No. 12
Oogst. Dagen worden zwoe
gend doorgebracht om de
gouden vruchten te rapen.
van een werklust, die, ondanks alle mogelijke te
genslagen, ondanks alle malaise, ontembaar in den
boerenstand leeft, en elk jaar opnieuw doet grijpen
naar ploeg en spade. Want, moge de mensch pes
simistisch zijn in zijn uitingen, optimist blijft hij
toch in wezen, zoolang hij bezield wordt door den
drang tot werken, en gedragen door het besef, dat
arbeid zegen kan betee-
kenen, en geen vloek.
De vloek van den ar
beid 1 In dezen tijd, in
het laatst der vorige
eeuw is hij aan velen
bewust geworden. Dit
bewustzijn heeft gevoerd
tot strijd voor meer
menschwaardige toestan
den. Maar ook heëft het
(o, keerzijde der dingen)
schade toegebracht aan
de zuivere arbeidsvreug
de, aan de vreugde van
den arbeid om den ar
beid, een vreugde die nie
mand kan ontberen, wil
hij van zijn leven iets
moois maken, een vreug
de, die evenzeer te vin
den is in het werk van
den grooten kunstenaar
als in dat van den kin
derlijk blijen mensch,
die uit zijn knutsel
werk iets draaglijks ziet
groeien.
Arbeidsvreugde 1 Weer
vloeien de velden over
van goud weer trekken
Oogst. Overal worden voorraden opgestapeld
en naar de schuren vervoerd.
Aren lezen.
ArbeidsvreugdeGelukkig de mensch, die met een glim
lach de garven kan bindenomdat de zomer en zon-
neweelde hem naar het hoofd stijgen. (Wolfaartsdijk)
de maaiers en binders in gesloten formaties
op naar de velden om den oogst te snijden
en binnen te halen.
Vragen we thans niet naar de resultaten,
laten we een enkel oogenblik het verschrik
kelijke woord „crisis" vergeten en ons
overgeven aan het garen van de vruchten,
die moeder Aarde ons schenkt.
Gemakkelijk is dit niet. Te veel schrijnt
het besef, dat veel arbeid, practisch gespro
ken, voor niets zal zijn verricht.
Oogst.... Overal worden voorraden op
gestapeld die niet aan den man kunnen wor
den gebracht
Oogst.... Dagen worden zwoegend door
gebracht om de gouden vruchten te rapen,
en op de markten blijken zij waardeloos.
OogstEn daarnaast een krantenbe
richt.... aan de Spaansch-Fransche grens
heeft men fruitladingen die een waarde
vertegenwoordigen van 130.000 francs, in zee
geworpen, omdat ze onverkoopbaar bleken.
Zeker, de zwarte slagschaduwen van
onzen moeilijken tijd vallen donker over de
vreugden van den oogst.
Maar gelukkig dan de mensch, die nog kan lachen,
alleen omdat de zon schijnt en omdat de velden
overvloeien van gouden rijkdom.
Gelukkig de mensch, die met een glimlach de
garven kan binden, omdat de zomer en zonne-
weelde hem naar het hoofd stijgen.
Gelukkig de mensch, die weet te leven, met een lach
door al zijn vele kopzorgen heen, gelukkig omdat elke dag
naast zijn kwaad ook zijn goed heeft.
Dit heeft de oogsttijd ons te zeggen, de oogsttijd, die
ook in Zeeland is ingeluid.
