Del
kt
i
emoeizucnt van mevr
Dacre-iSmitk
&itaffan-0tijage.
No. 14
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1932
423
Mevrouw Dacre-Smith wist zich goed te hou
den, tot haar laatste bezoekster weg was.
Toen begonnen haar ergernis en bezorgd
heid zich te toonen op haar gelaat.
Zij hinkte de kamer door, nam haar schrijf-
nccessairc en hinkte terug, de pijn koppig ver
bijtend. Toen begon zij zesmaal aan een brief, maar
bracht het nooit verder dan enkele regels. Toen zij
aan de zevende poging was, kwam haar zoon bin
nen, en toen hij zijn moeder zag zitten, met beide
voeten op den vloer, riep hij uit
„Maar moeder Is dat nu niet te gewaagd
Zij trok kreunend haar verstuikten voet weer
op de sofa.
„Daar," zei de jongeman, „ziet u nu wel
Mevrouw Dacre-Smith sprak eindelijk.
„Je oom is een gek."
„Wat blieft u T'
„Je oom is een sentimcnteele oude gek
^,Wat heeft hij gedaan
„Je kunt hem net zoo weinig alleen in de wereld
vertrouwen, als een baby van een jaar."
„U houdt hem ook veel te strak, 't ls hem niet
kwalijk te nemen, dat hij zijn vleugels eens uit
slaat, als hij de kans krijgt."
„Je zult 't misschien beter begrijpen," sprak zijn
moeder waardig, „als je hier een ordinaire vrouw
als meesteres ziet optreden, en je moeder als voet
veeg."
„Nou nou, moeder Zóó erg is 't toch niet
„Zóó erg is 't. Die vrouw heeft me er verhilcn
over verteld."
„Welke vrouw?" Zijn moeder nam haar zakdoek
van haar oogen om hem aan te staren. „Die vrouw,
die net hier geweest is me heeft zitten sarren
die kwaadsprekerige oude bemoeial Mevrouw
Byne natuurlijk."
„O, mevrouw Byne zei hij minachtend. „Wat
zei ze
„Dat je oom zich in Rockmount belachelijk
maakt met een actrice Enid Barret en dat
hij in haar strikken zal vallen, als wij er geen stokje
voor steken."
De jongeman floot.
„O, is 't 'm dat Ik dacht al, wat hij moest in
dat vervelende gat Enfin, wc kunnen er niets aan
doen. Als hij trouwen wil
„Dan, maak me niet dolAls ik hier niet aan
handen en voeten gebonden zat, ging ik naar hem
toe en dan zou ik dat schaamtelooze schepsel de
waarheid eens zeggen."
Haar zoon kwam op een hoekje van de sofa
naast haar zitten.
„Wie weet hoe ze meevalt, moeder. Maar ik ge
loof niet, dat u u zorg hoeft te maken. Er zal wel
geen grein van waar zijn. U kent mevrouw Byne.
Laat u 't maar liever loopen."
„Dat wil ik nietriep de wanhopige vrouw.
„Ik wil niet voor spot staan tegenover dat mensch
van Byne ik wil niet, dat mijn zoon verdrongen
wordt dat Alton Corner in handen valt van een
ordinaire actrice."
Dan mompelde iets. Zijn moeder kon nogal over
drijven, als ze kwaad was.
„Er moet iets gedaan worden," ging mevrouw
Dacre-Smith voort. „Ik zit geslagen jij moet
dadelijk naar Rockmount, en je laat je oom geen
oogenblik alleen."
„Maar moeder Dat snapt hij immers direct 1"
„Als ik ging wel maar hij zal van jou niets den
ken."
„Ik spionneer niet graag."
„Spionneerenherhaalde zijn moeder boos.
„Je moet mijn woorden niet gaan verdraaien."
„Ik vind al die bemoeierij in zulke dingen totaal
verkeerd," begon Dan weermaar zijn moeder
won niets meer hooren. Zij drong en smeekte, tot
Dan er in toestemde, onmiddellijk naar Rock
mount te gaan. Hij mocht niet eens tot morgen
wachten ze had geen rust, voor ze den trein
hoorde wegrijden uit het station.
Toen Dan dien avond in Rockmount kwam,
voelde hij zich onprettig en zenuwachtig. Het was
DOOR ELIZABETH M. MOON
hem bijna een opluchting, toen hij zijn oom voor
de deur van het Marine-Hotel zag staan, kalm een
sigaar rookend. Hij zag er lang niet uit als een min
zieke zwaan, maar er kwam toch een schaduw
van ontevredenheid over zijn gezicht, toen hij zijn
neef zag, en Dan kreeg opnieuw het land.
„Hallo Dan hoe kom jij hier
„Och, een veranderingetje. Voelde me een beetje
pipsch."
„Hm! Laat opblijven en teveel sigaretten, hè
Enfin, je zult je hier aardig vervelen."
„U ziet er anders tip-top uit," zei Dan.
„Ik heb hier iets te doen," zei zijn oom. „Enfin,
kom maar mee eten. Je logeert hier zeker
„Natuurlijk," zei Dan.
Zijn eerste brief aan zijn moeder klonk niet zeer
geruststellend. Zijn oom en Enid Barret stonden
op heel goeden voet met elkaar - daar viel niet
aan te twijfelen. Maar een knappe vrouw was zij
heelemaal niet.
In den volgenden brief sprak hij zichzelf tegen.
Enid Barret was heusch wel charmant inné-
mend. Hij zou later wel meer kunnen schrijven.
De derde brief bracht het hart van mevrouw
Dacre-Smith geheel tot rust. Zijn oom was klaar
blijkelijk aan 't afkoelen had juffrouw Barret
al in een paar dagen niet gezien. Hij dacht niet,
dat er reden voor bezorgdheid was, maar hij zou
blijven, tot zijn oom naar huis ging.
Mevrouw Dacre-Smith was opgetogen. Ze vroeg
mevrouw Byne op de thee, en praatte over onnoo-
zele lui, die alles maar aangrijpen om praatjes rond
te strooien. Zij zat op een damcs-achtige manier te
schelden, en mevrouw Byne verdroeg het heel ge
duldig, scheen zelfs heel tevreden te zijn, dat zij
ongelijk had gehad.
„Alton Corner is zoo'n mooi goed," zei ze zacht.
,,'t Zou zonde en jammer geweest zijn, als 't aan
zoo iemand werd overgeleverd."
Mevrouw Dacre-Smith gaf haar gelijk en perste
de lippen op elkaar. Als haar broer het niet meer
had, zou 't aan Dan komen. Daar was ze zeker
van.
Intusschen schreef Dan hoe langer hoe minder.
Hij had daarginds kennissen gekregen en amuseer
de zich best. Maar hij herhaalde, dat er niets be
stond tusschen zijn oom en juffrouw Barret
nooit iets bestaan had zelfs.
Zijn moeder schreef hem volle vellen terug. Zij
schetste de manieren, waarop een listige vrouw
haar doel kon nastreven en de familie van haar
slachtoffer zand in de oogen strooien. Ze vulde
bladzijden mei waarschuwingen en raadgevingen
en eindelijk, niet gerust over Dan's zwijgzaamheid,
vroeg ze hem, naar huis te komen.
Er kwam geen antwoord, de eerste drie dagen.
Den vierden kreeg mevrouw Dacre-Smith een
briefje, dat haar een zenuwtoeval bezorgde. Dan
was den vorigen dag stillekens getrouwd met Enid
Barret.
„Ik had 't liever niet zóó gedaan," schreef de
jonge man, „maar ik wist vooruit, dat u 't nooit
goed zou vinden, en ik kon haar niet opgeven
maar als u haar leert kennen, zult u zien, dat ik
geen slechte keus gedaan heb."
Een paar uren later stond zij plotseling voor
haar broer, die op zijn hotelkamer zat te schrijven.
Ze hield hem den brief van Dan onder den neus.
„Dat heb jij geweten Jij hebt met hem samen
gespannen in dat schandelijke bedrog."
„Dan zei hij onnoozel. „Ik wist er niets van
de ke'lner bracht me vanmorgen een briefje. Las
tig, dat hij haar net nü weghaalt. We waren bijna
klaar voor de repetities."
„Mijn arme jongen heeft jou gered, en jij laat
hem er inloopen
„Gered Wat gered
„Als je neef er niet tusschen was gekomen, zou
die vrouw met jou getrouwd zijn dat weet ik
heel goed."
„Met mij getrouwd Wat 'n nonsens Ze heeft
nooit 't flauwste idee gehad, om met mij te trou
wen. Wat 'n idee 1 Ik heb eenehdrama
geschreven, waar de wereld van op zal kijken, 't
Gezelschap van Enid Barret zal 't opvoeren. Zij
had de hoofdrol. Ik had 't stil willen houden, tot 't
opgevoerd werd. Ik heb haar geholpen om haar
rol in te studeeren. Zeg, heb jij je jongen soms hier
naar toe gestuurd
„Ikik dacht dat.
„Enfin, dan heb je 't aan jezelf te wijten. Niets
aan te doen. 't Is een verbazend aardig vrouwtje
maar Dan had een betere partij kunnen maken."
„Wou jij me nu nog erger overstuur maken?"
„Nee nee natuurlijk niet," zei hij zenuw
achtig. „Integendeel. Nu we 't toch over trouwen
hebben, wou ik je graag meteen vertellen, dat ik
besloten heb, mijneh..vrijheid op te geven."
Zijn zuster stond hem sprakeloos aan te staren.
„Mevrouw Byne heeft beloofd, mijn vrouw te
worden."
Mevrouw Dacre-Smith viel slap op een stoel
neer. Toen ze weer macht kreeg, om te spreken,
zei ze tusschen haar tanden „Dat serpent 1"
Toen kneep ze haar lippen dicht en berustte grim-
mig-wijsgeerig in het huwelijk van Dan.
