door
BEVERLY BBRNES
VRIJDAG 10 JUNI 1932
No. 2
Een fanatiek Indische
fakir, die, geheel met een
witte klei-aarde bestre
ken, gedurende den tijd
der godsdienstige
processies, op een
met scherpgepunte
spijkers beslagen
bed den dag
doorbrengt.
De „wonderen" der fakirs wekken nog steeds
veler verbazing. Men begrijpt niet, hoe een
mensch 'n heelen dag op spijkerpunten kan zitten,
zich scherpe naalden in 't vleesch kan laten drijven
of hoe zoo'n bruine broeder in een uur tijds een
zaadje kan laten opgroeien tot een boom en
wat er verder besproken zal worden in dit artikel.
De wetenschap echter heeft den sluier van geheim
zinnigheid weggetrokken van die vertooningen, en
voor vele fakirkunsten aangetoond, dat zij langs
volkomen natuurlijken weg hun beslag
krijgen.
Een fakir hoeft niet altijd een gooche
laar te zijn al zijn sommige goochelaars
tevens fakir. Het woord, oorspronkelijk een
Mohammedaansche term, beteekent, evenals „der-
wisch," een godsdienstige bedelaar. De Indische
godsdiensten hebben het woord overgenomen en
over heel de wereld bekend gemaakt.
De goochelkunst van Indië is volstrekt niet
buitengewoon. Tal van tooneelgoochelaars doen
veel verbazingwekkender dingen Howard
Thurston en menige andere goochelaar doen fakir
wonderen beter dan de fakirs zelf.
De toer van het spijkerbed, het menschel ij ke
speldenkussen enz. zijn door Indiërs het eerst in
Europa en Amerika vertoond, maar door anderen
nagedaan. Zich levend
laten begraven was ook
een nieuwtje tot wijlen
Harry Houdini en an
deren er een veel mooier
vertooning van maak
ten, dan de Indiërs ooit
hadden durven droomen.
Het vermogen der fakirs
om pijn te verdragen, is
echter door den Franschen
geleerde Henri Pieron het
best verklaard. Zijn on
derzoekingen hebben uit
gemaakt, dat de zooge
naamde pijn geen eigen
werkelijk bestaan heeft,
maar waarschijnlijk een
door de menschheid ver
worven instinct is, dat
waarschuwt tegen gevaar.
Er zijn vele voorbeelden
van menschen, die in
toestanden van diepe
geesteswerkzaamheid
geen pijn gewaar werden.
Dr. L. Gualiano, een Itali-
aansch geleerde, heeft
een groot aantal misdadi
gers na hun veroordee
ling onderzocht, en be
vonden, dat zij niet in
staat schenen te zijn, om
pijn te gevoelen. Zij
merkten zelfs niet, dat er
naalden tot onder hun
huid werden gestoken.
Een man, die uit een
brandend huis sprong,
kreeg een poos later pijn,
en merkte, dat een spij
ker dwars door zijn voet
was gedrongen. Hij had
er in de opwinding van den
brand niets van gevoeld.
Volgens de anatomisten
komt het zelden voor,
dat een zenuw onafgebroken doorloopt van de
huid naar de hersenen, waar gewaarwordingen
bewust worden. Er zijn korte tusschenruimten,
waar de pijngevoelens overheen springen, zooals
een electrische vonk over een gaping springt.
Soms echter zijn de zenuweinden niet naar elkaar
toe gericht, maar teruggebogen, en dan kan er
geen sensatie dóór er kan geen pijn gevoeld
worden.
Deze vorm van gevoelloosheid is vaak door
hypnotiseurs op het tooneel te voorschijn ge
roepen hypnose deed hier het werk, wat anders
hysterie verrichten kan.
In de middeleeuwen nam men o.a. deze proef,
om na te gaan, of een bepaald persoon behekst
was: er werden naalden in verschillende deeien van
het lichaam gestoken, om de „doode plekken",waar
de klauwen des duivels het lichaam hadden aange
raakt, te vinden. Als de verdachte in lichten graad
hysterisch was, en daardoor niet bij iederen prik
opsprong, werd zij als heks veroordeeld.
Bij sommige rassen nu, met name de Mongolen,
de Hindoes en de Eskimo's, heeft zich het vermo
gen, om de pijn uit te schakelen, ontwikkeld tot
een raseigenschap. Het Sufiïsme, in Perzië en
Turkije, en het Hindoesche Yogaisme hebben de
hypnose krachtig beoefend, en beoefenen de extase,
door muziek, drogerijen en dans ontwikkeld, als
een kunst. De Hindoe-god Siwa was de groote
Yogi, en zijn volgelingen nemen aan, dat zij door
hypnose en versterving wonderbare krachten en
heerschappij over de natuur kunnen verkrijgen.
Het is buitengewoon makkelijk voor de fakirs
„wonderen" te doen, als zij voor een zuiver Indisch
publiek staan. Die raken door hypnose zoover, dat
ze alles gelooven. Een heel gewoon maniertje is de
„zuurstof-dronkenschap": door beurtelings lang
zaam en snel ademhalen en lang den adem inhou
den wordt het bloed oververzadigd met zuurstof.
Dat soort van dronkenschap kennen we tegen
woordig ook van vliegers, die op groote hoogte
hebben gevlogen. Vaak zijn zij uren na de landing
ontoerekenbaar, praten wartaal en vertoonen
alle verschijnselen van acute dronkenschap.
De Indische toovenarij is heel iets anders. Er zijn
duizenden goochelaars in Indië, zegt Howard
Thurston, maar hun trucs zijn heel simpel, lijken
niets op wonderen en worden door vaklui gemak
kelijk ontmaskerd.
Een der meest vertoonde kunsten b.v. is de truc
van den mango-boom. De „toovenaar" plant een
zaad van de mango, legt er een doek over, zingt
geheimzinnige tooverspreuken, heft van tijd tot
tijd den doek op, en laat dan zien, dat het boompje
telkens gegroeid is, tot 'n hoogte van een meter zelfs.
Zijne Kon. Hoogheid Abdulsa-
lamkhan. de door allen erkende
fakir-koning van Indië. een be
roemdheid in de buurt van
Lncknow, waar hij zijn hoofd
kwartier heeft.
