Op tets dooi ons land.
116
VRIJDAG 24 JUNI 1932
No. 4
D O O R HARÓL D B AYN E S
paar dagen bedenktijd en liet de bescheiden aan
rechter Oreyson zien, die ze nauwkeurig onderzocht
en de zaak bona fide verklaarde. Hij raadde den
jongen farmer zelfs sterk aan, van deze prachtige
gelegenheid gebruik te maken. Het resultaat was,
dat Jack de documenten teekcnde en zelfs den
moed vond Jane te vragen om hem te trouwen.
Het scheen', dat het meisje heelemaal niet verrast
was door zijn vraagook de oude heer, die
Jack altijd graag had mogen lijden, stemde toe.
Opgewekt streelde Jack den nek van Fred en ver
telde hem, dat hij beslist de gelukkigste man van
New Jersey was.
Nu, elk wereldwijs inensch had Jack Tomer kun
nen vertellen, dat hij te veel geluk op eens had en er
veel te trotsch op was. Dat het allemaal te vlot en
te mooi was. Jack leerde de waarheid daarvan,
toen hij een paar dagen later naar het postkantoor
ging om de September-aflevering van „De Veefok
ker" af te halen. Ted Williams' artikel zou zijn
stier voorgoed beroemd maken Ongeduldig sloeg
hij het blad open. Maar.... Las hij goed?
Dat daar En déze regel „Nog nooit hebben wij
het meegemaakt, dat 'n eerste prijs werd toegekend
aan zoo'n absoluut derde klas stier als Fred van
mr. Tomer een waardelooze fokstier."
Hoe was dat mogelijk Ted Williams, die zijn Fred
eerst zoo geprezen had? Ted Williams, die een
veefokker kon maken of breken. Diep verslagen
ging Jack naar Jane's huis en toonde daar de krant.
„Wat gemeen, wat vreeselijk gemeen barstte 't
meisje uit. „Maar gelukkig dat het contract met de
Wintcr-compagny afgeteekend is. Anders had je
kans, dat Winter nog terug krabbelde. Toe nou,
lieve jongen, kijk toch niet zoo ongelukkig. Alles
komt nog wel goed."
Maar Jack bleek alle reden te hebben voor zijn
pessimisme. Want een week later kwam 't bericht,
dat het pasgevormde Winter-Tomer syndicaat
bankroet was. Rechter Greyson was even verbijs
terd als Jack, toen het ontstellende nieuws kwam.
Hij ging naar de stad om de zaak weer te onderzoe
ken. Bij zijn terugkomst stapte hij bij Jack af om de
meer dan verschrikkelijke resultaten mede te deelen.
Het was hem uit goede bronnen gebleken, dat de
jongeman schandelijk bedrogen was. Glak had zich
gewroken. De gewetenlooze kerel had „De Veefok
ker" eenvoudig opgekocht den redacteur, Ted Wil
liams, had hij voor grof geld omgekocht om het
ongunstige artikel over den stier te schrijven. Meer
nog. Winter was een satelliet van Glak, op Jack
afgestuurd om hem over te halen tot deelgenoot
schap in het syndicaat, dat daarna over den kop
ging zooals te voren afgesproken was. De aan
deelhouders moesten dus betalen
,,'t Is de handigste zwendel, dien ik ooit gezien heb,
beste jongen moest de heer Greyson bekennen.
„Twintig jaar beurservaring hebben hem geleerd,
de zaak zoo doortrapt sluw op de zetten, dat de wet
geen vat op hem heeft. Zelf loopt hij geen schade
bij de liquidatie van de company. Maar jij zit er in.
Geld heb je natuurlijk niet, dus om de schulden van
de company te betalen komt jouw boeltje onder
den hamer. Ook Fred, die dan voor een zacht prijsje
door Glak natuurlijk gekocht wordt. Dat was zijn
heele opzet, 't Is een duivel, die kerel, 't Ergste is,
dat ik je door mijn advies geholpen heb in den put
te raken. Ik moet je bekennen, dat ik haast niet naar
huis durf te gaan, om Jane onder de oogen te komen.
Niemand van ons kan financieel tegen den schurk
op. 't ls ellendig."
Diep verslagen bleef Jack achter. Het resultaat
van jaren arbeid wèg en bovendien zou het nu
weer jaren duren, voor hij in 'n positie zou zijn om
met Jane te huwen.
Den volgenden morgen was hij in zijn stallen,
toen plotseling twee armen om zijn hals werden ge
slagen. Een wonderlijk aardig meisje keek hem een
oogenblik later in de oogen.
„O, lieve jongen," zei ze, „vader heeft me alles
verteld. Ik weet niet wat ik zeggen moet, behalve
dat we zoo gauw mogelijk gaan trouwen. We zullen
samen voor een nieuw bestaan vechten, hoor."
„Neen", hakkelde hij, „ik kan jou toch niet
,,'t ls allemaal in orde hoor," zei ze kalm. „Zelfs
vader stemde toe na een paar uur. En jij moei
Kijk,"ging ze door, „daar heb je juist den man, dien
ik gevraagd heb hier te komen."
Jack keek op. Om den hoek kwam Jeromi Glak aan
wandelen. De jongeman balde de vuisten.
„Stil, lieve jongen," fluisterde het meisje. „Wees
niet ruw tegen hem. Later zal ik alles uitleggen."
Li.sf,
Het conflict tusschen Jeromi Glak en Jack Tomer
begon na de groote jaarlijksche veekeuring
van Newjersey, Jeromi Glak was 'n financieele reus.
Na zijn vestiging in de streek trachtte hij door geld
goed te maken wat hem aan kennis ontbrak. Uit
Europa liet hij rasschapen en raspaarden komen.
Ook ander vee. Veel vee. 't ls met het vee-avontuur
dat wij hier te maken hebben. Drie jaar na zijn
eerste optreden als boer zond hij 'n tweejarigen
stier naar de groote keuring, het puikje der stieren.
Dat dacht hij vóór de keuring. Toen deze was af-
geloopen, was de eerste prijs door de jury toegekend
aan den besten fokstier. Dat bleek niet de stier
van Jeromi te zijn, maar de tweejarige stier „Fred",
eigenaar de jonge Jack Tomer, een landsman van
New Jersey, wiens familie ook reeds Fred's ouders
en grootouders had gefokt.
Nadat de keuring was afgeloopen en het vee naar
de stallen was teruggeleid, onderdrukte Glak zijn
woede en zocht den eigenaar van den bekroonden
stier op. Hij vond Jack in een stal, druk bezig zijn
geliefden stier te tooncn aan een bijzonder aardig
slank meisje, geheel in het wit gekleed.
„Is u Tomer?" riep Glak in de ooren van den
opgewekt pratenden Jack.
„Jawel," gaf die ten antwoord, nijdig dat hij
gestoord werd in zijn gesprek met liet meisje, dat
zich nu een paar pas verwijderde.
„Ik ben Glak," zei de ander „Jeromi Glak. Wel
van me gehoord zeker, hè Natuurlijk. Maar ik
wou u eens spreken over dien stier van u. 'n Toeval,
dat hij won van mijn stier, 't Geluk heeft het dit
maal gewonnen van de wetenschap...."
„Mijn stier," viel Jack in, gekwetst door Glak's
optreden, „mijn fokstier een toeval, een geluk
Mijn prijswinner is het resultaat van jarenlange
proefnemingen. Dacht u, dat de jury
Glak glimlachte, zooals men glimlacht om het
beteekenislooze babbelen van een kind. Hij wuifde
afwijzend. „Goed, goed I Laat die stier van u puik
zijn. Best. Maar laten we tot zaken komen. Hoeveel
moet u er voor hebben
„Voor Fred?" vroeg Jack verbluft. „Voor Fred?
Die is niet te koop." Liefkoozend streek hij over
den fliiweeligen nek van zijn stier en keerde zich
om, als teeken dat het gesprek was geëindigd.
Maar zooiets had op Jeromi Glak absoluut geen
uitwerking.
„Kom kom," hervatte hij. „Niet te koop? Alles
is te koop. Als je maar betalen kunt. Wat dunkt u
van 9000 dollar voor uw stier U schudt van neen?
Nu, ik wil royaal zijn 10.000 Dollar I"
Jack ging vlak voor den ander staan hij begon
zijn geduld te verliezen.
„Eens en voorgoed hij is niet te koop I Niet te
koop I Knoop dat in je ooren. Ik ken je ik heb
veel over je gehoord. Ik heb gehoord, dat je bedoe
ling is, door je geld iedereen hier in de streek er
onder te krijgen. Maar ik heb maling aan je duiten.
Mijn fokstier is niet te koop. En doe me een genoe
gen en ruk in. Dit is een stal."
Glak staarde den jongeman eerst verbaasd aan,
daarna kwam er een blik in zijn oogen, waarvan
menig financier in Wall Street Jack had kunnen
zeggen, dat het onheil voorspelde. Den besten
kenner van de jury, Ted Williams, had hij hooren
zeggen, dat Fred de beste stier van de laatste tien
jaar was. En zijn uitspraken bezaten gezag in de
veefokkerswereld. Bovendien, hij werd hier ge
dwarsboomd, niet door een Wall Street geldmag
naat, maar door een farmer een boer, die hem
niet alleen zijn stier weigerde, maar hem boven
dien beleedigde I Voor 'n
man van Glak's aard was
hier maar één oplossing
mogelijk.
Gelukkig onbewust
van wat hij zichzelf op
den hals had gehaald
verliet Jack den stal om
Jane Greyson te zoeken.
Jack's land grensde aan
het grootere van rechter
Greyson sinds hun kin
derjaren waren de jonge
lui vrienden geweest. Het
was Jane's opgewekte
moed, welke hem steeds
een steun was geweest,
zijn landerijen schuldvrij
te maken. Hij had nog 'n
doel haar eens te mo
gen vragen de zijne te
worden. De glorie van
dien dag bracht zijn doel
zeker dichterbij. Met zoo'n
stier als Fred zou de
Tomer-veestapel beroemd
worden. Nog ve.el nader
kwam dat doel, toen hij
twee dagen later bezoek
kfgeg van 'n zekeren Jim
Winter. Winter was de
promotor van een pas
opgericht syndicaat, dat
ten doel had 'n georgani
seerde verbetering in den
veestapel te brengen.
Winter had gehoord van
Fred's succes, zoodat hij
den eigenaar op uiterst
voordeelige voorwaarden
een positie in 't syndicaat
aanbood. Jack vroeg een
BOOMF.N EN BRUGGETJES -
NEDER LANGBROEK IN DE ZUID
OOSTHOEK VAN UTRECHT.
