■A
llggl
mm
P&gfL
li!§iL
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1932
No. 14
ÉSfe&télisfiH
421
Het inschepen der voorraden geschiedt onder politietoezicht-
vallen. Wie er ook gelijk mag hebben, wij ont
stellen in ieder geval telkens als wij in de kran
ten lezen, dat men in Canada heele voorraden tarwe
vernietigt, in Argentinië hetzelfde doet met vleesch,
in Hongarije den wijn laat wegloopen, in Neder
land de kool op den mesthoop smijt en in Brazilië
de koffie over boord werpt. Dit noemen de econo
men prijsbescherming. Wil de verkoop van den
nieuwen oogst eenigszins loonend zijn, dan dient
men de voorraden, die de oude opleverde, te ver
nietigen. En het droevigste is, dat er honderden
menschen nog werk vinden bij deze kostbare
vernietiging van de voedselvoorraden menschen,
die anders werkloos zouden zijn. Neen, de wereld
is zoo eenvoudig niet, als zij ons soms toeschijnt.
Brazilië moet zich van zijn koffie-overschot
ontdoen. Tot op heden werden twaalf milliocn ba
len koffie in den Atlantischen Oceaan gegooid, of
verbrand op de enorme plantages in de omgeving
van Santos, of men gebruikte de koffieboonen
als stookmateriaal in de gasfabrieken van Rio de
Janeiro.
In de briketfa-
brieken wordt de
koffie eerst met
creosoot bespoten,
om haar voor iede
re consumptie on
geschikt te maken
en om aldus de ver
nietiging met een
minder bezwaard
hart te doen ge
schieden. Daarna
varen de schepen
de haven van Rio
uit, iederen dag op
nieuw, om de enor
me, reeds vergif
tigde voerraden, te
storten in de diep
ten der zeeën.
Een tragisch
schouwspel de
mensch, die d'
nat uurproducten
vernietigt, om niet
van honger om te
komen.
Een Brazifiaansche ar
beider, die zijn middag
slaapje doet in 'n koffiebed
aan boord van een der
..vernietigingsschepen"
In de gasfabrieken
gebruikt men bri
ketten van samen
geperste koffie om
zoo de voorraad te
doen slinken.
