Oorlogs-pad
dat de
wordt
p zeke-
ienieje
sneller
oonte
eheer
tot
hVOC
nstiye
hondje nog zoo genoeglijk knaagde, straks op uw tafel verschijnt in den vorm van
een smakelijk griesmeelpuddinkje I Maar laat ik u meer details besparen.
We raken hier den eeuwigen kringloop der dingen, en een vluchtige aanraking
is wellicht al voldoende, 0111 velen aan het peinzen te brengen over de raadsel
achtigheid van dit bestaan.
Het is zoo de gewoonte, dat de afdeeling vodden in de beter gesitueerde huishou
dens beheerd wordt door de dienstbode, die het voorrecht bezit, min of meer groote
hoeveelheden van het waardeloos verklaarde op te stapelen tot op zekeren dag het
heesche „voddcnieje" het hart dier gedienstige sneller zal doen kloppen. In een oog
wenk is zij aan de deur,
de nu kostbaar geworden
last wordt gewogen en
nooit te licht bevonden.
Want dit is ook wel
merkwaardig, dat, waar
in alle andere artikelen,
„kwaliteit" bestaat, in
dit artikel maar één soort
aanwezig is, die altijd
zijn geld opbrengt.
Veel is dat echter niet.
Eens heb ik het meege
maakt, dat onze Mina de
zooveelste, die nog maar
kort „in stad" vertoefde,
op vleugelen naar de deur
snelde en even later adein-
H c« de eerste oogst gaat op de kar.
Een goeden dag maakt de voddenkoopman als hij voor
'n koopje een kostbaar ottervel weet machtig te worden.
en dat hij bij het tuinieren met wel
behagen om zijn leden hangt, wordt
door mama in een overmoedig oogen-
blik naar de mand verwezen en het
huis buitengesmokkeld. Ontelbare min
of meer ernstige scènes heeft de mand
op haar geweten.
Maar zwijgen wij daar verder over.
Het hoort trouwens ook niet tot het
bedrijf.
De voddenkoopman is zich waar
schijnlijk van dezen achtergrond van
zijn bedrijf niet bewust. En gelukkig
maar. Want ondanks het verhevene
van zijn beroep, dat we hier naar
voren trachtten te brengen, brengt
het toch niet meer dan een mager be
staan, dat onmogelijk inspireeren kan
tot philosophische overdenkingen.
De verpakte vodden worden naar de kade vervoerd.
vanwaar de reis per schip verder gaat.
'.-li
loos en stralend van vreugde kwam mededeelen, dat een
aantal vodden den ongelooflijken prijs van f i.60 had
opgebracht. We schudden verwonderd ons hoofd over
deze ongewone koersstijging van den afval der aarde,
maar lieten het er bij. 's Avonds vroeg de vrouw des
huizes: „Mina, je hebt toch het zinken kinderbad, waarin
je de vodden had, wel binnengehaald?"
„Ee"? zei Mina, „je bedoelt dat ouwe dienk, wae de
vodden in wazze? E, dat 'eit die vint ok mee'enomen.
Dit verklaarde den ongewonen prijs en daarmee was de
hoop op voortduring van het hooge prijsniveau weer
verdwenen.
Onnoodig te zeggen, dat de voddenmand dikwijls een
groote rol speelt in het leven van verschillende huisge-
nooten. Laten we zwijgen over de vele disputen, over het
al dan niet wegwerpen van een of ander kleedingstuk, waar
voor de mand een al dan niet welkome bergplaats wordt.
Het gerafelde huisjasje, waarin papa zich gelukkig voelt,
4 v-
