zijn baas veiliger en prettiger dan bij zijn soortge-
nooten.
De zeeleeuwen worden gevangen in driedubbele
netten met groote mazen. Die worden in kloven op
rotskusten gespannen, en de leeuwen raken vast,
als ze naar zee terug willen. Werken ze één laag
van 't net stuk, dan houdt de tweede of derde wel.
In 't begin willen de gevangenen niet eten, en
kele vasten wel een week. Maar als ze eenmaal
voedsel van hun oppasser hebben aangenomen, is
het eerste derde deel van hun dressuur volbrai ht.
Wc hebben in den dierentuin San Diego vaak heel
wat zeeleeuwen in den grooten open vijver, en acht
daarvan ben ik nu aan 't africhten.
Er is onder de zeeleeuwen evenveel verschil in
geschiktheid en schranderheid als onder de hon
den en onder de menschen. Sommige worden on
middellijk tam, als zij zich eenmaal in de gevangen
schap geschikt hebben zij laten zich met de hand
voeden en streelen, en volgen hun oppasser overal.
Mijn eerste stap bij de dressuur is vertrouwen
winnen. Dit doe ik, door stil uren lang bij hen door
te brengen, als ze pas gevangen zijn. De exemplaren,
die me 't meest geschikt lijken, breng ik in 'n pret
tige tank binnen een der gebouwen, want de dieren
moeten van 't begin af wennen aan 't verblijf bin
nen en aan de tegenwoordigheid van menschen.
Bij die groep uitgelezen zeeleeuwen zittende of
staande, beweeg ik me voorzichtig (geen plotse
linge bewegingen) en praat voortdurend, met mijn
gewone stem, nooit schreeuwend, nooit boos,
nooit vrees toonend, en vooral, hun nooit reden
gevend om mij te vreezen. Ze wennen dan zoo aan
me, dat ze me met hun neus aanstooten. me opzij
duwen, en eindelijk zelfs blaffen, als ik kom.
Als er een toelaat, dat ik zijn kop streel, of een
ander bewijs van hartelijkheid geef, wordt hij on
middellijk beloond met de woorden „Braaf hoor,
braaf hoor 1" en een stuk visch.
DIRECTEUR AFD. DRES
SUUR DIERENTUIN SAN
DIEGO - CALIFORNIË
heeft net zoo'n goeden mond met tanden als de beste
hond. De wijfjes zijn gevaarlijk, als ze iongen hebben,
en al heb ik 't honderden malen zien probeerent is
met mijn weten nog, nooit gelukt, een zeeleeuwen-baby
in gevangenschap groot te krijgen.
Als een zeeleeuw, mannetje of wijfje, op (wee- of drie
jarigen leeftijd gevangen
wordt, hecht hij zich
vaak even zeer aan zijn
meester als een goedver
zorgde hond. Kapitein O.
Allan Hancock heeft al
jaren een zeeleeuw op zijn motorjacht.
Bubbles, zooals het dier heet, heeft een
tank aan boord, en vrijheid van beweging
op het achterdek. Hij mag ook in zee zwemmen, blijft dan
soms een heelen dag weg. maar komt altijd vóór donker terug.
Zeeleeuwen zijn in
telligenter dan
honden en pre
cies even harte
lijk ze leeren even vlug,
vergeten nooit, en doen
sommige kunstjes beter,
met name het spelen met
vuur. !k ben al twintig
jaar zeeleeuwen aan 't
africhten, en nog komt 't
dikwijls voor, dat ik mii
verbaas en verheug om
een nieuw bewijs van hun
schranderheid.
Ik herinner me een
dier, dat ik jaren geleden
gedresseerd heb. Het was
bang voor vuur, maar
deed de andere kunsten
heel goed. Toen ik zijn
volledig vertrouwen ge
wonnen had, begon ik
die vrees te bestrijden.
Eerst hield ik pas ver
koold hout onder zijn
neus, zonder vlam of
gloed; zoo leerdehij, dat
de geur van vuur hem
niet kon deren. Toen
schilderde ik zijn haiter,
stok en bal, en den hoorn,
waarop hij blies, helderoranje-rood,zoo goed mo
gelijk vlamkleurig. Daardoor leerde hij, dat de
kleur van vuur geen pijn deed. Daarna wende ik
hem aan hitte, door een eiectrischen bedwarmer bij
zijn neus te houden, en eiken keer, als hij het kalm
verdroeg, kreeg hij een stuk visch tot belooning.
Het duurde niet lang, of hij speelde volmaakt en
zonder eenige vrees met zijn brandenden fakkel.
Als u een gedresseerden zeeleeuw ziet, kunt u er
gerust op rekenen, dat hij van een smalle kust
strook aan de Zuidzee komt, ongeveer tusschen
Santa Barbara, Californië, en de zuidpunt van het
Mexicaansche schiereiland. Nergens ter wereld zijn
de zeeleeuwen zoo handelbaar, zoo leerzaam,
zoo makkelijk te vangen en zoo makkelijk af te
richten.
Door zeelui wordt wel verteld, dat men de „zee
honden", zooals zij ook de zeeleeuwen noemen, ge
rust kan naderen op hun rotsen en streelen of voe
deren, dat men ze met een visch in een kooi kan lok
ken, en de jongen zóó kan oppakken en met de
hand grootbrengen.
Men moet dit echter maar niet probeeren. Men
kan een wilden zeeleeuw niet zoo dicht naderen,
dat men hem kan streelen en al kon men wél
dicht genoeg bijkomen, dan raakte men een hand
kwijt, als men die uitstrekte, want de zeeleeuw
Repetitie- voor het balanceer-nu.tuner der zeeleeuwen, die met een
grooten bal op hun neus 'n trapje beklimmen en ooer een balk schuiven.
Een paar maanden geleden echter, toen Bubbles
uit zwemmen was, kwam er een kudde wilde zee
leeuwen langs. Het tamme d!er vluchtte aanstonds
naar het jacht, huilend als een bange hond, en wil
nu met geen geweld de zee meer in. Hij vindt 't bij
