LOUISE KINGSTON
42S
VRIJDAG 2 SEPTEMBER [932
No. 14
Op keii dooft ooo land.
VISSCHERSHAVEN (URK)
door
Yang O aan de telefoon, Min Li," drong Hung aan „hij heeft al ge
wacht hij wil u spreken vragen of Perzikbloesem 't goed maakt.
Ga maar gauw
„Ja," zei Perzikbloesem met een flauw gebaar, „ga maar gauw, Min Li,
en zeg tegen vader, dat ik 't goed maak, en dat ik met mijn heele hart verlang
naar zijn terugkomst
Nog een seconde aarzelde Min Li. Zij wierp Harvey nog een blik toe,
mompelde binnensmonds iets en waggelde toen weg. De deur ging achter
haar dicht de gele hand, die den knop had omgedraaid, was niet de hare.
Zij waren alleen, en toen Harvey het meisje aankeek, kwam er een teer
blosje op zijn wangen, en zijn hart begon wild te kloppen.
„Juffrouw Yang," zei hij met kalme stem, „ik hoop vurig, dat ik u nog
eens zal mogen weerzien
Zij sloeg haar zachte oogen naar hem op, en die antwoordden op een
half vragende manier.
„Misschien kan dat wel," antwoordde zij.
„Ik weet het niet" zijn stem beefde een beetje „ikikenfin,
u gaat op reis, en -ik geloof niet, dat die oude meid van u mij graag mag,
en jk enfinVindt u mij alstublieft niet vreemd. Het is zoo moeilijk
uit te leggen. Ik kan dat nu in ieder geval niet doen. Ik begrijp wel, dat
dat u en ik verschillende dingen misschien van een heel anderen kant be
schouwen in een ander lichtmaarenfin, er is iets, dat ik heel graag
eens met u zou willen bespreken
De blos op haar wangen werd dieper.
itlkhoopnu was het haar stem, die onvast klonk, „ik hoop,
dat ik er ooit eens gelegenheid toe krijg
Zij deed een klein stapje naar hem toe.
„Hung No is goed hij is trouw hij is mijn vriendzei ze.
En Harvey begreep. Zelfs al was er iets Chineesch aan haar ziel het
was de ziel van een vrouw en hij begreep, wat zij hem wou doen begrijpen.
Hij vatte haar hand, en een oogenblik bleef die als een No. 4
kleine witte bloem in de zijne liggen.
„Dank u, juffrouw Yang," zei hij. „Misschien kan Hung mij ooit helpen.
Voor 't oogenblik" hij fronste het voorhoofd „voor 't oogenblik weet
ik bijna niet, wat ik zeggen of denken moet. Ik heb iets op 't hart iets
waar ik misschien nooit over zal kunnen spreken, maar ik ben heel blij met de
gedachte, dat ik misschien in Hung een vriend zal vinden, en u u ook, als
wij er een noodig hebben Tot weerziens
De deur was opengegaan, en daar stond Min Li weer. Haar oogen be
studeerden hen beiden toen kwam haar blik naar Harvey, en bleef daar.
„Tot weerziens," zei het meisje en het volgende oogenblik ging Wilfred
Harvey het huis uit.
VI
In het leven van een dokter, die werkt in een district als het Oosten van
Londen, komen er vaak problemen voor, die niet geheel of niet direct uit de
beoefening der geneeskunde voortspruiten.
Er zijn daar groote menschelijke problemen van menschenlevens, zonden
en lijden, en Wilfred Harvey had daarvan zijn deel gehad en altijd had hij
zijn best gedaan, met een helder brein te wikken en te beslissen, en met recht
schapenheid te handelen.
Maar nooit tevoren nog had hij zich in zoo'n twijfel en verwarring gevoeld.
Het was nu een week geleden, sinds hij Perzikbloesem voor de tweede maal
gezien had, en zij was sindsdien geen seconde uit zijn gedachten geweest.
Yang O was terug. Hij had van den ouden Chinees een zeer deftig epistel
ontvangen, met dank voor zijn groote attentie jegens zijn „dochter", en de
verzekering, dat Yang O altijd zijn slaaf zou blijven.
Maar hij dacht niet aan Yang O en zijn bloemrijke woorden hij dacht
aan het blanke meisje, dat niet wist dat zij blank was, en hij zocht naar de
innerlijke bedoeling van zijn eigen hart.
Telkens en telkens opnieuw probeerde hij zichzelf te verzekeren, dat hij
alleen om haar maatschappelijke positie belang stelde in het meisje. Voor hem.
