^OKjUsKr ITMOQ^^ ^K^NgSS'* J - u >.Ui l,n«i n1nn>v nn nnn knor no f nrratl OOtl hnnttt ninocf T O
De eene deur na de andere een kleedkamer, een badkamer, een hok
met bezemsbeneden was niets, hij zou aan de eerste verdieping
moeten beginnen.
Daar waren ook weer salons, 't Scheen een schatrijk mensch te zijn
kon je dat allemaal bij elkaar dansen, of zou ze 't zoo gemeubileerd gehuurd
hebben
Maar dat liet hem zoo Russisch mogelijk.en op de eerste verdieping
was ook al niets, allemachtig-nog-aan-toe.
Twee jammerende gestalten liepen als schaduwen voortdurend met hem
mee, dorsten hem toch niet aan te rakeneindelijk kreeg één van de
twee een telefoon te pakken. Hij griste haar snel den hoorn uit de hand en
slingerde dien tegen den muur.
Dat ontbrak er nog maar aan, dat hij nu den toestand zou moeten uit
leggen aan den een of anderen snuggeren brigadier of veldwachter.. Hoo-
gerop, naar de zolders
Daar kon hij in het gangetje de electrische schakelaars niet zoo gauw
vinden, en de twee schaduwen jammerden nog harder. Hier boven was hóar
rijk waarschijnlijk waren ze bang voor hun spaarpotjes.
Er moest iets gedaan worden, dat geschreeuw kon gevaarlijk worden.
Tommy tastte in zijn zak en gaf hun ieder een biljet van twintig mark, en dat
leek den dames zooiets wonderbaars, dat zij geen woord meer uit konden
brengen.
Hij vond een zoldervertrek met een verzameling prentbriefkaarten
aan den muur, en midden tusschen de plaatjes was een raam, dat op den
tuin uitkeek. Hij trok dat raam open iets, wat hij al veel eerder had moe
ten doen.
Daar stond namelijk voor de garage een renwagen, een pracht van een
ijzergrauw dingetje, enkel motorkast en wielen. Er zat al iemand aan het
stuur, en de reus stond er nog naast; hij hamerde spijkers in een groote
kist en was onderwijl tegen iemand aan 't schelden.
Tommy boog zich verder naar buiten, om beter te kunnen onderscheiden,
wat daar gebeurdehij kon dat echter niet onderscheiden, wijl er daar
buiten geen ander licht brandde dan een oude stallantaarn hij verloor bijna
het evenwicht, toen hij een stem uit de kist hoorde komen, die riep
„Tommy! Tommy! IkToen niets meer.
De reus, met den hamer in de hand, keek naar boven de jonge man had
het hoofd niet tijdig weer binnen kunnen halen. De kerel schreeuwde iets on
verstaanbaars, sjorde de kist op den renwagen, klom er zelf achteraan, en
de man aan het stuur reed weg.
Tommy schold zichzelf uit voor ezel, voor idioot,
voor erbarmelijk onnoozel wicht, en sprong met twee
beenen tegelijk de trap af, om bij zijn wagen te komen,
waarvan hij niet eens den magneetsleutel had afgezet.
en toen hij buiten was, brulde hij het uit van woede,
want hij zag, dat zijn auto verdwenen was.
Daar ging hij, ginds, achter het grijze renwagentje
aan En toen waren ze weg, den hoek om, en voor Tommy
zat er nog maar één ding op: sprinten.
Hij trok de armen aan langs de zijden, trok de
knieën aan, en toen in stormpas vooruit; gelukkig was
de hoek niet ver weg, en op het Reichskanzlerplein
stonden taxi's, zooveel men maar wou.
Op het plein zag hij nog juist de twee wagens den
grooten weg inslaan en hij besprong een taxi, zooals de
leeuw de antilope bespringt.
Maar nu duurde 't weer een poos, voor die chauffeur
met zijn dikken schedel begrepen had, wat er van hem
verlangd werd, vóór zijn motor op gang kwam. Tommy
vond het om dol te worden, en als hij aan den renwagen
dacht, was het, of de keel hem dicht werd geknepen.
„Rijd maar zoo hard, als u kunt. Ik betaal alle
boeten."
Hij zat tandenknarsend te tieren op het vehikel,
waar hij in zat, en op den chauffeur. Als hij nu maar
niet nét zoo'n hopeloozen kaffer had getroffen, zoo'n
regenworm, zoo'n slak Die anderen vóór hem werden
hoe langer hoe kleiner, en als ze bij de eerstvolgende
kruising niet meer te zien waren, kon hij 't wel opgeven.
De chauffeur van zijn kant werd langzamerhand
dol van die eindelooze reeks aanvurende kreten. Zijn ge
zicht werd zoo rood als een kers.
„Ik kan niet harder, meneer. Een Ford is toch geen
Mercedes
Nee helaas
Ah.... nu buigen ze af naar links; de taxi nam
HET VERHAAL TOT NU TOE
Tommy Quint wordt op straat één
twee-drie verliefd op een meisje, dat later
Flox Winter blijkt te heeten. Hij rijdt
haar achterna tot haar woning, Mahren-
holzstraat 17, waar hij juist bijtijds komt
om een aanslag op een oud heertje,
Cornelius Gulden, te verijdelenHij wordt
bewusteloos geslagen en in het huis ge
dragen; den volgenden dag huurt hij een
kamer bij Flox' tante, om in haar nabij
heid te blijven. Hij verbergt voor haar zijn
rijkdom en noemt zich handelsreiziger in
toilet-artikelen. Na eenigen tijd gaat het
spoken in perceel Mahrenholzstraat 17;
schoorsteenen vallen in en de waterleiding
weigert telkens. Op een avond als het
huis weer bijna overstroomd wordt, ziet
Tommy op de trap een der aanvallers van
het oude heertje. Hij volgt hem en ont
dekt dat hij iets te maken heeft met de
danseres Renée Malvyhaar voornaamste
bewonderaar is Edgar Magnussen, neef
van den heer Gulden, doch door hem
onterfd. Om meer te weten te komen gaan
Flox en Tommy naar de revue, waarin
Renée Malvy optreedt. Flox sluipt achter
het tooneel en moet zich plotseling, om
zich niet te verraden, voordoen als een
der meisjes van het ballet. Zij onderzoekt
de kleedkamer van Renée Malvy, doch
wordt daar ontdekt. De helpers van
Magnussen, de chauffeur Roett en de
reus Saczewski, brengen haar, vermomd
als negerin, over de grens. Tommy, die
een spoor vindt, volgt hen en zoekt eerst
in het huis van Renée.
de bocht te kort, sloeg op een haar na tegen een boom, moest JvJq Q
remmenen bleef toen zelfs staan, stokstijf. Er was iets niet
in orde. De chauffeur begon te razen, maar hij deed het niet half
zoo hard als Tommy Quint.
Die verwonderde zich, dat de Ford óók niet begon te schelden, zijn flanken
trilden in ieder geval heftig.'t ellendige ding.
En daar stond hij nu, midden op den weg, en hij bad uit het diepste van
zijn ziel
„Een sportsman Alstublieft, alstublieft, nu een echte sportsman met 'n
Packard, een Mercedesik zal al heel tevreden zijn, als 't maar een dood-
onnoozele acht-cylinder is.
Daar kwam er een aangeschoten, den weg af, maar daar zaten drie
vrouwen in, en in den volgenden wagen gleed er een paartje voorbij,
en toen verscheen er een vrachtauto.. Wat heb ik toch misdaan, zuchtte
Tommy, waar heb ik 't aan verdiend.... o lieve hemel, laat er een acht-
cylinder komen, een acht-cy-lin-der
Een miniatuur-wagen, een dikke limousine, opgevuld met opper
hoofden der zakenwerelden daar achteraan een schat van een touring-car
Tommy versperde den weg met wijd uitgespreide armen, de wagen maakte
een zwenking. Tommy brulde de ander suisde voorbij, had ontzettende
haast. Vier bakken vol spijkers stond Tommy hem toe te wenschen, voor
iederen band éénToen kwam er een andere wagen, die had er een vaartje
in alle respectWeer de manoeuvre met de uitgespreide armen, weer een
smeekend gebrulde wagen stopte en Tommy trok een lang gezicht, want
het was een meisje
„Waarom houdt u me op?"
„Pardon.... ik kon niet zien, dat't een dame was, in de haast. Daar
ginds gaan de kerels, die mijn wagen gestolen hebben.als 't nog een mi
nuut duurt, zijn ze nooit meer te vinden
Het meisje trok opeens een zeer koel, energiek gezicht.
„Stapt u maar in
Tommy zette groote oogen op, en stópte in. De chauffeur van de Ford be
gon te schreeuwen. Tommy gooide een bankbiljet uit het raampje hij had
geen flauw besef van de waarde en toen ging 't voort, links den weg op,
vijftig, zestig kilometer tachtig.
„Met z'n hoevelcn zijn ze?" vroeg het meisje.
„Twee. Een groote en een kleine."
„Wat is 't voor een wagen?"
„Roadster."
„O. Dien hebben we zóó."
„Als ik aan 't stuur zat, wist ik 't nog zoo net niet. Ik haal er honderd-
en-vijftien uit."
„Ik maak honderddertig. Mijn wagen is geen naai
machine."
Zoo moet ik 't hebben, dacht Tommy. Het meisje
stak de kin naar voren en gaf gas.
Zij waren nu op een buitenweg rijkelijk donker.
In de verte zagen zij de schijnwerpers der vervolgden
lichten.
„Ze schijnen geen zin te hebben, om in Berlijn te
blijven," zei het meisje.
„Neeze maken weer 'n hoeknaar 't zuiden.
Dat is toch 't zuiden Ja
Plotseling kwamen de schijnwerpers daar vóór hen
wat dichterbij. Maar dat duurde niet lang. Daarna bleef
de afstand ongeveer dezelfde.
Nu was er echter nog één lichtpunt vóór hen en
plotseling stopte het meisje, met een ruk.... er stond
iets zwarts voor hen, dwars over den weg, 'n langgerekte
donkere gedaante.... de roadster van Tommy.
Met één sprong was hij buiten den wagen en hij
schreeuwde triomf.
„Die kerels zijn precies zoo idioot geweest als ik
ze hebben er den sleutel in laten zitten."
„Dat treft u," zei het meisje doodbedaard.
Tommy trad op haar toe.
„Ik moet die lui toch nog een eindje achterna," zei
hij. „Ik heb nog iets met ze te bespreken."
Het meisje vertrok geen spier.
„Als ik u soms kan helpen spreken?" vroeg ze. „Ik
heb een beetje jiu-jitsu geleerd."
Tommy keek haar aan en lachte. Hij zag een strak
klein gezichtje, jongensachtig, bijna niet gepoederd.
„Ik dank u verschrikkelijk," zei hij. „U....U bent
een prachtmeisje."
Ze strekte hem de hand toe een kleine stevige
hand, en Tommy drukte die. Ze lachte, en trok toen met
een rukje haar hand terug.
