SCHOTSCH
VOLKSFEEST
Ochotland behoort niet tot de landen, welke door vacan
tiereizigers bij voorkeur worden bezocht. Ten on
rechte evenwel, want men treft er nog een prachtig en
ongerept natuurschoon aan, dat zijn weerga in Europa
niet vindt.
De Schotsche meren en
heuvels, de heidevelden
j&ftf i en de rotsgebergten verdie-
mrf nen 'n grooter vermaardheid
dan op het oogenblik het
echte, critische
De tamboer-majoor der Hooglanders
De zwaarddanser, gracieus
als een prima ballerina.
VRIJDAG 1 JULI 1932 No. 5
De muziek trekt voorbij
geval is. De bewoners zijn er zwijgend,
eenvoudig en gastvrij. Voor dengene
die niet bovenmatig aan comfort
hecht, is het Schotsche hoogland on
getwijfeld een begeerenswaardig reis
doel, en mocht hij de „beschaafde
wereld" weer in willen trekken, dan
liggen Edinburgh, Glasgow en Aber
deen altijd nog dicht genoeg bij.
Wie in den zomer door Schotland
reist, mag niet verzuimen van de veel
vuldig geboden gelegenheid, om volks
feesten bij te wonen, gebruik te maken.
Op den dag van het feest trekken doedel
zakspelers door de straten om de menschen
vast in de vereischte stem
ming te brengen.
Van de Schotten weten vele menschen niet veel meer
dan dat zij in een kwaden roep van ongcloofelijke zuinigheid
staan, en dat zij in hun vrijen tijd bij voorkeur den doedelzak
bespelen. Het eene en het andere is even juist als de bekende
Amerikaansche veronderstelling, dat heel Nederland op
klompen en in Volendammer pakjes loopt.
De Schotten hebben raseigenschappen, die wel in staat
zijn ons sympathiek te stemmen. Immers, behalve eerlijk,
trouw, spaarzaam en dapper zijn zij zonder uitzondering
aan hun geboorteland gehecht met een stoere mannelijke
genegenheid.
Vaderlandsliefde is daar geen doode formule, geen spot
woord, maar 'n bezit, waarop ieder trotsch is en dat ieder in
zich aankweekt. Nog leven er de volksliederen, die van mond
tot mond gaan en zoo hun weg vinden naar het hart van het
