No. 9
VRIJDAG 29 JULI 1932
267
genoegen geven en een prettige herinnering. Daar
om neemt men er ook een foto van, die later in een
album geplakt wordt en jaren later nog bekeken
en vertoond wordt, foto's van traditioneele piek
jes als den waterval in Sonsbeek, waar men over de
natte steenen glibbert om een romantisch kiekje
te krijgen, of op een punter in Giethoorn, of van
een kindje op een boerderij dat in het zand speelt,
of van 'n typisch plekje, dat men overal kan vin
den, of van die kleine ontdekkingen, die heelemaal
niet gewichtig zijn, maar die men zelf wel gewichtig
vindt; van die „aardige dingen," gelijk men 't noemt,
zooals de „leugenbank" aan de IJselkade te Deven
ter, door den volksmond zoo gedoopt omdat er wel
eens verhalen verteld worden, die min of'meerfan-
tastisch zijn, of een lantaarn bij het raadhuis van
Soest, die een vogel wel geschikt als woning vond
en waar hij dus een nestje bouwde, of al is het een
simpel huisje met den naam „In de gruttemoolen,"
zooals er zooveel huizen met eigenaardige namen
zijn. Dat was in Dalfsen Dalfsen in Salland.
'n Mooi stukje van ons land, dat Salland. Jaren
geleden zagen we voor het eerst er 'n stukje van,
toen we in een gezellig tingelend treintje van Zwolle
naar Emmen reden. De reis duurde nogal lang en
„foto's, welke men later in
het album plakt...." (bosch
bij Zeist, en gezicht op dé
\Vaal bij Nijmegen).
er waren veel station
netjes (Herfte-Veldhoek,
Rechteren, Vilsteren, Om
men, Beerse, Mariënbcrg,
Bergentheiin, Gramsber-
gen, Coevorden, Dalen,
Zuid Barge, enz.), maar
op die lange reis hebben
wij meer uit het raampje
gekeken dan gelezen.
Waar het geen heuvel
achtig karakter heeft, is
het land niet zoo plat als
bijv. bij Zwammerdam,
maar er is veel afwisseling
door den aard der be-
groeing, door landhuizen
en buitenplaatsen met
groote parken, door water.
Je kunt niet precies den
aard van het landschap
beschrijven het is „ge
zellig," vriendelijk, en het
is prettig om er rustig te
toeren en het op die manier te leeren
kennen.
Er is afwisseling. En trekt men
verder, dan is er nog meer afwisseling,
komt men weer door bosschen en
over heuvels, naar Twente, en dan
naar het Noorden, naar Drente. Mis
schien zijn er wel Nederlanders die
er geen oogenblik aan denken om
Drente te bezoeken, maar als zij in
formeerden wat Drente aan zijn be
zoekers biedt, zouden zij ongeloovig
opkijken. Er is heel wat meer dan
een beetje veen met rechte ka
nalen, en Ti beetje zand en hei,
zoo'n uitgestrekte hei, waar je wel
moet denken aan het oude school
liedje van den herder
Op de groote, stille heide
Dwaalt de herder met zijn hond.
Zuid-Limburg is mooi, en
de Veluwe trekt niet zonder
reden ieder jaar zooveel gas
ten, en Brabant is rijk aan
natuurschoon, en de Achter
hoek is ook terecht bekend,
maar Drente heeft ook recht
om te zeggen„Denk ook
eens aan mij. U zult er geen
spijt van hebben." We ken
nen een meneer, die nog
nooit in Gasselternijeveen
was geweest, en den heelen
zomer niet gerust kon slapen,
voordat hij het vaste plan
had gemaakt er zoo gauw
mogelijk heen te gaan. Hij
ging, gebruikte natuurlijk de
gelegenheid om zooveel mo
gelijk van Drente te zien,
en in den trein boomde hij met iedereen over het mooie
Drente tot vervelens toe bijna. Die meneer had trouwens
den echten vacantiegeesthij wilde zien wat hij nog niet
gezien had het hinderde hem eigenlijk een beetje, wan
neer hij over een streek hoorde praten die hij niet kende
(vandaar de reis naar Gasselternijeveen, zooals hij ook naar
Hummeloo in den Achterhoek en naar Ankeveen was ge
gaan), en als hij ergens heen ging om een plaats te leeren
kennen, vond hij onderweg altijd meer dan genoeg aan aar
dige, interessante en typische dingen, die de reis ruim
schoots vergoedden. Hij redeneerde dat je in de vacantie
„eruit moet zijn," andere lucht moet hebben, andere
streken zien en andere menschen. Inderdaad, als dat het
geval is, heeft men echt vacantie en als men bovendien
dan nog veel moois ontmoet, wat kan men dan nog
meer verlangen
w8terva!
Sonsbeek
