%OHö EEN
o TROUW'
-PARTIJ
w
VRIJDAG 15 JULI 1932
Nauwelijks klinkt een beginnend geratel in den omtrek van het stadhuis,
of alles wat beenen heeft snelt ter plaatse, om van het altijd weer
boeiende schouwspel, dat een trouwpartij is, met lange teugen te genieten
■WfflTOBW
maar ieder rijtuig
dat voorrijdtgeniet leven
dige belangstelling van
jong en oud.
Stille beu*ondering
e leven in een tijd, waarin het trouwen
een beetje uit de mode raakt. In ieder geval,
het mooie
Waar werd oprechter trouw
dan tusschen man en vrouw
ter wereld ooit gevonden
Zou hierin de verklaring moeten worden
gezocht van het feit, dat de meeste huwe
lijken van thans zonder eenige pracht en
praal worden gesloten
Er is hier een voor en een tegen.
Het „voor" bestaat hierin, dat we leven
in een tijd, die de uiterlijkheden niet meer
zoo op den voorgrond wil stellen, het „tegen",
dat de romantiek, die bij het sluiten van
een huwelijk bestaat, verloren gaat.
Bijzonder treft de nuchtere zakelijkheid
van dit eertijds en thans in wezen nog
plechtig gebeuren, als men in de groote stad
op vastgestelde uren de paren in rijen zonder
eenig vertoon het stadhuis ziet betreden.
De getuigen worden soms zelfs gehuurd
in de dorre, ambtelijke stadhuiszaal, waar
geen bloemetje een welkom toeroept, han
delt een ongeduldige ambtenaar met een
verveeld gezicht de plechtigheid af. Hier is
er niets overgebleven dan een zuiver ambte
lijke handeling, men wordt ingeschreven ge
lijk balen koffie in het pakhuis. Nee dan weer
leve het platteland, dat zijn tradities niet
zonder meer prijsgeeft, maar aan 't huwelijk
nog altijd'n feestelijken glans wil verleenen.
Toch, de feestelijke boerenbruiloften van
eertijds zijn nagenoeg verdwenen. Geen heerlijke
festijnen meer, en ook de rijtuigen, feestelijk
versierd, hebben moeten plaats maken voor de
zwarte voertuigen van de stalhouderij, die op hun
beurt worden verdrongen door den haastigen auto.
We zullen maar niet nagaan, hoeveel strijd
