IIM
DOOR RONALD GORAN
Een waterval kan nuttig zijn voor de menschen, en van iets dat nuttig is moeten wij natuurlijk gebruik maken, maar mooier wordt het er niet altijd op.
zooals men ziet op deze foto s van de bekende watervallen van Tivoli bij Rome vroeger, toen ze nog vrij over de rotsen sprongen
DE ZWARTE BOWL
Al klinkt het vreemd, toch is het 'n feit, dat de
eerste vriendschap tusschen Val Limes en
Lem Costagu haar ontstaan dankte aan hun
vijandschap. Val en Lem waren vooraanstaande
kunsthandelaars, die voortdurend met elkaar in
conflict waren over het bezit van het een of ander.
Het resultaat hiervan was dat zij op verkoo-
pingen regelmatig tegen elkaar opboden, zoodat
zij even regelmatig eikaars markt bedierven. Een
ander resultaat daarvan was dat zij onder hun
collega's meer dan impopulair waren. Het was
door deze impopulariteit tenslotte, dat zij naar
elkander gedreven werden.
Van wien het initiatief is uitgegaan, is niet be
kend geworden, maar het was in elk geval in het
overdadig met kunstvoorwerpen volgepropte huis
van Lem Costagu, dat de beide antagonisten voor
het eerst bij elkander kwamen om de mogelijk
heid van een compagnonschap te bespreken. Aan
genomen mag worden dat geen den ander ver
trouwde, maar zeker is ook, dat de onderhande
lingen zoowaar een definitief resultaat hadden.
De laatste bijeenkomst, tevens een lunch, waarop
de noodige stukken geteekend werden, had ook
weer plaats ten huize van Lem Costagu. Lem was
in zijn menu's even overdadig als in het deco
reeren van zijn huis, zoodat Val, toen hij in de
hall hoed en stok van den butler aannam, beslist
iets te veel gedronken had. In dien toestand was
het dat hij, eveneens in de hall, zijn oogen richtte
op een grooten bowl, in Familie Noire, welke daar
op een tafeltje stond. Daarmee begon het eerste
incident in deze historie. Val gaf zijn stok nog even
terug aan den butler, nam den bowl in z'n handen,
bekeek dien, zette hem weer neer,waarbij hij slechts
één woord sprak„subliem", nam daarna zijn stok
weer over, en vertrok.
Tijdens de wandeling naar zijn huis dacht hij
over verschillende dingen na. Eerstens hoe in
een compagnonschap de zaken zoo geregeld zou-
den kunnen worden, dat hij het meeste voordeel
behaalde. Daarna ging Limes over tot een be
schouwing van den porceleinen bowl. Als regel hield
Val Limes niet van transacties tusschen vrienden
of partners, maar thans was zijn verlangen naar
den bowl zoo groot, dat hijonverstandig be
sloot het voorwerp in zijn bezit te krijgen. Waar
schijnlijk was de invloed van den overvloedig ge
noten wijn grootendeels verantwoordelijk voor
dit gevaarlijk besluit. Thuis zette hij zich meteen
voor zijn schrijftafel, als resultaat waarvan Lem
Costagu kort daarop een briefje met ingesloten
cheque ontving. Glimlachend las Lem den brief.
„Waarde Lem Een goede lunch vraagt om
'n aandenken. Ik voel bijzonder veel voor den bowl
in de hall den zwarten bowl. Indien je er 300
Pond voor wilt accepteeren, gelieve dan ingeslo
ten cheque te incasseeren en geef den bowl aan
brenger dezes mede. Geheel de Uwe, Val."
Lem las den brief tweemaal, zijn glimlach werd
breeder. Daarna schelde hij den butler
„Pak den zwarten bowl in, die beneden in de hall
staat, en geef dien mee aan den brenger van den
brief van zooeven. Ga daarna met deze cheque
naar de bank van mr. Limes, en incasseer die,
vóór de bank sluit."
Na het vertrek van zijn butler werd Lem's
glimlach een volledige schater „Als ik bedenk,
dat ik dien bowl voor één dollar gekocht heb in
den bazar van Margate!"....
Den volgenden morgen ontving Lem Costagu een
brief van eenigszins anderen inhoud
„een nader onderzoek met een helderder
oog toonde mij, wat jij natuurlijk reeds wist, dat
de bowl een waardelooze imitatie is. Vanzelfspre
kend neem ik je *n grap niet kwalijk. Na terugont
vangst van m'n cheque zal ik den bowl weer aan je
huis laten bezorgen. Telefoneer me even, dadelijk
na ontvangst van dezen brief."
Ook dit schrijven las Lem glimlachend tweemaal,
en telefoneerde dan naar Val's huis, dat de cheque
reeds geïncasseerd was. Kalm wachtte hij daarna
op de volgende phase van het geval. Die kwam
reeds een half uur later, toen Val Limes met den
bowl onder den arm bij hem binnenstoof.
„Wat is dat nou verlangde Val. „Wat is
dat nou, Lem? Een grap moet een grap blijven.
Waar is mijn cheque
„Geïncasseerd," was het laconieke antwoord.
„Maar waarom breng je dien bowl hier? Heb je er
zooveel mee op, dat je 'm overal met je meedraagt
„Die bowl is een imitatie."
„Niet meer imitatie dan gisteren."
„Je hebt me een imitatie verkocht."
„Ik heb niet verkocht jij hebt gekocht. Dat
is een groot verschil. Ik heb niet gezegd dat die
bowl echt was. Jij biedt mij eenvoudig 300 Pond.
Nou, als jij dat er voor betalen wil, moet je dat
zelf weten. Ik heb de cheque al geïnd."
Val Limes werd rood van woede. „Dacht jij,
dat ik 300 Pond betaal voor een vod, dat ternau
wernood 5 shilling waard is Dan ben je stapel
gek
Lem keek den ander kalm aan. „Kijk eens,"
zei hij. „Als die bowl echt is wat ie niet is zou
hij 800 Pond waard zijn op de verkooping. Dat weet
jij natuurlijk ook. Dus jij hebt me eigenlijk voor
500 Pond beet willen nemen. Nietwaar
„Lem Costagu," zei Val, „jij bent een schurk.
Als je dat niet was, zou je me gezegd hebben dat
de bowl een imitatie was."
Lem leunde achterover. „Is dat mijn werk voor
de toekomst M'n compagnon achterna loopen
om z'n fouten te verbeteren
Val sloeg met zijn vuist op de tafel. „De eenige
