfde seconde dat hij overeind
veerde, klonk een kort, dof-krakend geluiddat iets had van een ver
wijderd schurend ploffen. En het geluid kwam, omdat Ah Ling's vinger in
deze seconde op den trekker van zijn pistool had gedrukt.
Gabriël Barnett had een dergelijk geluid al eens eerder gehoord en toen
