No. 15
VRIJDAG 9 SEPTEMBER 1932
159
éénvoudig geen kans hun gestolen kostbaarheden
van de hand te doen. Er zat ten slotte niet anders
op, dan een schip te koopen en daarmee naar Enge
land te gaan. Dit plan werd uitgevoerd veilig
en onbekend wist het illustre troepje in Ierland
te landen. Afgesproken werd, dat de bemanning
zich daar tijdelijk zou verspreiden, terwijl Avery
zich inmiddels met de juweelen naar Bristol zou
begeven, om te trachten, die daar te verkoopen.
Het zegt wel iets van de goedgeloovigheid der zee-
roovers, dat ze hun gezagvoerder, wiens praktijken
ze nu toch wel kenden, de schatten alleen toever
trouwden. Of hij inderdaad van plan was, zijn
kameraden eveneens te bestelen, is nooit kunnen
blijken. In Bristol gekomen toonde hij de buiten
gewoon kostbare schatten meest diamanten
aan eenige kooplieden. Dezen betaalden hem een
kleine som om in zijn onmiddellijke behoeften te
voorzien, en wisten hem te bewegen, hun de schat
ten tijdelijk af te staan, om ze in Londen op de
Ben ij he buit poor de zeeroovers in de Indische
muteren nadat het kostbare jacht van een of
anderen Indischen potentaat van alles is be
roofd. wordt het schip in brand gestoken.
handwerk uit te oefenen. Verscheidene maan
den kruiste hij langs de kust, maar zon
der het minste resultaat. Het staat vast,
dat Kidd tot dan toe er niet aan gedacht heeft,
misbruik te maken van zijn bevoegdheid. Door
het vergeefsche kruisen echter en het monotone
leven, schijnt het moreel van hem en de bemanning
gezakt te zijn. Het schip was sterk bewapend, men
was ver van huis, geregeld zag men zwaar beladen,
rijke Oost-Indië-vaarders passeeren de verzoe
king werd te sterk en langzamerhand rijpte bij
Kidd en zijn mannen het plan, het officieele baan
tje er aan te geven en zelf zeeroover te worden.
De details zijn door de historie niet vastgelegd,
maar het is een feit, dat Kidd op een kwaden dag
de Engelsche brigantijn „Mary" ter hoogte van
de kust van Malabar enterde en veroverde. De
heeren hadden nu den smaak te pakken kort
daarop werd een buitengewoon rijk beladen schip
van den Oroot-Mogol buit gemaakt. Zóó groot was
de buit, dat Kidd en zijn mannen zich als rente
niers konden gaan beschouwen. Maar een minder
aangenaam gevolg van deze piraterij was, dat het
Engelsche gouvernement in conflict kwam met
den machtigen Indischen heerscher. Men kwam in
Engeland Kidd's verraad te weten Bellamont
en zijn vrienden waren natuurlijk sterk gecom
promitteerd het resultaat was dat kort daarop
een amnestie afgekondigd werd voor alle zeeroo
vers in den Indischen Oceaan, die zich binnen een
bepaalden termijn aanmeldden, met uitzondering
echter van kapitein Kidd. Daarmee was hij offi
cieel buiten de wet gesteld. Het schijnt, dat Kidd
dit toch een minder aangename positie vond. Hij
besloot althans het erop te wagen naar Engeland
terug te keeren en op zijn vriendschap met Lord
Bellamont te rekenen, om de straf voor zeërooverij
vrij te loopen. Het leek hem echter wel verstandi
ger eerst naar Noord Amerika te zeilen, waar hij
in een der baaien voor de kust op een gemakkelijk
bereikbare plaats zijn schatten in zee deponeerde.
Daarna viel hij de haven van Boston binnen, waar
hij door de Engelsche autoriteiten onmiddellijk
gearresteerd werd. Met zijn bemanning werd hij
op transport gesteld naar Engeland, waar het hem
al 'spoedig bleek.dat zijn vertrouwen op Bellamont's
vriendschap ietwat te lichtvaardig was. In kort
proces werden hij en zijn mannen schuldig ver
klaard aan zeerooverij en een week later opgehan
gen. Eeuwenlang zijn pogingen in het werk gesteld
om Kidd's schatten terug te vinden elke baai
aan Amerika's oostkust is volhardend afgezocht.
Vergeefs de schatten van den Grnot-Mogol zijn
nooit teruggevonden.
schepen op een conferentie aan boord van het
vlaggeschip. In de kajuit van de „Duke" legde
hii hun het plan voor, alle buitgemaakte schatten
in het ruim van de „Duke" te bergen. Ze zouden
daar veiliger zijn in geval van een storm of een
.ïanval had het grootste schip de meeste kans aan
dergelijke gevaren te ontkomen. Wanneer de
schepen verspreid werden, zou men zich bij Ma
dagascar weer vereenigen. De beide kapiteins
liepen er in en brachten hun portie van den buit
over aan boord van de „Duke". Het resultaat was
natuurlijk, dat Avery zijn eigen menschen te
verstaan gaf, hoeveel rijker ieder van hen zou zijn,
indien men 's nachts eens van koers veranderde
en de beide andere schepen liet voor wat ze waren.
De bemanning ging zonder eenige gewetenswroe
ging accoord met het plan 's nachts werd de koers
heimelijk gewijzigd en den volgenden morgen was
van de beroofde compagnons niets meer te zien.
John Avery kwam tot het besluit, dat hij voor-
loopig voldoende buit had, om een tijdje stil te
kunnen leven. In overleg met zijn bemanning
reisde men rond Kaap de Goede Hoop, en zoo naar
Noord Amerika, waar men in Boston aan wal ging
ii de „Duke" verkocht. Maar nu hadden de piraten
een kleine pech. Noord-Amerika werd in dien tijd
uitsluitend bewoond door Puriteinen, die wars
waren van eiken opschik. De zeeroovers kregen
Ook onder de zeeroovers zelf wordt menigmaal
gevochten ieder scheldwoord, ieder ruzietje en
iedere kleine vee te wordt natuurlijk met de
vuisten vereffend.
markt te brengen. Avery wachtte in Bristol op
de kooplieden hij wachtte lang zóó lang, dat
hij eindelijk de kooplieden eens ging opzoeken.
Dezen lachten hem uit, weigerden elke betaling,
en dreigden hem, indien hij aanhield, als zeeroover
bekend te maken. Dat beteekende de galg dus
droop John Avery af. De Groot-Mogol en de be
manningen der in den steek gelaten schepen waren
gewroken. De beruchte piraat is ten slotte in ar
moede gestorven.
Een der meest bekende zeeroovers is de befaamde
kapitein Kidd, ook al, omdat heden ten dage nog
wel bijzonder optimistische schatgravers pogingen
doen, zijn verzonken schatten op te sporen. Tegen
het einde der 17de eeuw had Kidd in de West-
Indische wateren geopereerd als kaper, d.w.z. dat
hij door het gouvernement officieel was aangesteld
zoowel koopvaardijschepen van vijandelijke staten
te nemen, alsook de zeeroovers uit te roeien. De
bemanningen van dergelijke kapers ontvingen een
bepaald gedeelte van den buit, de rest werd in
de staatskas gestort. Kidd was hier met zoo'n
succes werkzaam geweest, dat eenigen van zijn
hooggeplaatste beschermers, als Lord Bellamont,
de regeering adviseerde, hem naar den Indischen
Oceaan te sturen, teneinde daar op dezelfde wijze
werkzaam te zijn. Om een of andere reden ging
de regeering niet op dit
voorstel in, waarop Bella-
mont en zijn vrienden op
eigen kosten een schip uit
rustten en dit onder com
mando van Kidd stelden.
Zelfs de konnig droeg in de
onkosten bij. Voorzien van
een officieel brevet als ka
per, zeilde Kidd in Mei
1696 met het schip „Adven
ture Galley" uit Plymouth.
Bemand met 155 koppen
en bewapend met 30 ka
nonnen zeilde de „Adven
ture Galley" via de Kaap
naar Madagascar, waar,
zooals men weet, een
soort basis der zeeroovers
gevestigd was. Kidd trof
het niet, want toen hij
ter plaatse verscheen, viel
er geen zeeroover te be
kennen. Informaties wezen
uit, dat de heeren doende
waren op den oceaan hun
