'ONDOM
En bij de kerk trekt dit kleurige tafereel de
belangstelling van vreemdeling en inwoner.
Gang naar de kerk op Walcheren
(Koudekerke)
'enige jaren geleden, toen
de activiteit van de ver
schillende vereenigin-
gen voor vreemdelingenver
keer nog niet bestond, en zelfs de meeste dier
vereenigingen nog niet waren geboren, werd de
roem van onze provincie bijna uitsluitend uitge
dragen door de uitgaande kerkjes op Walcheren.
Het scheen wel, of deze gebeurtenis de eenige was,
die aan ons gewest glans vermocht te verleenen.
Inderdaad, toen was de dracht nog meer algemeen
dan nu, en wanneer men op een zomerschen dag
zooveel boeren en boerinnetjes mooi „an 'edae"
groepsgewijze door het keurige laantje naar de
kerk zag wandelen, dan vormde dit zeker een ver
kwikkend beeld. In den vorm van briefkaarten
ging dit tooneeltje de wijde wereld in, men zag het
ook als gravure aan menigen wand, en nog later,
bij een voortschrijdende techniek, hing het als
lantaarnplaatje aan vele huiskamerlampen.
Maar de tijden veranderen. Afgezien van het
feit, dat de kerkgang niet meer een zoo groote
gebeurtenis is, daar men op de dorpen ook zelfs
in de week zich „opkelft" om hier of daar heen te
gaan, is de kleurige Zeeuwsche kleedij aan het ver
dwijnen. Jammer is dit ongetwijfeld, hoewel we
Rust rondom het kerkje van Biggekerke.
Ook onder de kerkgangers is langzamerhand de
van huisjes eromheen, en
meer behoeven ze ook niet te zijn.
Er zijn er ook, die wat grooter zijn,
zooals de kerk van Serooskerke, een
baksteenen gebouw, bestaande uit een
schip en een Westtoren. Twee zandstee-
nen leeuwen bewaken het gebouw op de
hekposten aan het kerkplein.
Een andere, de kerk van Oostkapelle,
heeft een stormachtig verleden achter
zich. Oorspronkelijk was het een kruis
kerk, die in 1572 verwoest werd, herbouwd
in 1582 omwoei, in 1585 weer herbouwd
werd, en in 1822 gerestaureerd.
re kleedij aan 't verdwijnen.
verlaat voor
'n dorp, dat
niet veel
meer heeft dan den kring
het vooral de vrouwen niet kwalijk
kunnen nemen, dat zij er niet
meer voor voelen om een heele
garderobe aan elkaar te spelden
(wanneer het goed is, wordt name
lijk alles gespeld). Maar hoe de tijd
ook verandert, er blijft een zekere
regelmaat in het wederkeeren der
gebeurtenissen. En zoo is het nu
gekomen, dat we de kerkjes gingen
opzoeken, omdat de kleurige dorps-
tooneeltjes zoo langzamerhand aan
het verdwijnen zijn.
Daar zijn kerken op Walcheren,
die niets bijzonders hebben, in-
noch uitwendig, zooals het een
voudige, gepleisterde kerkje van
Zoutelande.
Over het algemeen zijn de kerkjes
hier klein en landelijk, ze zijn toe-
