L l/pW'I Cf vonWÖ t{
Siegfried Blutstein vertrok dus, en de andere huurders kwamen hem
langzaam achterna, bedrukt, zwijgend en verbitterd. Zij keken elkaar
niet eens aan.
Alleen toen mevrouw Giesecke, beneden voor de deur, „zoo n beest
zei, knikten ze allemaal met nadruk. u
De heer Pietsch echter stak een sigaar aan. Van dat huis in de Mahren-
holzstraat had hij niets dan narigheid.
Wacht maar. Als hij dat volk er eerst maar eens uit had.
Het bod van den heer Magnussen, die het huis wou huren om het als
kantoor te gebruiken, bedroeg meer dan tweemaal zooveel, als de huur van al
die hongerlijders bij elkaar.
Maar die wouen er maar niet uit't zou ook een heele toer voor
zijn, ergens anders onderdak te komen.
't Was zonde en jammer....
Hij rookte.
Tijdens de diplomatieke onderhandelingen van de huurders met den heer
Pietsch werd er in de Mahrenholzstraat nummer 17 een soort krijgsraad
gehouden.
Flox zat op de tafel in de huiskamer met haar beenen te bengelen.
Tommy zat tegenover haar in den grooten leunstoel, en hij had de beenen
opgetrokken als een Turk het was uit een oogpunt van gezondheid niet
geraden in de woning der Winters langen tijd met den vloer in aanraking te
bll,V Alles was vochtig. De kou trok langzaam en geniepig op, door alle leden
6 Flox was zooeven van haar kantoor thuisgekomen, en eerst nu hoorde ze
van Tommy, dat de huurders dien morgen besloten hadden tot een gezamen-
lijken pelgrimstocht naar den huisheer.
Over dien kerel gisternacht heb ik maar niets verteld, zei hij nadenkend.
„Maar nu wou ik er met u toch wel graag even over spreken, juffrouw Flox.
„Komt u maar op, meneer Thomas."
„Tommy alstublieft," smeekte hij. „Thomas klinkt zoozoo onge-
loovig. Afschuwelijk. Nou, één ding lijkt me duidelijk al die ongelukken hier
in huis, daar zit wat achter. Er is ergens iets niet, zooals 't zijn moet, en ik
moet er achter zien te komen, wat er aan mankeert.
Flox zat hem doodkalm te bekijken.
Waaróm moet u dat eigenlijk vroeg ze. „Wat kan t u schelen, wi
er zoo flauw is, hier electrische leidingen uit elkaar te peuteren en water
balletten te organiseeren. Wat.
Ze zweeg opeens.
Bijna had ze hem gevraagd, wat hij hier eigenlijk in t algemeen kwam
doen, de zoogenaamde reiziger in parfumerieën.
Maar dat was bijna even erg geweest als een regelrechte verklaring, waa
ze natuurlijk niet op gesteld was. Heelemaal niet.
Hij zweeg een poosje. Nu kwam het er op aan, vooral geen fout te maken.
Ze had hem gisteren, in een oogenblik, dat ze zichzelf niet beheersc en
kon, bewezen, dat ze hem dat geval met Bobby niet kwalijk nam, meer
nog dat hij haar niet heelemaal onverschillig was.
Maar vandaag was ze schichtig en.... hoe moest hij t zeggen, wij
felachtig. Hij merkte, dat zij zich innerlijk verwijten maakte over haar houding.
Als hij zich nu rechten scheen aan te matigen, die hij nog niet beza
die ze hem tenminste nog niet met vollen wil en onbewimpeld gegeven had -
kon hij alles voor zichzelf bederven.
U weet toch wel, die kerel, dien ik gisternacht achterna gewandeld
ben,"die van de trap af kwam hollen, toen we.... toen we in 't gangetje
St°" Flox kon niet beletten, dat zij vuurrood werd, en toen hij het zag, had
hij liefst naar haar toe en op de tafel gesprongen, om haar hoofd tusschen zijn
handen te nemen zooals gisternacht, „toen zij in 't gangetje stonden
maar het gelukte hem nog juist, dien lust te bedwingen.
Nou dat was dezelfde kerel, waar ik mee aan t boksen geweest
ben dien eersten avond, dat we kennis hebben gemaakt, en ik had hem
toen nog een souvenirtje beloofd. Hij is verdwenen in een zijstraat van het
Reichskanzlerplein in de villa van een zekere mevrouw of juffrouw Renee
Malvy. Kent u dien naam
Renée Malvy? Natuurlijk. Ze danst inWaar danst ze ook weer? O
ja in 't Nieuwe Operetten-theater. In een revue. „Duizend Mooie Meisjes
heet 't stuk, of zooiets."
Die schijnt er dus iets mee te maken te hebben, zei Tommy De auto,
waar de kerel mee gekomen was, werd in haar garage gereden. Weet u wat,
we moesten die revue direct vanavond maar eens gaan kijken, en onze oogen
en ooren goed openzetten. Hebt u detective-talent
„Dat weet ik niet, maar zeker wel genoeg, om naar een revue te kijken,
denk ik."
„Uitstekend." No. 7
Tommy sprong van zijn stoel op en af en strekte de hand
naar haar uit. t
Overeenkomst, bond, verbintenis," zei hij plechtig. „N.V. Flox en
Tommy, detective-bureau. Nasporingen, inlichtingen, bemiddelingen. Uit
stekende referenties."
Flox lachte nog eens. Het sloeg in. Ze was van haar twijfelingen at, en
zoo onbekommerd als een kind, dat men een nieuw spelletje heeft voorgesteld.
Hij greep naar een krant.
Duizend Mooie Meisjes", met Harald Larsen en Renée Malvy. Aanvang
acht uur Het is nu bij zevenen. Ik geloof, dat we ons maar moesten gaan
aankleedcn. Ik zal om half acht bij u aankloppen. Tot wederziens,compagnon.
„Tot wederziens."
Wacht evenvindt u niet, dat compagnons elkaar met jij en jou
hooren aan te spreken
Flox rimpelde even het voorhoofd.
„Dat is alleen in het parfumerieënvak gewoonte," verklaarde ze, „niet
bij detective-firma's."
En zij verdween.
TWAALFDE HOOFDSTUK
Ruim een half uur later reden zij naar het Nieuwe Operetten-theater.
Van tijd tot tijd wierp Tommy snel een schuinschen blik op Flox,
die naast hem zat.
Hij zag haar vandaag voor 't eerst in uitgaanscostuuin, en zijn hart
verheugde zich.
Wat was ze chic
Er zijn zooveel meisjes, die zich voor den dag heel aardig weten te klee-
den en toch bij de keuze van haar uitgaanskteeren niet meer smaak toonen
dan'een dame uit Midden-Afrika of zelfs een burgerdame uit Engeland. De-
eenvoudige, donkerroode japon, die ze droeg, niet te simpel en niet te opzich
tig, stond haar uitstekend.
Eigenlijk een onnoozel idee, dat ze in die revue iets te weten zouden
kunnen komen. Hoopte hij dat eigenlijk wel Of was het alleen zijn verlangen,
met Flox uit te zijn, dat hem gedreven had
Goed bekeken was het hoogst onwaarschijnlijk, dat de dansdamc iets
met de heele zaak had uit te staan. Het kon bijna niet
Wat had zij er voor voordeel bij, of in het huis Mahrenholzstraat 17
waterwerken aan het spelen gingen, of daar de trapleuningen afknapten
Sherlock Holmes zou natuurlijk in de koffiekamer van het Nieuwe Operetten-
theater een beetje sigarenasch gevonden hebben, die ontwijfelbaar gemorst
moest zijn door een zeeman die het aan zijn longen had, in een donker pak
en met duistere bedoelingen rondliep, de verloofde van de danseres was, en op
zijn linkerkuit een blauwen draak en de geheime geschiedenis van Mahren
holzstraat 17 ingetatoueerd droeg. Of iets dergelijks.
Het was misschien ook al een onnoozel idee, dat hij voor detective wilde
gaan spelenals reiziger in toilet-artikelen had hij zich al meer dan vol
doende geblameerd.
Maar het beroep van detective had ontegenzeggelijk zijn voordeelen.
Het beste bewijs daarvoor was, dat men Flox naast zich in den auto kon
hebben, dat men met haar uitging en bovenal dat men met haar regelrecht
een verbond had kunnen sluiten.
Wie weet of er zich toch niet nog een gelegenheid zou voordoen, om als
detective de smetten uit te wisschen, die men als reiziger in parfumerieën
had opgedaan
Verbeeld je bijvoorbeeld, dat hij dien grooten kerel van laatst eens tus
schen zijn vingers kreeg.
De „Duizend Mooie Meisjes" scheen een succes-stuk te zijn. Lr stond
een breede slang van menschen voor de kassa, hoewel 't nog ruim 'n kwartier
vóór het begin der voorstelling was.
Tommy wachtte geduldig en drong ongemerkthij nam een kleine zij
loge in het parket, en slenterde daarna met Flox door de gangen. Het meisje
maakte schalksche opmerkingen over de opgedirkte uitgaansmenschen,
nooit venijnig, maar altijd raak.
Hij amuseerde zich uitstekend.
Toen werd er gebeld, en buiten begonnen de auto's voor te rijden, alsof
dat teeken voor hen gegeven werd.
De bezoekers, die ruimer met aardsche goederen gezegend zijn, kwamen
tusschen het eerste belteeken en het tweede bedrijf dat is zoo de gewoonte
in Berlijn.
In de loge was Flox in een stralend humeur.
Ik heb nog altijd die óöö-stemming," zei ze, „net als vroeger, toen ik
als klein kind voor 't eerst Hans en Grietje en de Poppenfee te zien kreeg."
„Oöö-gevoel Hoe is dat
„Dat krijg je, als 't donker wordt, en als 't gordijn opgaat."
Toen had hij haar liefst nog maar eens gekust. Zij had zich wat naar voren
gebogen en bestudeerde de bezoekers.
Ze zag geen enkele kennisJammer
Het was wel prettig geweest, zoo gezien te worden. Dat wil natuurlijk
zeggennee, waarom zou ze zichzelf iets wijsmaken. Hij
