No. 19 VRIJDAG 7 OCTOBER 1932
Toen hij de volgende week naar het Victoria-Park ging, kwam Cherry
niet, en zoo ging het eenige weken achtereen. Toen gaf Jimmy het nuttelooze
wachten op, en ging ook niet meer.
Onderwijl ging het in Huize Septon lang niet goed. Fielding bemerkte
steeds meer, dat zijn gezicht hem in den steek liet, en dat maakte zijn toch
al zoo prikkelbaar humeur nog erger. Zijn vrouw en dochters hadden er niet
weinig onder te lijden.
Ook Enny's gezondheid scheen achteruit te gaan. Van een bepaalde
ziekte kon men niet spreken. Het meisje toonde alleen een groote neerslach
tigheid en weerzin tegen alle bezigheid zij stelde bijna geen belang meer in
hetgeen er om haar heen gebeurde.
Toen mevrouw Fielding hierover met haar man sprak, knorde hij.
„Ze denkt veel te veel aan dien verwaanden doeniet," snauwde hij.
,,'t Oaat wel over, als ze getrouwd is."
„Getrouwd? En ik dacht'...."
„Met Rumpus bedoel ik."
„Maar Dick," protesteerde mevrouw Fielding, „je zult Enny toch niet
dwingen, om met dien afschuwelijken man te trouwen
„Afschuwelijke man Wat is dat voor een uitdrukking Ze mag blij
zijn, als ze hem krijgt 1 Ik zal je eens wat anders vertellen Rumpus wordt
vandaag of morgen nog minister 1 't Zou me geen steek verwonderen, als hij
binnenkort voorzitter van zijn partij werd. Wacht maar Als alles goed gaat
enfin, 't is altijd goed, iemand in je familie te hebben, die je de leveranties
voor 't rijk kan bezorgen."
Er werd een dokter bij Enny geroepen, en die schreef een opwekkend
middel voor, Dit hielp echter niet waarschijnlijk, omdat zij het nooit
innam. Toen luidde de raad van den geneesheer verandering van lucht.
Maar toen daarover gesproken werd, weigerde Enny rondweg, op reis te
gaan. En toen kwam er in Cherry een plan op, dat bijna zeer ernstige gevolgen
na zich had gesleept.
Zij wachtte op 'n gunstige gelegenheid, en zij vond die, twee dagen nadat
het plan in haar werkzaam brein was opgekomen. De glazen deuren van de
kamer, waarin zij zat, keken uit op den voortuin, dien men passeeren moest,
om van de straat af de huisdeur te bereiken. Zij zat aan de tafel, met een boek
voor haar en haar kin op de gevouwen handen, en peinzend staarde zij naar
buiten. Toen zag zij de figuur van den kleinen predikant langs 't tuinpad gaan.
Zij sprong op, draaide den sleutel om in het slot van de deur, ging terug
en deed de glazen deuren open.
„Meneer Biggs riep zij met haar scherpe stem. „Ik wou u iets vragen."
„Zoo," zei de geestelijke, terwijl hij de kamer binnentrad, „wat had je
voor moeilijkheden
Cherry deed de deuren dicht en dwong hem, om te gaan zitten.
„Zweer," zei ze plechtig, „dat u me niet zult verraden."
„Dat doe ik liever niet, vóór ik weet, waar ik op zweren moet," zei me
neer Biggs glimlachend.
,,'t Is niets verkeerds, dus u hoeft nergens bang voor te zijn. We kunnen er
misschien een menschenleven mee redden."
„Een menschenleven redden Dat is een ding van belang 1"
„Dat dacht ik ook. Enny isdoodziek ze sterft
„Sterft Nee toch.? Ik heb haar een dag of drie geleden nog gezien, en
ze was wel een beetje mager en bleek, maar ze leek me toch niet ernstig ziek."
Ik verzeker u, dat ze sterft," zei Cherry; en op dramatischen toon ging ze
voort „Zij sterft aan een gebroken hart."
„O 1" antwoordde de geestelijke, met een glimlach. „Ik dacht dat je zei
dat 't iets ernstigs was."
„U moet me niet voor den gek houden Wilt u me helpen
„Helpen Zeg maar eens, wat je van me gedaan wilt hebben. Ik zou voor
de dochters van mijn vriend door water en vuur willen gaan
„Nu houdt u me weer voor den gek 1" zei Cherry verwijtend. „U hoeft
alleen Jimmy maar op te zoeken."
„Lord James Harringway bedoel je
Cherry knikte.
„Maar lieve jongedame ik weet heelemaal niet, waar hij zit."
„Nee, dat begrijp ik. Daarom moet u juist zoeken."
„En als ik hem vond wat dan?"
„Meer verlang ik niet van u," antwoordde Cherry, met een hoofdbeweging,
die haar krullen aan 't wapperen bracht. „Laat de rest maar aan mij over."
V
De eerwaarde heet Francis Biggs had'beloofd, al het mogelijke te doen,
om de verblijfplaats van lord James Harringway te ontdekken, maar niet
vóór hij weer op zijn studeerkamer zat begreep hij, hoe ontzaglijk de taak
was, die hij op zich had genomen. Hij ging voor zijn bureau zitten en pijnigde
zijn hersens^af. Opeens kwam er een lichtstraal door zijn brein.
„Ik zal 't aan Frazer vragen zei hij hardop.
Bedoelde heer Frazer was iemand, dien men niet onder de vrienden van
den eerwaarden heer Biggs,gezocht zou hebben. Hij was journalist en schreef
romans en tooneelstukken, geen van beide met veel succes. Tegelijkertijd
was hij redacteur van het Afgescheiden Weekblad. Aan die voortreffelijke
uitgave werkte de heer Biggs van tijd tot tijd mee.
Word! voortgezet)
Oft teis daoi and land.
IN DE KERK EN HET POPTA-SLOT TE MARSSUM (FR.) WORDEN IEDER JAAR DOOR DE VROUWEN UIT HET DR POPTA-GASTHUIS riF mfiibft ra rrwDcr»
MuuGf^f\BEPALING IN HET TESTAMENT (>7»0 VAN DR. POPTA. DIE EEN GROOT LEGAAT AAN HET GASTHmS SCTONK OP DEN WRITFDAG mE
NOG STEEDS JAARLIJKS GEHOUDEN WORDT, WORDEN DE DAMES OP HET SLOT DOOR DE VOOGDES OP WIJN ONTHAALD. HET IS EEN VAN DE ALOUDE
GEBRUIKEN EN GEWOONTEN, WAARAAN ONS LAND ZOO RIJK IS. DE ALOUDE
