Bie ons op 't durp
No. 7
VRIJDAG 15 JULI 1932
217
De krasse jubilarisdie nog als trouw lid den
boog weet te hanteeren en om z'n bizondere
eigenschappen een beminde persoonlijkheid ter
plaatse is geworden.
De optocht der aan het
muziekfeest deelnemende
gezelschappen bij gelegen
heid van het 35-jarig be
staan van De Vereenigde
Vrienden/' die met ont
plooide banier aan het
hoofd gaat.
De intocht van de strand-
pyama te Vlissingen.
Het warme weer was
geen beletseldat er
geducht werd geblazen.
Vanmerge liep ik Vertol tegen z'n lief an, en dat was in lank
k nie 'ebeurd, wan de man is vreed ziek 'ewist, je begriept dat
nie, altied een gezonde visch 'ewist, en een felle vint ök, en noe
zo mae ineens plat op bedde, 't Zat in z'n dermen, zee de dokter.
Afijn, ik kwam ik t'r nie over 'uus, wan z'n vrouwe da's toch zó'n
stik fernien, en een onverschillig ende ók, da's cffetief waer.
Maer afijn, ik zegge Zó, zó, bin jie wee beter, en 'um zee
ja, 'oor, da gae wee zó'n bitje.
Ie zee 'k E gistere de radio van Kelijn g'oord, en 'k mó ie
zegge, di's mien bar mee 'evalle, dè's waer.
Zó, zó, zee ik, en wk zee't 'n dan
E' ia, over de crisis en zó, en dè m'n meer moste nutvoere nae
't butenland, en dat ik noe ók altied 'ezeid.
Jawel, zee ik, d£ kan 'k ók vertelle, mae da's gin doen, ee
Praete, di gae wè, en da doe ze genogt ók, in Den Gag, mae doen,
weetje
Ik gloave ik, zee 'um, da 't glad nog nie goed zit. In mien
tied, in 't lest van de vorige eeuw, nae den oorlog van zeventig,
m'n ók zó'n tied g'ad, en dü kriege m'n noe wee, dè's waer,
da mot uutzieke, da zeg ik je mae. Mae alla, kwa, 'k gae nog een
endetje om.
Ja, ja, en zó bin 'k wee's an 't dienken 'erocht, en je begriep
toch nie, da de minschen niks doe as klesse. Nie dat ik noe zou
wete, 'oe of je alles noe wee ree zou kuste brenge, dat nie, mae
mie al da gekles schiete me toch ók nie op, da's waer.
'k Bin nog in een van de zeumer 'uusjes 'e-wist, ie weet wè,
an die wigt, dae bin noe allegaere menschen uut stad in. 'k
Kwam d'r langs en die meneer miek een praetje, en toen most ik
vezelfs in 'uus komme. En 'k mó je zegge, 't bin vrindelijke men
schen, niks groozig of zó, en ze liete m'n een foto van d'r 'uus
in Rotterdam zien, en noe begriep ik toch mae nie, k je dat 'eid,
di je dan in zó'n klein kot wil wone.
Afijn, da mot ieder voe z'n eige wete. Mae misschien is 't ók
wè, omda ze zó 'n faoi kind 'n lief kind 'oor, mae zó bleik
as 'n schutteldoek. Die stadsche guus zitte anders vol mie van
die fiefakkerietjes, 't zou mien nie liekene.
Kwa, mae 'k mot is nae d'ètweie gae kieke, 't is net tegen de
schoft ók, en julder zü mie die wermte de krante toch wè nie
vee leze De groetenisse,
PIER VAN 't HOF.
De handboog sociëteit wSt. Sebastiaan*' te IJ zen dijk e heeft
feestelijk het feit herdacht, dat de nestor van de vereeniging.
de heer P. Anker, 60 jaren het wel en wee van deze ver
eeniging heeft meegemaakt. Foto van de reeds 85 jaren be
staande vereeniging. die we bij deze gelegenheid fotografeerden.
Ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan
van het muziekgezelschap „De Vereenigde
Vrienden" te Sas fvan Gent werd door
burgemeester Hoefnagels een vaandel
namens de burgerij aangeboden na de
ontvangst ten Raadhuize van het bestuur
der vereeniging.
