1
No. 2
VRIJDAG 10 JUNI 1932
37
IN SIBERIË
kwam. Maar het is wel zeker, dat de wets
bepaling niet overal wordt opgevolgd, hetgeen
ook niet behoeft te verwonderen, daar vele families
behooren tot zwervende nomadenstammen, op
welke nauwelijks eenige controle mogelijk is. Zoo
kan men er zeker van zijn, dat in verafgelegen dor-
pen of hutten een boer zijn dochter nog „van de
hand doet" voor een pak tabak of een hoeveelheid
wodka. Ondanks de taaiheid der voorvaderlijke
zeden dringen, gelijk gezegd, de wetten langzaam
door en steeds kleiner wordt het aantal dergenen,
die buiten hun bereik weten te blijven.
Het contact met de overige wereld wordt nau
wer. De reizende journalist Lubinski verhaalt, dal
hij er niet op had durven rekenen, de vrouwen der
Kirgiezen te zien te krijgen. Maar het tegendeel ge
beurde. In de dorpen kwamen de vrouwen en mcis-
I
'ri Beauty der
Siberische steppen.
Aldus houdt een Chakassen-priesteres haar vlechten hij elkaar.
jes nieuwsgierig uit de leemen hutten
te voorschijn, bekeken met verwondering
zijn fotografietoestel en snoepten van de
bonbons, die hij haar presenteerde. Wel
een bewijs, dat het bekende gezegde
„de Kirgies verbergt het aangezicht van
zijn vrouw voor den vreemdeling" aan
het verouderen is. In het aangrenzende
gebied der Oiroten, die op den rand van
Mongolië wonen, trof de reiziger reeds
een heele generatie aan van jonge meisjes,
die zich de Westersche ideeën hadden
eigen gemaakt, de landsdracht hadden
afgelegd en vervangen door blouse en
rok, die hun pekzwart haar hadden afge
sneden en een opleiding ontvingen voor
onderwijzeres. En toch waren haar moe
ders nog als koopwaar aan den man ge
bracht, en kwam het voor,dat een meisje
van drie maanden reeds als bruid ver-
De naaimachine in de Siberische step
pen een rijkdom poor iedere familie.
kocht werd,om zoodoende eerst zeventien jaar lang
in het huis van haar schoonouders een harden
diensttijd te hebben, waarin zij, naar onze begrip
pen, als slavin werd behandeld.
Een zeer merkwaardige ontdekking deed deze
journalist bij de Chakassers, die langs de oevers
van de machtige Jenissei-rivier wonen. Bij hen
is de vrouw weinig meer dan een slavin, en bij het
huwelijk wordt zij door haar ouders eenvoudig weg
aan den meestbiedenden jonkman verkocht. Toch
kwam het voor, dat zulk een vrouw een geheel dorp,
ja een geheele streek beheerschte, daar zij soms de
rol vervulde van, het klinkt een beetje dwaas,
„medicijnman". Wanneer nl. zulk een wonderdok
ter sterft zonder zonen na te laten, gelooft men,
dat zijn „krachten" op zijn dochter overgaan. Deze
wordt dan een soort priesteres van haar stam. Maar
ook hier doet de invloed van den nieuwen tijd zich
gelden en het zal niet lang meer duren, of deze vrou
wen zijn uit haar bij uitzondering bevoorrech
te positie gestooten. Deze priesteressen, gelijk zij
nog worden aangetroffen, dragen een bijzonder
kleed, dat haar hoogen rang aanduidt. De haren
dalen in twee zware vlechten naar beneden en wor
den samengebonden door een.... veiligheids
speld.
Zoo bleek Europa hier te zijn doorgedrongen.
En wanneer men in de gelegenheid is de markten
in de Siberische hoofdsteden te bezoeken, dan be
merkt men alras, dat de vrouwen bijzonder oog
hebben voor die koopwaren, welke ook de Euro-
pecschc huisvrouw onontbeerlijk acht.
Ook het Chgkas ser-meisje heeft
tegenwoordig hnnr afspraakje". Chakassen baby.
